การวิเคราะห์บทละครของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมเขตรมงคล ในฐานะวรรณกรรมเพื่อการแสดง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของบทความวิจัยนี้คือเพื่อศึกษาวิเคราะห์บทละครของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมเขตรมงคลในฐานะวรรณกรรมเพื่อการแสดงโดยการวิจัยนี้เป็นการศึกษาจากเอกสารโดยศึกษาจากบทละครของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมเขตรมงคลในหนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงพระศพ เมื่อปี พ.ศ. 2500 พระองค์ทรงมีความสามารถในการประพันธ์บทละคร โดยนิพนธ์ขึ้นมา 2 เรื่อง คือ ปันหยีมิสาหรัง ซึ่งดัดแปลงจากหนังสือแปลตำนานเรื่องอิเหนาดั้งเดิมของอินโดนีเซีย และรุ่งฟ้าดอยสิงห์ ซึ่งดัดแปลงมาจากนวนิยายชื่อเดียวกัน ซึ่งผู้วิจัยได้ใช้เป็นข้อมูลในการศึกษาวิเคราะห์ครั้งนี้ผลการศึกษาพบว่า บทละครดังกล่าวมีคุณค่าในฐานะการเป็นวรรณกรรมเพื่อการแสดง โดยมีรายละเอียดคือคุณค่าในด้านของเนื้อหา คุณค่าในการสร้างตัวละครและคุณค่าด้านการใช้ภาษา และยังทำหน้าที่ในการสะท้อนค่านิยมและสังคมในสมัยนั้น ๆ รวมถึงเป็นเครื่องมือของการเรียนรู้และส่งเสริมความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ของบุคคลอีกด้วย