ปัจจัยที่ส่งผลต่อศักยภาพผู้สูงอายุของเทศบาลในจังหวัดลำพูน

ผู้แต่ง

  • พระครูปลัดชาติชาย ญาณโสภโณ วัดรมณียาราม จังหวัดลำพูน

คำสำคัญ:

ปัจจัยที่ส่งผล, ศักยภาพ, ผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อศักยภาพผู้สูงอายุของเทศบาล ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้สูงอายุซึ่งเป็นประชาชนที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป ที่อาศัยอยู่ในเทศบาลตำบลอุโมงค์ เทศบาลตำบลบ้านกลาง เทศบาลตำบลต้นธง อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน จำนวน 380 ตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อศักยภาพผู้สูงอายุประกอบด้วย 1) ด้านปัจจัยการบริหาร โดยรวมอยู่ในระดับมาก และพบว่าด้านวัสดุ (Materials) มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ ด้านคน (Man) ด้านการจัดการ (Management) และด้านเงิน (Money) ตามลำดับ โดยเทศบาลได้จัดรถกู้ชีพและรถรับส่งผู้ป่วยเพื่อให้บริการแก่ผู้สูงอายุ รวมถึงจัดบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถเพื่อดำเนินกิจกรรมของผู้สูงอายุ เทศบาลได้ให้ความเสมอภาคแก่ผู้สูงอายุอย่างเท่าเทียม และจัดสรรงบประมาณเพื่อใช้ในกิจกรรมของผู้สูงอายุอย่างเหมาะสม 2) หลักการมีส่วนร่วม โดยรวมอยู่ในระดับมาก และพบว่า ด้านร่วมรับผลประโยชน์ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา ด้านร่วมประเมินผล ด้านร่วมคิดร่วมวางแผน ด้านร่วมตัดสินใจ และด้านร่วมปฏิบัติ ตามลำดับ โดยเทศบาลได้แจกเบี้ยยังชีพตรงตามกำหนดเวลา จัดให้มีการประชุมหารือ และร่วมตัดสินใจในโครงการที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ เปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้ออกแบบหลักสูตรการเรียนการสอน และให้ประเมินผลกิจกรรมทุกครั้ง 3) หลักไตรสิกขา โดยรวมอยู่ในระดับมาก และพบว่า ด้านศีล มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา ด้านสมาธิ และด้านปัญญา ตามลำดับ ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีความประพฤติทางกาย วาจา ใจ โดยสุจริต ส่งเสริมการไหว้พระ 9 วัด และส่งเสริมให้มีสุขภาพกายใจที่เข้มแข็ง ไม่เป็นภาระแก่ครอบครัว และช่วยเหลืองานสังคม 4) ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ปัจจัยการบริหาร (X1) หลักการมีส่วนร่วม (X2) หลักไตรสิกขา (X3) แต่ละปัจจัยมีอิทธิพลต่อศักยภาพผู้สูงอายุของเทศบาลในจังหวัดลำพูน (Y) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). สถิติผู้สูงอายุ. สืบค้น 28 กุมภาพันธ์ 2562, จาก http://www.dop.go.th/th/know/1/238

ประภาส อุครานันท์. (2563). เผยตัวเลขคนลำพูนฆ่าตัวตายสูงสุดในไทย. สืบค้น 6 มกราคม 2563, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/ 603073

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร). (2562). การมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการเสริมสร้างสุขภาวะและเครือข่ายทางสังคม เพื่อลดเหล้าบุหรี่เชิงพุทธบูรณาการในจังหวัดนนทบุรี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(4), 1-12.

พิรญาณ์ โคตรชมภู. (2561). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ต้องขังเชิงพุทธบูรณาการ (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภานุกฤษฏิ์ พิศิษฎ์สกุลชัย. (2560). วิเคราะห์รูปแบบการบริหารตามหลัก TQM เชิงพุทธ (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักงานสถิติจังหวัดลำพูน. (2562). วิเคราะห์และสรุปสถานการณ์ผู้สูงอายุของจังหวัดลำพูน. สืบค้น 10 พฤศจิกายน 2562, จาก http://lamphun.nso.go.th /index.php?option=com_content&view=article&id=431:20-9-60-10-44& catid=113&Itemid=614

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-12-30

How to Cite

ญาณโสภโณ พ. . . (2022). ปัจจัยที่ส่งผลต่อศักยภาพผู้สูงอายุของเทศบาลในจังหวัดลำพูน. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 4(2), 16–28. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/1396