หลักการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในด้านการฝึกอบรมการเจรจาต่อรองขั้นพื้นฐานเพื่อการจัดการความขัดแย้งที่มีประสิทธิภาพ
คำสำคัญ:
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ , การฝึกอบรม , การเจรจาต่อรอง , การจัดการความขัดแย้งบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงให้เห็นถึงหลักการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในการฝึกอบรมการเจรจาต่อรองขั้นพื้นฐานและวิธีการประยุกต์ใช้หลักการเหล่านี้เพื่อการจัดการความขัดแย้งภายในองค์กร ผ่านการทบทวนวรรณกรรมจากเอกสารและงานวิจัยในอดีต การฝึกอบรมการเจรจาต่อรองช่วยลดความขัดแย้งและส่งเสริมการทำงานเป็นทีม โดยมุ่งเน้นที่ผลประโยชน์สูงสุดต่อองค์กร อีกทั้งยังช่วยพัฒนาทักษะเฉพาะบุคคลในการเจรจาต่อรองนอกองค์กร เพื่อเพิ่มความสามารถในการบรรลุเป้าหมายและความสำเร็จในสถานการณ์ต่าง ๆ อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ควรเน้นที่การฝึกอบรมการเจรจาต่อรองอย่างเป็นระบบ โดยควรมีการกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจนและวิเคราะห์ความต้องการของผู้ฝึกอบรมอย่างละเอียด การพัฒนาเนื้อหาและกระบวนการฝึกอบรมควรสอดคล้องกับบริบทและความต้องการขององค์กร รวมถึงการติดตามและประเมินผลอย่างต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงการฝึกอบรมให้มีประสิทธิภาพสูงสุด นอกจากนี้ การฝึกอบรมควรมุ่งเน้นที่การประยุกต์ใช้ทักษะการเจรจาต่อรองในสถานการณ์จริง เพื่อให้ผู้ฝึกอบรมสามารถนำไปใช้ได้ทั้งในชีวิตการทำงานและชีวิตประจำวัน ดังนั้น องค์กรควรส่งเสริมการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องเพื่อพัฒนาทักษะการเจรจาต่อรองและการจัดการความขัดแย้งให้กับบุคลากรในทุกระดับเพื่อเสริมสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่มีความสามัคคีและมีประสิทธิภาพในการทำงานร่วมกัน
References
เกียรติศักดิ์ วัฒนศักดิ์. (2553). การเจรจาต่อรอง. วารสารนักบริหาร, 30(1), 74-79.
ชาตรี สุขสบาย. (2566). กรอบแนวทางการศึกษาการพัฒนาคนสู่ยุทธศาสตร์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 6(6), 327-341.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2554). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 7). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โชติชวัล ฟูกิจกาญจน์. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ฐิติทัตน์ นิพนธ์พิทยา. (2561). การเจรจาต่อรองในการบริหารจัดการภาครัฐ. วารสารวิจยวิชาการ, 1(2), 137-153.
ดุสิต ขาวเหลือง. (2554). การฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพและสมรรถนะ. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 7(1), 18-32.
ธนัสถา โรจนตระกูล. (2562). การจัดการความขัดแย้งเชิงสร้างสรรค์. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 6(2), 69-83.
ธีรพันธ์ เชิญรัมย์. (2563). องค์การแห่งการเรียนรู้: การเรียนรู้จากการปฏิบัติ. วารสารวิจยวิชาการ, 3(1), 185-196.
ปวริศ อนุสรณ์พานิช. (2566). เอกสารประกอบการบรรยายรายวิชา บธ.366402 เทคนิคการเจรจาต่อรองทางธุรกิจการบิน. คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก.
ภวิศา โชติธนาวรรธ. (2565). การจัดการความขัดแย้งและการระงับข้อพิพาทด้วยวิธีการเจรจาต่อรอง. วารสารกฎหมายและสังคมรังสิต, 4(3), 46-57.
ไมเคิล วัตกินส์. (2566). Negotiation [กลยุทธ์การเจรจาต่อรอง] (ไพโรจน์ บาลัน, ผู้แปล). เอ็กซเปอร์เน็ท.
วรรณวิมล อัมรินทร์นุเคราะห์. (2562). การจัดการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วัชราภรณ์ บุญญศิริวัฒน์. (2563). การเจรจาต่อรองอย่างมีประสิทธิภาพ. https://www.psy.chula.ac.th/th/feature-articles/negotiation/
ศรีเสด็จ กองแกน. (2566). การจัดการความขัดแย้ง. วารสารส่งเสริมและพัฒนาวิชาการสมัยใหม่, 1(2), 36-49.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2558). Unlock Productivity Lesson. https://www.ftpi.or.th/2015/2829
สมชาติ กิจยรรยง. (2560). เกมและกิจกรรมนันทนาการเพื่อการพัฒนาคนและองค์กร (พิมพ์ครั้งที่ 20). สมาร์ท ไลฟ์.
สาริศา เจนเขว้า. (2563). ทางเลือกการจัดการความขัดแย้งในองค์กร. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 6(2), 229-240.
อนันต์ บุญสนอง. (2555). การจัดการทรัพยากรมนุษย์: ทฤษฎีนำมาสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ทีเอส.
อนิวัช แก้วจำนงค์. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. บริษัท นำศิลป์ โฆษณา จำกัด.
อโนทัย ผลิตนนท์เกียรติ. (2562). ประสบการณ์: การเจรจาต่อรองและการจัดการความขัดแย้ง เพื่อลดความขัดแย้งในระบบการให้บริการสุขภาพและสาธารณสุข. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 6(3), 158-164.
เอกสิทธิ์ สนามทอง (2564). เทคนิคการวางแผนอาชีพและการพัฒนาบุคลากร (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Abiodun, A. R. (2014). Organizational conflicts: Causes, effects and remedies. International journal of academic research in economics and management sciences, 3(6), 118.
Al-Enazi, M. N. K., Almutairi, N. B., Almutairi, S. S., & Alshammari, N. K. (2022). The Impact of Internal Organizational Environment Factors on the Efficiency of Health. Saudi Journal of Business and Management Studies, 7(10), 296-300.
Bear, J. B., Weingart, L. R., & Todorova, G. (2014). Gender and the emotional experience of relationship conflict: The differential effectiveness of avoidant conflict management. Negotiation and Conflict Management Research, 7(4), 213-231.
Carrell, M. R., & Heavrin, C. (2008). Negotiating Essentials: Theory, Skills, and Practices. Pearson.
Clarke, T. (2019). The greening of the corporation. Oxford University Press.
Dahiya, M., Warne, D. P., & Arora, S. (2023). Theory and Concept of Human Resources Development. In Strategic Human Resource Management in the Hospitality Industry: A Digitalized Economic Paradigm (pp. 232-254). IGI Global.
Ebrahim, E. K. (2020). Negotiation as a management strategy for conflict resolution and its effect on enhancing collaboration between nurses and physicians. Egyptian Nursing Journal, 17(1), 13-22.
Fisher, R., Ury, W., & Patton, B. (2011). Getting to Yes: Negotiating Agreement Without Giving In. Penguin Books.
Inayaturrahmah, R., Barkah, C. S., & Novel, N. J. A. (2022). Analysis the role of negotiation as communication skills in conflict management. JBTI: Jurnal Bisnis: Teori dan Implementasi, 13(3), 217-227.
Jaas, A. (2022). The essence of human resources management. Journal of Advance Research in Business Management and Accounting, 8(1), 1-9.
Kashyap, S. (2022). Conflict and negotiation process in the organization. International Journal of Scientific Research in Engineering and Management, 6(5), 1-6.
Kavadze, V. (2022). Causes of organizational conflicts. Economics, 105(3), 338-344.
Korobkin, Russell. (2024). Negotiation theory and strategy. Aspen Publishing.
Lauer, T., & Lauer, T. (2021). Triggers of corporate change. Change Management: Fundamentals and Success Factors, 13-28.
Lewicki, R. J., Barry, B., & Saunders, D. M. (2015). Negotiation. McGraw-Hill Education.
Lionel, L. K. G., Channuwong, S., & Wongmajarapinya, K. (2023). Human resource management and organizational performance. Int. J. of Adv. Res, 11(May), 872-881.
Mamaqi, E. (2023). The Role of Trainings in the Development and Enhancement of Work Performance in the Public and Private Sector. Interdisciplinary Journal of Research and Development, 10(1 S1), 107-107.
Mamatoğlu, N., & Keskin, S. (2019). Effective conflict resolution and negotiation skills scale. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 36(1), 133-149.
Movius, H. (2008). The effectiveness of negotiation training. Negotiation Journal, 24(4), 509-531.
Munduate, L., Medina, F. J., & Euwema, M. C. (2022). Mediation: Understanding a constructive conflict management tool in the workplace. Revista de Psicología del Trabajo y de las Organizaciones, 38(3), 165-173.
Muriuki, C. (2012). Conflict Management and Conflict Resolution. Journal of Developing Country Studies, 1(1), 25-36.
Nadler, J., Thompson, L., & Van Boven, L. (2003). Learning Negotiation Skills: Four Models of Knowledge Creation and Transfer. Management Science, 49(4), 529-540.
Prietula, M. J., & Weingart, L. R. (2011). Negotiation offers and the search for agreement. Negotiation and Conflict Management Research, 4(2), 77-109.
Proksch, S. (2016). Conflict management. Springer.
Raymond., A., N. (2010). Employee Training and Development (5th ed.). McGrawHill.
Shell, G. R. (2006). Bargaining for Advantage: Negotiation Strategies for Reasonable People. Penguin Books.
Tabassum, L. (2020). The importance of negotiation and conflict management. Journal of Management and Science, 12(2020), 15-19.
Thompson, L. (2012). The Mind and Heart of the Negotiator. Pearson.
Wu, Z. (2023). Developmental Human Resource Management Practices: Literature Review and Prospect. In SHS Web of Conferences (Vol. 165, p. 02020). EDP Sciences.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 วารสารการจัดการโซ่คุณค่าและกลยุทธ์ธุรกิจ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
