การพัฒนารูปแบบตราสัญลักษณ์องค์กรจากลวดลายประดับศิลปกรรมอยุธยา เพื่อส่งเสริมเอกลักษณ์และภาพลักษณ์องค์กรมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาและวิเคราะห์รูปแบบตราสัญลักษณ์องค์กรจากลวดลายประดับศิลปกรรมอยุธยา 2) เพื่อพัฒนารูปแบบตราสัญลักษณ์องค์กรจากลวดลายประดับศิลปกรรมอยุธยา เพื่อส่งเสริมเอกลักษณ์และภาพลักษณ์องค์กรมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา และ 3) เพื่อประเมิน
การรับรู้ของผู้บริโภคต่อรูปแบบตราสัญลักษณ์องค์กรที่พัฒนาขึ้นใหม่ที่ตระหนักถึงการส่งเสริมส่งเอกลักษณ์และภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา กลุ่มตัวอย่าง คือ 1) กลุ่มผู้กำหนดนโยบาย จำนวน 3 คน 2) กลุ่มผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 3 คน 3) กลุ่มผู้บริโภคที่มาติดต่อใช้บริการ จำนวน 196 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แบบสัมภาษณ์ผู้กำหนดนโยบาย 2) แบบสำรวจรูปแบบลวดลายประดับศิลปกรรม 3) แบบประเมินรูปแบบตราสัญลักษณ์โดยผู้เชี่ยวชาญ และ 4) แบบประเมินการรับรู้รูปแบบตราสัญลักษณ์ของผู้บริโภค สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบตราสัญลักษณ์ออกแบบจากเอกลักษณ์ของลวดลายประจำยาม เป็นตราสัญลักษณ์องค์กร
ในวาระครบรอบ 118 ปี ของมหาวิทยาลัย ประกอบด้วย ภาพออกแบบเรขศิลป์ ต้นฉบับตราสัญลักษณ์
และรูปแบบการประยุกต์ใช้งาน 2) พัฒนารูปแบบตราสัญลักษณ์ได้ 1 รูปแบบ (รูปแบบที่ 2 จากเอกลักษณ์ของลวดลายประจำยาม) โดยคัดเลือกจากผู้เชี่ยวชาญด้วยการประเมินรูปแบบ ได้คะแนนค่าเฉลี่ยในระดับมาก (x̄ = 4.39, S.D. = 0.58) 3) ผลการประเมินการรับรู้ของผู้บริโภคต่อรูปแบบตราสัญลักษณ์รูปแบบใหม่
ทั้ง 5 ด้าน มีการรับรู้โดยรวมอยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.26, S.D. = 0.15) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ประกอบด้วย 1) ด้านรูปแบบที่มีเอกลักษณ์ลวดลายประดับ 2) ด้านการจดจำองค์กร 3) ด้านการสื่อสารของรูปแบบตราสัญลักษณ์ 4) ด้านการสะท้อนภาพลักษณ์องค์กร และ 5) ด้านการประยุกต์ใช้ที่ง่ายและหลากหลาย พบว่ามีการรับรู้ในแต่ละด้านอยู่ในระดับมากทุกด้าน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright (c) 2023 : คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการออกแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร
เอกสารอ้างอิง
กันยา สุวรรณแสง. (2536). จิตวิทยาทั่วไป. อักษรพิทยา.
กำพล จำปาพันธ์. (2560). อยุธยา จากสังคมเมืองท่านานาชาติ สู่มรดกโลก. มิวเซียมเพรส.
งานสื่อสารภาพลักษณ์องค์กร มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. (2567). ภาพงานครบรอบ 118 ปี มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา [ภาพถ่าย]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ทองเจือ เขียดทอง. (2542). การออกแบบสัญลักษณ์. สิปประภา.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
รัตนะ บัวสนธ์. (2551). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. บั๊วกราฟฟิค.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2554). ทฤษฎีการประเมิน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สันติ เล็กสุขุม. (2553). พัฒนาการของลายไทย : กระหนกกับเอกลักษณ์ไทย. เมืองโบราณ.
สุชาติ เถาทอง. (2562). วิธีคิดทางศิลปะและการออกแบบขั้นสูง คิดวิเคราะห์ สังเคราะห์บูรณาการความรู้ใหม่. บางแสนการพิมพ์.
สุมิตรา ศรีวิบูลย์. (2547). การออกแบบอัตลักษณ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). คอร์ฟังก์ชั่น.
สุวิมล ติรกานันท์. (2551). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภางค์ จันทวานิช. (2559). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โสภา เกตุสุวรรณ. (2555). การวิจัยทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Adîr, G., Adîr V., & Nicoleta, E. P. (2012). Logo Design and the Corporate Identity. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 51, 650–654. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2012.08.218.
Manman, Z & Eui-tae, J. (2024). A Study on the influence of Pattern logo Design on brand image-focuses on the Li Ning Brand. Cultural and Religious Studies, 12(6), 375-387. https://doi.org/10.17265/2328-2177/2024.06.005
