THE DEVELOPMENT OF PROBLEM-SOLVING ABILITY IN MULTIPLICATION USING THE SSCS LEARNING MANAGEMENT MATHEMATICS WITH NAPIER'S BONES FOR FOURTH-GRADE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to develop multiplication problem-solving skills by using the SSCS (Systematic Science Conceptualization and Strategy) learning model combined with Napier's Bones multiplication method for Grade 4 students. This research is an action research. The target group for this study consisted of 21 Grade 4 students. The research instruments included: 1) six lesson plans, and 2) multiplication problem-solving Ability. The statistical methods used for data analysis were mean, percentage, and standard deviation.
The research findings revealed that multiplication problem-solving skills improved following the implementation of the SSCS learning model combined with Napier's Bones. In the first action cycle, students had an average score of 66%; in the second cycle, the average score increased to 78%; and in the third cycle, the average score reached 86.25%. The combination of the SSCS learning management with Napier's Bones proved effective in enhancing students' Mathematics problem-solving ability in multiplication.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
CC Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551(ฉบับปรับปรุง 2560). กรุงเทพมหานคร : ผู้แต่ง.
จีราวะดี เกษี. (2560). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบ SSCS เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.แท่งคำนวณของเนเปียร์ ( napier’s bone). จาก https://www.scimath.org/article-mathematics/item/10993-2019-10-25-07-53-33.
ธันยพัฒน์ พันธุ์พํานัก. (2562). การจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบ SSCS เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์เรื่อง ความน่าจะเป็น ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นพณัฐณ์ ผิวสวัสดิ์. (2565). การพัฒนาทักษะการคูณของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดสมองเป็นฐาน ( BBL ) ผสม เนเปียร์สโบน.
บุุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2566). สรุปผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ปีการศึกษา 2566. เข้าถึงได้จาก www.onetresult.niets.or.th.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2559). สรุปผลการวิจัยโครงการTIMSS 2015. กรุงเทพมหานคร : สสวท.
อนุตรา จันทร์เขียว. (2561). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เรื่อง เรขาคณิตวิเคราะห์ โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับเทคนิค STAD. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
Herganhahn, B.R. and Olson, M. (1993). An introduction to theories of learning (4thed.). United States: Prentice Hall.
Kemmis, S and McTaggart, R. (1988). The Action Research Planer (3rd ed.). Victoria:Deakin University.
Pizzini, E. L., Shepardson D. P. and Abell, S.K. (1989). A Rationale for and Development of a problem Solving Model of Instruction in Science Education. Science Education, 73 (5), 523-534.
Skinner, Burrhus Frederic. (2014). Science and Human Behavior. Online version by Skinner Foundation (Previously published by Pearson Education).
