โมเดลธุรกิจเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาโมเดลธุรกิจของธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2 2) ศึกษากลยุทธ์การสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของผู้ประกอบธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2 และ3) สร้างโมเดลธุรกิจความได้เปรียบในการแข่งขันของธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2 เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จากลูกค้าของธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2 จำนวน 400 คน และสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ประกอบธุรกิจ SMEs กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2 จังหวัดละ 5 คน รวม 20 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ลูกค้าของธุรกิจ SMEs ให้ความสำคัญในเรื่องการพัฒนาสินค้าหรือบริการที่แตกต่าง ธุรกิจ SMEs สามารถตอบสนองต่อความต้องการของลูกค้าได้อย่างรวดเร็วด้วยเทคโนโลยี มีการให้บริการหลังการขายเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้า 2) กลยุทธ์การสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันคำนึงถึงปัจจัยด้าน เศรษฐกิจ การเมือง สังคม เทคโนโลยี อำนาจต่อรอง สินค้าทดแทน และ การเป็นผู้นำด้านต้นทุน และ 3) การสร้างโมเดลธุรกิจให้ได้เปรียบในการแข่งขันของธุรกิจ SMEs สินค้าหรือบริการต้องมีความแตกต่าง ราคาถูก ด้านช่องทางในการจัดจำหน่าย ให้ความสำคัญต่อการแก้ปัญหา ผู้ประกอบการมีความรู้ความเข้าใจในธุรกิจ มีเงินทุนใช้ในการประกอบธุรกิจ และความได้เปรียบของธุรกิจเกิดจากการสร้างความแตกต่างในสินค้าและบริการรวมไปถึงการเป็นผู้นำ
ด้านต้นทุน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความในวารสารเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราขสีมา
บทความที่ปรากฎในวารสารเป็นความคิดเห็นของผู้แต่งเพียงอย่างเดียวซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวารสาร
References
เขมิกา ธนธำรงกุล และคณะ. (2563). “โมเดลธุรกิจเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของธุรกิจจำหน่าย เครื่องจักรกลการเกษตรในจังหวัดเชียงใหม่.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ. 14(2) : 51-62.
ยุพาภรณ์ ชัยเสนา, อนันตพร พุทธัสสะ และฉัตรรัชดา วิโรจน์รัตน์. (2565). “การพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มทอผ้า บ้านกุดหว้า จังหวัดกาฬสินธุ์.” วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 9(1) : 50-65.
ศิวกร อโนรีย์. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันและความสำเร็จของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2566). รายงานสถานการณ์ MSME ปี 2566. กรุงเทพฯ : สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม.
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of psychological testing. 3rd ed. New York : McGraw-Hill.
Eldor, L. (2020). Participation and capability in creating competitive advantage in competition: A collaborative vision-sharing business model, competition intensity and service efficiency. [online]. Source : https://en-coller.tau.ac.il/profile/liateldor. [November 30, 2023].
Sambo, M. (2021). The ability of information technology (IT) and its competitive advantage. [online]. Source : https://shorturl.asia/Aa820. [November 30, 2023].
Nastasi, B. K., & Schensul, S. L. (May – June 2005). “Contributions of qualitative research to the validity of intervention research.” Journal of School Psychology. 43(3) : 177-195.
Osterwalder, A., Pigneur, Y., & Tucci, C. L. (2005). “Clarifying business models: Origins, present, and future of the concept.” Communications of the Association for Information Systems.
(1) : 1-25.
Porter, M. E. (2008). “The five competitive forces that shape strategy.” Harvard Business Review. 6(1) : 78-93.
Pietrewicz, L. (2019). “Technology, business models, and competitive advantage in the age of industry 4.0.” Problemy Zarzadzania. 17(2(82)) : 32-52.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). “On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity.” Tijdschrift voor Onderwijsresearch. 2(2) : 49-60.
Thompson, A. A., & Strickland, A. J. (2003). Strategic Management: Concepts and Cases. 13th ed. New York : McGraw-Hill.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. 3rd ed. New York : Harper and Row.