โครงสร้างพื้นฐานสีเขียวเพื่อการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของเมือง: บทเรียนจากปารีสและสิงคโปร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
สวนสาธารณะหรือพื้นที่สีเขียวเป็นสิ่งจำเป็นขั้นพื้นฐานในการพัฒนาเมืองที่มีผลโดยตรงต่อคุณภาพชีวิตของประชากรเมือง ซึ่งมีผลโดยตรงต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดีและยังถูกใช้ในการดึงดูดทั้งmนักท่องเที่ยวและการลงทุนได้อีกด้วย โครงสร้างพื้นฐานสีเขียวเป็นแนวคิดในการผนวกพื้นที่สีเขียวในเมืองเข้ากับการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเกิดเป็นเครือข่ายโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวของพื้นที่ธรรมชาติและกึ่งธรรมชาติซึ่งทำหน้าที่ส่งเสริมคุณภาพระบบนิเวศของเมือง ได้แก่ สวนระดับเมือง ย่าน ชุมชน และเส้นทางสีเขียว ที่มีการเชื่อมต่อกันเป็นโครงข่าย ก่อให้เกิดเป็นสินทรัพย์ที่เอื้อต่อการแข่งขันและมีส่วนช่วยในการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของเมืองทั้งในด้านคุณภาพชีวิตประชากร พลวัตของเศรษฐกิจท้องถิ่น และต้นทุนทางธุรกิจ
การศึกษานี้เป็นการทบทวนวรรณกรรมร่วมกับการเก็บข้อมูลเชิงสำรวจในพื้นที่เมืองกรณีศึกษาใน ประเด็นการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวเพื่อการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของเมือง โดยกรณีศึกษาประกอบไปด้วยเมืองสำคัญของโลกอย่างปารีส และสิงคโปร์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวไม่เพียงแต่ส่งเสริมคุณภาพชีวิตที่ดีของประชากรเมือง แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างพื้นฐานที่มีผลทางอ้อมต่อพลวัตเศรษฐกิจท้องถิ่น และต้นทุนทางธุรกิจ ซึ่งเป็นการส่งเสริมการพัฒนาทางเศรษฐกิจและเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของเมืองได้อีกด้วย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright (c) 2023 : คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการออกแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร
References
Beatley, T. (2000). Green Urbanism: Learning from European Cities. Washington D.C.: Island Press.
Benedict, M. & McMahon, E. (2002). Green Infrastructure: Smart Conservation for the 21st Century. Renewable Resources Journal, 20(3), 12-17.
Charnnuwong, P. (2020). Green Infrastructure, Presentation Slide, Khon Kaen University.
Cheshmehzangi, A. &. Butters, C. (2015). Urban Green Infrastructure: for Cities of Developing Countries, Presentation Slide, The University of Nottingham Ningbo China (UNNC).
Convention and Visitors Bureau. (2015). Parks & Gardens in Paris. Available at: https://en.parisinfo.com/discovering-paris/parks-and-gardens, accessed on 1 June 2022.
Damiani, G. (2003). Bernard Tschumi. London: Thames & Hudson.
Davies, C. & Roe, M. (2015). Green Infrastructure Planning Guide, Technical Report, Newcastle University.
De Meulder, B. (2015). Theory & Practice of Urbanism since 1945. Leuven: Department of Architecture, Urbanism and Planning (ARSO), KU Leuven, Belgium.
De Meulder, B. (2016). Colonial & Post-Colonial Urbanism. Leuven: Department of Architecture, Urbanism and Planning (ARSO), KU Leuven, Belgium.
De Meulder, B. & Shannon, K. (2007). Contested Sites and Strategic Urban Projects. Topos: European Landscape Magazine, 61, 42–61.
Dümpelmann, S. (2019). Seeing Trees: A History of Street Trees in New York City and Berlin. New Haven, CT: Yale University Press.
Goh, C. (1999). National Day Speech: First-World Economy, First-Class Home on August 9.
Haase, D., et al. (2017). Greening Cities – To be Socially Inclusive? About the Alleged Paradox of Society and Ecology in Cities. Habitat International, 64(2017), 41–48.
Henderson, J. (2012). Planning for Success: Singapore, the Model City-State? Journal of International Affairs, 65(2), 69-83.
Ignatieva, M., et al. (2020). Laws in Cities: From a Globalised Urban Green Space Phenomenon to Sustainable Nature-Based Solutions. Land 2020, 9, 73.
Laurian, L. (2019). Planning for Street Trees and Human-Nature Relations: Lessons from 600 Years of Street Tree Planting in Paris. Journal of Planning History, 18(4), 282–310.
Lim, J., Paidakaki, A., Verschure, H. & Van den Broeck, P. (2022). Producing and Contesting Meanings of Participation in Planning: The Case of Singapore (1985-2020). Urban Affairs Review, 0(0), 1-34.
McMahon, E. (2000). Looking Around: Emerald Necklace. Planning Commissioners Journal,37,4-7.
Monteiro, R., et al. (2020). Green Infrastructure Planning Principles: An Integrated. Literature Review. Land 2020, 9, 525.
Nolf, C. & De Meulder, B. (2013). From Planning to Profiling: Reactivating the Watermarks that Structure the Flemish Territory. Journal of Landscape Architecture, 8(16), 32–41.
Rivera, M. & Macera, M. (2016). Paris: Relevant Practice & Study Trip. Leuven: Department of Architecture, Urbanism and Planning (ARSO), KU Leuven, Belgium.
Shannon, K. (2016). Landscape Urbanism. Leuven: Department of Architecture, Urbanism and Planning (ARSO), KU Leuven, Belgium.
Schwab, K., et al. (2020). The Global Competitiveness Report: How Countries are Performing on the Road to Recovery. Geneva: World Economic Forum.
Thomas, K. & Littlewood, S. (2010). From Green Belts to Green Infrastructure? The Evolution of a New Concept in the Emerging Soft Governance of Spatial Strategies. Planning Practice & Research, 25(2), 203-222.
Turok, I. (2004). Cities, Regions and Competitiveness. Regional Studies, 38(9), 1069-1083.
UN-HABITAT. (2015). Enhancing the Competitiveness of Cities. Urban Economy Branch, Discussion Paper #4, October 2015.
กิตติพล สรัคคานนท์ กฤษณะพล วัฒนวันยู โชคชัย หลาบหนองแสง และเรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล. (2565). สัมมนาวิชาการ เรื่อง พื้นที่สีเขียวที่หลากหลายและเข้าถึงได้สำหรับคนทุกกลุ่ม (Inclusive Urban Green Space) วันที่ 7 กรกฎาคม 2565 ณ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร.
มณฑมาศ สวัสดิ์ธนาคูณ. (2563). 6 ทศวรรษของการพัฒนาเมืองใหม่และที่อยู่อาศัยในสิงคโปร์. วิทยานิพนธ์ ระดับบัณฑิตศึกษา หลักสูตรเคหพัฒนศาสตรมหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.