The Effect of Experiential Marketing on Revisit Intention of Agricultural Tourism in Nakhon Ratchasima Province, Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to examine the influence of experiential marketing on revisit intention to agricultural tourism destinations in Nakhon Ratchasima Province. The sample consisted of 385 tourists who had previously visited agricultural tourism sites in the province. Data were collected using a structured questionnaire and analyzed using descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, and standard deviation. Hypothesis testing was conducted through multiple regression analysis. The findings revealed that experiential marketing influenced revisit intention
to agricultural tourism destinations in Nakhon Ratchasima. When examined by individual components, it was found that relational experience (β = 0.226), behavioral experience (β = 0.199), emotional experience (β = 0.178), cognitive experience (β = 0.173), and sensory experience
(β = 0.151) had statistically significant positive effects on revisit intention at the 0.01 level, respectively
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความในวารสารเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราขสีมา
บทความที่ปรากฎในวารสารเป็นความคิดเห็นของผู้แต่งเพียงอย่างเดียวซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวารสาร
References
กรมการท่องเที่ยว. (2567). คู่มือการตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://www.dot.go.th/ebooks/ebooks-view/732. [20 พฤศจิกายน 2566].
จันทร์จิตต์ ฐนะศิริ. (2567). “ศักยภาพการตลาดเชิงประสบการณ์ที่ส่งผลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวเชิงอาหารในจังหวัดพัทลุง.” ศิลปศาสตร์ปริทัศน์. 19(1) : 193-208.
ฐิตาภา ตันติพันธุ์วดี. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจ และความตั้งใจกลับไปเที่ยวซํ้า ของนักท่องเที่ยว
ที่เลือกเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต ช่วงการระบาดโควิด - 19. วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ติกาหลัง สุขกุล และคณะ. (2565). “กลยุทธ์การตลาดเชิงประสบการณ์โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการ เทคนิค
การถ่ายภาพให้สวยด้วยกล้องดิจิทัลของนักเรียน มัธยมศึกษาตอนปลาย ในจังหวัดกาญจนบุรีที่มีต่อ
การรับรู้ของผู้บริโภค.” วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร. 19(2) : 131-153.
ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2551). การประยุกต์ใช้ SPSS วิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัย. กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์.
ธนาวัฒน์ ปัทมฤทธิกุล และ ประนิทัศ ภูขีด. (2567). “ปัจจัยสู่ความสำเร็จในการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร : กรณีศึกษาแหล่งท่องเที่ยว เชิงเกษตรในจังหวัดนครราชสีมา.” วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 14 (2) : 143-157.
ธนันญาดา จันดอนทรี. (2568). 20 ที่เที่ยวฟาร์มโคราช สายกิจกรรมห้ามพลาด สิ้นปีนี้ต้องลุย. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://www.wongnai.com/listings/attractions-farmstays-korat. [1 มกราคม 2567].
ปัญญาดา นาดี. (2561). “การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรสู่ความยั่งยืน.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอิสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 8(2) : 113 - 124.
ฝนริน ชนะกำโชคเจริญ. (2563). อิทธิพลของการตลาดเชิงประสบการณ์ที่ส่งผลต่อความพึงพอใจ การแนะนำ
ต่อและการกลับมาเยือนซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มาเยี่ยมชมมิวเซียมสยาม. วิทยานิพนธ์
ธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พรสวัสดิ์ สิงห์ยาม และคณะ. (2567). “การประเมินผลตอบแทนทางสังคมเพื่อสร้างความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มหัตถกรรมผ้าไหมบ้านดู่.” วารสารชุมชนวิจัยและพัฒนาสังคม. 18(2) : 232-251.
ภัทร์นฤณน์ กะโห้แก้ว และวสุธิดา นุริตมนต์. (2567). “อิทธิพลของประสบการณ์ของนักท่องเที่ยว และภาพลักษณ์ของจุดหมายปลายทาง ที่ส่งผลต่อการกลับมาท่องเที่ยวซํ้าเมืองมรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา.” สหวิทยาการและความยั่งยืนปริทรรศน์ไทย. 13(1) : 110-123.
วรรณพร ผาสุข, ธนภณ นิธิเชาวกุล, และกัญจนวลัย นนทแก้ว แฟร์รี่. (2565). “การตลาดเชิงประสบการณ์ที่ส่งผลต่อการกลับมาท่องเที่ยว ซ้ำในเขตพื้นที่เมืองพัทยาของกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวไทย.” วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย. 18(1) : 82-94.
สุนิษา ธงจันทร์ และคณะ. (2567). “แนวทางการบริหารความเสี่ยงหลังการระบาดใหญ่ของโควิด-19 ด้วยการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่าสินค้าและบริการใหม่อย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาชุมชนด่านเกวียน.” วารสารชุมชนวิจัยและพัฒนาสังคม. 18(2). 290-308.
สำนักงานจังหวัดนครราชสีมา. (2567). ข้อมูลทั่วไปจังหวัดนครราชสีมา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www. nakhonratchasima.go.th. [5 มีนาคม 2567].
สุธิษา เชญชาญ, สุมาลี สว่าง, และอัมพล ชูสนุก. (2564). “ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจมาเที่ยวซํ้าและความยินดีแนะนําของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อแหล่งท่องเที่ยวมรดกทางประวัติศาสตร์ในจังหวัดลพบุรี.” วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 9(4) : 1485-1496.
Ajzen, I., and Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and predicting social behavior.
New Jersey : Prentice-Hall.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techiques. New York : John Wiley and Sons.
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. 5th ed. New York : Harper & Row.
Organic Farm Thailand. (2024). Khok Nong Na and sustainable development goals. [Online]. Available : https://www.organicfarmthailand.com/khok-nong-na-and-sustainable-development-goals/. [16 August 2024].
Pine, B. J., II., and Gilmore, J. H. (1999). The experience economy: Work is the theatre and every business a stage. Boston : Harvard Business School Press.
Schmitt, B. H. (1999). Experiential Marketing: How to Get Customers to Sense, Feel, Think, Act, Relate to Your Company and Brands. New York : Free Press.
SDG Move. (2021). Sustainable tourism and the SDGs. [Online]. Available : https://www.sdgmove.com/
/07/31/sdg-vocab-41-sustainable-tourism/. [31 July 2021].
Zhang, H., Wu, Y., and Buhalis, D. (2018). “A model of perceived image, memorable tourism experiences and revisit intention.” Journal of Destination Marketing and Management. 8 : 326-336.