อิทธิพลของแรงจูงใจในงาน ความสมดุลระหว่างชีวิตและงาน และความพึงพอใจในงานที่มีต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาอิทธิพลของแรงจูงใจในงาน ความสมดุลระหวางชีวิตและงาน และความพึงพอใจในงานที่มีต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม ซึ่งทำงานในบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล และ 2) เพื่อเสนอแนวทางการบริหารทรัพยากรบุคคลที่ช่วยส่งเสริมความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม การวิจัยเรื่องนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้วิธีการสำรวจโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานบริษัทเอกชนที่มีอาชีพเสริมและทำงานภายในองค์การที่ดำเนินกิจการในพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 385 คน สถิติเชิงพรรณนาที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมานที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน คือ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ในรูปแบบของโมเดลสมการโครงสร้างแบบกำลังสองน้อยที่สุดบางส่วน (PLS-SEM)

ผลการวิจัย พบว่า แรงจูงใจในงาน มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม นอกจากนี้ แรงจูงใจในงาน มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความสมดุลระหว่างชีวิตและงานและความพึงพอใจในงาน ในขณะที่ความพึงพอใจในงาน และความสมดุลระหว่างชีวิตและงาน มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 สำหรับบทบาทของความสมดุลระหว่างชีวิตและงานในฐานะตัวแปรส่งผ่านระหว่างแรงจูงใจในงานกับความผูกพันต่อองค์การ พบว่า แรงจูงใจในงานมีอิทธิพลเชิงบวกต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม ผ่านความสมดุลระหว่างชีวิตและงาน ในขณะที่แรงจูงใจในงานมีอิทธิพลเชิงบวกต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่มีอาชีพเสริม ผ่านความพึงพอใจในงาน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 ผลการวิจัยนี้เน้นย้ำถึงบทบาทสำคัญของแรงจูงใจในงานในการเสริมสร้างความผูกพันของพนักงานต่อองค์การ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพนักงานที่มีอาชีพเสริม