THE RELATIONSHIP BETWEEN DIGITAL LEADERSHIP OF SCHOOL ADMINISTRATORS AND THE EFFECTIVENESS OF SCHOOLS IN THUNG FON DISTRICT UNDER THE OFFICE OF SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA UDON THANI
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) investigate the digital leadership of school administrators in Thung Fon District under the Office of Secondary Education Service Area Udon Thani, and examine the effectiveness of schools in Thung Fon District under the Office of Secondary Education Service Area Udon Thani, and 2) explore the relationship between the digital leadership of school administrators and the effectiveness of schools in Thung Fon District. The sample group consisted of 44 participants, including 4 school administrators selected by purposive sampling and 40 teachers, determined using the sample size table by Krejcie and Morgan (1970). Data were collected using a 5-point Likert scale questionnaire. The statistical methods used to analyze the data included frequency distribution, percentage, mean, standard deviation, and Pearson's correlation coefficient. The findings revealed that. The overall digital leadership of school administrators in Thung Fon District was at a high level. When examining by category, the highest mean was found in the area of digital communication, followed by digital vision, digital collaboration, and the lowest mean in digital awareness. The overall effectiveness of schools in Thung Fon District was also at a high level. The highest mean was found in the area of personnel development, followed by shared organizational vision, organizational structure, and network building. The lowest mean was found in the area of organizational atmosphere.The relationship between the digital leadership of school administrators and the effectiveness of schools was positively correlated at a high level and statistically significant at the 0.01 level, supporting the hypothesis. When examined by category, all aspects of digital leadership showed a positive relationship with school effectiveness, with the highest correlation found in digital communication and the lowest in digital awareness.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
CC Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0
References
ขวัญชนก แสงท่านั่ง. (2563). การพัฒนาภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารบริหารการศึกษา, 17(2), 45-56.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2553). การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5, หน้า 102–105). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2564). การจัดการศึกษายุคดิจิทัล. วารสารวิจัยการบริหารการศึกษา, 12(1), 132-145.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 6, หน้า 89–91). สุวีริยาสาส์น.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฝนทิพย์ หาญชนะ และคึกฤทธิ์ ศิลาลาย. (2565). ภาวะผู้นําดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครู. วารสารศึกษาศาสตร์, 21(1), 112-126.
สถิรพร เชาวน์ชัย. (2566). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารนวัตกรรมการศึกษา, 9(1), 88-101.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาอุดรธานี. (2566). รายงานผลการปฏิบัติงานประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. (2563). รายงานสถิติการศึกษาแห่งชาติ ปีการศึกษา 2562. สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สุชญา โกมลวานิช. (2563). วิสัยทัศน์ดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารบริหารการศึกษา, 18(1), 25-39.
สุริศา ริมคีรี. (2562). ภาวะผู้นำเพื่อการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารการบริหารและพัฒนาการศึกษา, 15(2), 57-68.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Likert, R. (1976). A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, 22(140), 1–55.
Sheninger, E. (2014). Digital leadership: Changing paradigms for changing times. Corwin Press.