วารสาร มจร ภาษาและวัฒนธรรม

Patterns of Participation in the Development of Life Skills, Environment, Society, and Good Governance among Educational Personnel in Public Universities through a Meditation Program in Buddhist Sacred Lands

ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์ — 2025-06-30

This study aimed to (1) examine the patterns of participation in the development of life skills, environmental awareness, social engagement, and good governance among educational personnel in public universities who participated in a meditation program in Buddhist sacred sites, (2) analyze and compare the levels of participation and the impact of attending the meditation program, categorized by gender, age, and education level, and (3) propose guidelines for enhancing participation in the meditation program and the development of essential skills for quality living, particularly in environmental responsibility, social engagement,
and governance.

This research employed a Mixed Methods approach, integrating both quantitative and qualitative data collection and analysis. The sample consisted of 400 educational personnel from public universities, selected through purposive sampling from university databases associated with the program. The research instruments included (1) a questionnaire based on the Theory of Planned Behavior (TPB) to measure participation levels and skill development in various domains, with a reliability coefficient (Cronbach’s Alpha) of 0.87, (2) in-depth interviews conducted using the Interpretive Phenomenological Approach to explore participants’ experiences in life skills development and governance, with an instrument reliability coefficient of 0.85, and (3) focus group discussions aimed at gathering qualitative insights from participants on key topics such as life skills development, governance promotion, and experiences from meditation practice. Data collection was conducted from December 25, 2024, to January 3, 2025.

The results indicated that participation in the meditation program significantly contributed to the development of life skills, environmental awareness, social engagement, and good governance among the participants. The findings revealed that age and education level had a significant influence on participation levels, while gender had no statistically significant effect. Moreover, qualitative analysis highlighted that participants perceived meditation as a transformative experience that enhanced self-discipline, decision-making abilities, and ethical awareness in their professional roles. These findings provide valuable insights into the factors
influencing educational personnel’s participation in meditation programs and the benefits derived in terms of personal and professional development. The study’s recommendations can inform policy development to enhance the effectiveness of meditation programs for educational personnel in the future.

แซนโฎนตา: พลวัต บทบาท และนวัตกรรมนันทนาการเชิงวัฒนธรรม

เตชภณ ทองเติม — 2025-12-08

ในภูมิทัศน์ทางสังคมร่วมสมัยที่โลกาภิวัตน์และเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามามีบทบาทอย่างลึกซึ้ง ประเพณีแซนโฎนตาของชาวไทยเชื้อสายเขมรได้ปรากฏขึ้นในฐานะพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่สะท้อนทั้งความต่อเนื่องของคติความเชื่อดั้งเดิมและการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยใหม่ ประเพณีนี้มิได้หยุดอยู่ที่พิธีกรรมการอุทิศบุญส่วนกุศลแก่บรรพบุรุษ แต่ได้ขยายตัวเป็นพื้นที่สาธารณะและพื้นที่ดิจิทัลที่มีชีวิตชีวา อย่างไรก็ตาม การศึกษาในมิติที่มองแซนโฎนตาเป็นพื้นที่นันทนาการเชิงวัฒนธรรมยังมีอยู่อย่างจำกัดและต้องการการวิเคราะห์เชิงลึกมากขึ้น ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์พลวัตของประเพณีแซนโฎนตาในฐานะพื้นที่นันทนาการทางวัฒนธรรม 2) อธิบายบทบาทของกิจกรรมนันทนาการในประเพณีแซนโฎนตา 3) สังเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของมิติทางนันทนาการในประเพณีแซนโฎนตาจากอดีตสู่ปัจจุบันภายใต้อิทธิพลของเศรษฐกิจ สังคม และโลกาภิวัตน์ และ 4) เสนอแนวทางการพัฒนาประเพณีแซนโฎนตาในฐานะนวัตกรรมนันทนาการเชิงวัฒนธรรมที่ยั่งยืน โดยอาศัยการสังเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารวิชาการ บทวิเคราะห์เชิงแนวคิด และการเชื่อมโยงกับทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ผลการวิเคราะห์พบว่า ประเพณีแซนโฎนตาได้พัฒนาไปไกลกว่าพิธีกรรมครอบครัวเชิงศาสนา แต่กลายเป็นพื้นที่นันทนาการที่เกื้อหนุนสุขภาวะองค์รวมของผู้คน ทั้งในมิติร่างกาย จิตใจ ความสัมพันธ์ทางสังคม และอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม กิจกรรมต่าง ๆ ตั้งแต่พิธีกรรมที่ใช้ดนตรีท้องถิ่นเพื่อการเยียวยา การรวมญาติเพื่อประกอบอาหารและเซ่นไหว้ ไปจนถึงขบวนแห่และการแสดงศิลปะ ได้ทำหน้าที่เป็นทั้งการผ่อนคลาย ความบันเทิง และการปลูกฝังคุณธรรมในเวลาเดียวกัน ขณะเดียวกัน การเปลี่ยนผ่านสู่เทศกาลสาธารณะและพื้นที่ดิจิทัลได้เปิดมิติใหม่เชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์และการท่องเที่ยววัฒนธรรม ซึ่งแม้จะสร้างโอกาสใหม่ แต่ก็มาพร้อมกับความท้าทายในการรักษาคุณค่าดั้งเดิม บทความนี้จึงเสนอแนวทางบูรณาการสุขภาวะ อัตลักษณ์ ทุนสังคม เศรษฐกิจสร้างสรรค์ เทคโนโลยี สิ่งแวดล้อม และนโยบายรัฐอย่างมีส่วนร่วม เพื่อให้แซนโฎนตาดำรงอยู่ทั้งในฐานะมรดกวัฒนธรรมของชุมชนท้องถิ่นและนวัตกรรมนันทนาการที่เชื่อมโยงกับการพัฒนาสังคมไทยอย่างยั่งยืน

Buddhist Methods of Communication for Peace: Communication Methods for Reducing Violence in Society

พระครูสังฆวิริยกิจ (ระพิน) พุทฺธิสาโร — 2025-06-30

The purpose of this article is to study Buddhist methods to determine the manner of expression towards violence. The study employs methods derived from research papers and academic articles to reflect, analyze, and analyze current situations. The study revealed that Buddhism has principles and practices that serve as mechanisms to show attitude (mindfulness) towards violent behaviors consisting of the concept of Buddhist communication methods illustrated the Abhaya Rajakumara Sutta, reducing bias from fear, anger, liking, and using the principles of “morality-concentration-wisdom” as a filter for liking and disliking, anger, not being angry, seeking benefits and leading to not seeking benefits, which are causes leading to violence, war and killing.

แนวทางการใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence : AI) เพื่อการแสวงหาความรู้ของบุคคล Generation Alpha โดยใช้มิติความฉลาดทางอารมณ์

sirilak sengmee — 2025-09-09

ภาวะวิกฤตของโลกที่ผ่านมาทำให้เกิดการผันแปรในหลายด้านจนเกิดเป็นชีวิตวิถีใหม่ (New normal ) ที่ใช้ดิจิตอลทรานฟอร์เมชัน (Digital Transformation) มากขึ้นสิ่งที่น่ากลัวก็คือสังคมออนไลน์กลายเป็นแหล่งกระจายข่าวปลอม (Fake News) ที่สร้างความเครียด การมองโลกในแง่ร้าย (Pessimistic) การกลั่นแกล้งทางสังคม (Social Bullying) ที่นำมาซึ่งการทำร้ายตนเองและผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยาวชนที่ยังขาดประสบการณ์และทักษะในการวิเคราะห์สิ่งที่รับรู้ย่อมเสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อการเสพสื่อโซเชียลมีเดีย (Toxic Social Media) บุคคลที่เกิดในช่วงปี 2010-2025 เรียกว่าเจนเนอเรชันอัลฟา (Generation Alpha) จะเป็นคนกลุ่มใหญ่ในโลกอนาคตเขาเป็น“ชาวดิจิตอลโดยกำเนิด” (Digital native) มีทักษะในการแสวงหาความรู้จากระบบเทคโนโลยี่ แบบไม่มีขีดจำกัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ระบบปัญญาประดิษฐ์ (artificial intelligence system) จุดอ่อนที่สำคัญคือปัญญาประดิษฐ์ไม่สามารถทำงานได้เท่าเทียมกับมนุษย์เพราะขาดความฉลาดทางอารมณ์ (Emotional quotient : EQ) ที่จะตระหนักรู้ในความคิด ความรู้สึกของตน และผู้อื่น ควบคุมอารมณ์ไปในทางที่ถูกต้องเหมาะสมเพื่อรักษาสัมพันธภาพที่ดีกับบุคคลอื่นโดยไม่สร้างความเสียหาย แนวทางการใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence : AI) เพื่อการแสวงหาความรู้ของบุคคล Generation Alpha) โดยใช้มิติความฉลาดทางอารมณ์มีดังนี้ 1. ศึกษากระบวนการการใช้ที่ถูกต้อง (Accuracy process) 2. เรียนรู้ที่จะใช้ AI อย่างเหมาะสม (Reasonable use) 3. ใช้ AI ในฐานะที่เราเป็นผู้ควบคุม (human centric) 4. เรียนรู้ที่จะวิเคราะห์เพื่อแยกแยะความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือของข้อมูล (Trustworthy) 5. คำนึงถึงหลักคุณธรรมจริยธรรม Ethical rules.

From Experience to Fluency: Innovative Curriculum Design for English Language Learners

Nyane Si — 2025-09-18

The international demand for English proficiency has sparked growing interest in curriculum models that transcend traditional and form-focused training. This article analyses the design of an innovative and experience-orientated English curriculum that can help learners move from experience to fluency. This discussion utilizes Dewey’s and Kolb’s experiential learning theories, Vygotsky’s sociocultural framework, and the principles of task-based and communicative language teaching to illustrate how authentic tasks, learner-centered strategies, and contextualized activities facilitate language development. This article emphasizes the educational significance of curricular components, including needs analysis, authentic assessment, role-play, project-based learning, and community involvement. Case studies from bilingual programs, adult ESL environments, and university-level academic English illustrate the flexibility of experience-based methods for diverse students. The article suggests that experiential curriculum design offers a viable route to fluency by combining language acquisition with real conversations, critical analysis, and intercultural proficiency through the synthesis of theoretical ideas and practical implementations.