การวิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยด้านความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานธุรกิจ อุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบด้านความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานในธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย และ 2) กำหนดตัวชี้วัดด้านความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานในธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาคุณภาพของธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย โดยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากผู้ประกอบธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย และได้รับการตอบกลับ จำนวน 250 ราย ผลการวิจัยพบว่า การวิเคราะห์องค์ประกอบด้านความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานในธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย สามารถแบ่งองค์ประกอบได้ 6 กลุ่ม ได้แก่ (1) ความลื่นไหลทางความคิด มีตัวชี้วัด
4 ตัว (2) งานที่มีความท้าทาย มีตัวชี้วัด 4 ตัว (3) อิสระในการทำงาน มีตัวชี้วัด 4 ตัว (4) การเปลี่ยนแปลงเชิงรุก
มีตัวชี้วัด 4 ตัว (5) การเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง มีตัวชี้วัด 4 ตัว และ (6) ความเชื่อมโยงอย่างสร้างสรรค์ มีตัวชี้วัด 4 ตัว และผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน เมื่อพิจารณาค่าสัมประสิทธิ์น้ำหนักองค์ประกอบของตัวบ่งชี้พบว่า มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบระหว่าง 0.760 – 0.916 อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกตัว โดยตัวแปรที่มีน้ำหนักความสําคัญของความคิดสร้างสรรค์มากที่สุดคือ การเชื่อมโยงอย่างสร้างสรรค์ รองลงมาได้แก่ อิสระในการทำงาน, การเปลี่ยนแปลงเชิงรุก, การเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง, ความลื่นไหลทางความคิดใหม่ และงานที่มีความท้าทาย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความในวารสารเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราขสีมา
บทความที่ปรากฎในวารสารเป็นความคิดเห็นของผู้แต่งเพียงอย่างเดียวซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวารสาร
References
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). อุตสาหกรรมอาหาร. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www.industry.go.th/ center_mng/index.php. [12 มีนาคม 2561].
จุฑารัตน์ บันดาลสิน. (2557). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สู่นวัตกรรมการบริการพยาบาล. วารสารพยาบาลทหารบก. 15(3) : 9-17.
ทศพร บุญวัชราภัย. (2558). ความคิดสร้างสรรค์ขององค์กรเพื่อนวัตกรรมการบริการและผลการดำเนินธุรกิจ
ปรากฏการณ์เชิงประจักษ์ของไทยบูติคโฮเทล. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นฤมล จิตรเอื้อ และวิโรจน์ เจษฎษลักษณ์. (2564). “อิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการจัดการพฤติกรรม
การทำงานเชิงสร้างสรรค์ ประสิทธิผลของนวัตกรรมและผลการดำเนินงานของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทย” วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 6(9) : 426-443.
นารี อดุลทิฐิพัชร, อังคณา ขันตรีจินตรานนท์ และนฤมล ศราธพันธุ์. (2558). “ปัจจัยความสำเร็จและหลักเศรษฐกิจสร้างสรรค์ที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหารไทยในกรุงเทพมหานคร.” วารสารเกษตรศาสตร์ (สังคม). 36(2) : 217-229
พลอยชมภู กิตติกุลโชติวุฒิ. (2558). “ความสามารถในการเรียนรู้ขององค์กรและประสิทธิภาพขององค์กร: การศึกษา
เชิงประจักษ์ของธุรกิจอาหารในประเทศไทย.” จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์. 37(2) : 1-23.
พีรวุฒิ ศิริศักดิ์. (2559). “ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง ความคิด สร้างสรรค์ในองค์กร นวัตกรรมองค์กรที่มีต่อผลการดำเนินงานขององค์กร : กรณีศึกษา วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(SMEs).” วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์. 27(3) : 11-23.
วาสนา คำไทย และอุมาวดี เดชธำรงค์. (2561). “ผลกระทบของการรับรู้ตรานวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์และ
การ มุ่งเน้นการแข่งขันที่มีต่อประสิทธิภาพการสร้างสรรค์นวัตกรรมของวิสาหกิจขนาด กลางและขนาดย่อม (SMEs) ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย.” วารสารการจัดการสมัยใหม่. 16(2) : 149-160.
Aaker, D. A., V. Kumar and G. S. Day. (2001). Marketing Research. 7 th ed. New York: John Wiley & Sons
De Ciantis, S. M., and Kirton, M. J. (1996). “A psychometric reexamination of Kolb's experiential learning cycle construct: A separation of level, style, and process.” Educational and psychological measurement. 56(5) : 809-820.
Guilford, J.P. (October 1980). “Cognitive Styles: What are they?.” Journal of Educational and Psychological Measurement. 40(3) : 715-735.
Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., and Tatham, R. (2010). Multivariate Data Analysis. 7thed. Upper Saddle River,NJ : Pearson Education.
Krejcie, R.V., and D.W. Morgan. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities.” Educational and Psychological Measurement. 30(3) : 607 – 610.
Stegmeier, D. (2008). Innovations in office design : The critical influence approach to effective
work environments. Hoboken, NJ : John Wiley & Sons.
Woodman, R. W., Sawyer, J. E., and Griffin, R. W. (1993). “Toward an theory of organizational creativity.”
Academy of Management Review. 18(2) : 293-321.
Williams, W., M., and Yang, L., T. (1999). “Organizational creativity” In Handbook of creativity :
-391. New York : Cambridge University Press.