การตื่นตัวทางการเมืองของเยาวชนไทย

ผู้แต่ง

  • พระธงชัย วชิรญาโณ วัดสวรรคนิเวส จังหวัดแพร่

คำสำคัญ:

กระบวนการกล่อมเกลา, การเมือง, พลเมือง

บทคัดย่อ

การพัฒนาประชาธิปไตยของประเทศจะเป็นอย่างไรนั้น ขึ้นอยู่กับประชาชนจะเป็นผู้กำหนด เพราะหากประชาชนไม่มีคุณภาพประชาธิปไตยก็ย่อมจะไม่มีคุณภาพตามไปด้วย การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ ประชาชนต้องมีความสำนึก ทางการเมืองหรือ ความตื่นตัวทางการเมืองเสียก่อน เพราะการตื่นตัวทางการเมืองไม่ได้เป็นเพียง “วิธีการ” เพื่อการพัฒนาทางการเมืองเท่านั้น แต่ยังเป็น “เป้าหมาย” ที่สำคัญยิ่งในการพัฒนาทางการเมือง เพราะหากเกิดความตื่นตัวหรือกระตือรือร้นเคลื่อนไหวในทางการเมืองแบบประชาธิปไตยอย่างต่อเนื่องในทิศทางที่เหมาะสมแล้ว ก็ย่อมสามารถเข้าไปมีส่วนร่วมในการติดตามและตรวจสอบการทำงานของภาครัฐให้มีความโปร่งใสและเอื้อประโยชน์ต่อประชาชนอย่างแท้จริง
การปลุกเร้าให้ตื่นตัวทางการเมือง จึงเป็นเรื่องของการปลุกจิตสำนึกผู้คนให้หันมาตื่นตัวสนใจกับปัญหาบ้านเมือง เพื่อมุ่งเปลี่ยนทรรศนะจุดยืนให้รู้จักมองสภาพความเป็นจริงทางสังคม และเปลี่ยนอัตลักษณ์ของตนเองหรือก็คือ เปลี่ยนความเข้าใจตัวเองให้กลายเป็นผู้กระทำการทางการเมือง ความตื่นตัวในการเข้าไปมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน อันจะนำไปสู่แนวทางในการส่งเสริมและพัฒนาวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย ให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

References

เกษียร เตชะพรีะ. (2558). รัฐธรรมนูญไทย มองไปข้างหน้า. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ถวิลวดี บุรีกุล และโรเบิรต บี อัลบริททัน. (2543). ความต่อเนื่องของประชาธิปไตยในประเทศไทย: การเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา 2543. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว และสายทิพย์ สุคติพันธ์. (2526). ข่าวสารทางการเมืองของคนไทย. กรุงเทพฯ: เจ้าพระยาการพิมพ์.

ระพีพร คณะพล และคณะ. (2560). นวัตกรรมการสร้างความเป็นหุ้นส่วนทางการบริหารงานท้องถิ่นในจังหวัดถนนยุทธศาสตร์ลุ่มแม่น้ำโขงภาคตะวนออกเฉียงเหนือ. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 10(3), 52-76.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2549, 16 กุมภาพันธ์). การพัฒนาอาตมันทางการเมืองแบบประชาธิปไตยแบบประชาธิปไตย. ผู้จัดการรายวัน, น.13.

______. (2558). ทิศทางการปฏิรูปการเมืองไทย: ทางออกหรือทางตัว. กรุงเทพฯ: ประชาไท.

วัฒนา เซ่งไพเราะ. (2555). ความตื่นตัวทางการเมืองของเยาวชนในสถาบันอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานครกับการพัฒนาวัฒนธรรมทางการเมืองประชาธิปไตย ช่วงปี 2549-2554. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.

Dawson, R. & Prewitt K. (1969). Political Socialization. Boston: Little Brown.

Huntington S. (1971). The Change to Change: Modernization Development and Politics. Comparative Politics, 3(3), 283-322.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-12-28

How to Cite

วชิรญาโณ พ. . . (2022). การตื่นตัวทางการเมืองของเยาวชนไทย. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 2(3), 21–31. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/1358