BUDDHIST METHODS FOR CREATING WORK-LIFE BALANCE

Authors

  • Wisutthinan Ninlaphat Ang Thong Provincial Office of Buddhism
  • Yaowapha Rungruang Angthong Provincial Office of Buddhism
  • Natthakit Chaiariyamethee Angthong Provincial Office of Buddhism

Keywords:

Life Balance, Work, Buddhist Method

Abstract

This academic article aimed to study the format and changing time management behaviour to be suitable for work based on the principles of Buddhism. To begin with, a person must create balance in every aspect of their life. Each side should bring the principles of the Three Sikkha and other related Dhamma together to be more effective in practice. To create a balance between living, working, and resting to be appropriate for each person in order not to cause adverse effects on physical and mental health and to adjust the time appropriately by accepting the change of time, which is impermanent, the unpredictability of the situation. so that work and activities can continue continuously in the current economic crisis. Every working life, each person is committed to improving their quality of life, regardless of gender, both male and female. On the issue of work-life balance, one must earn a living with other aspects of people's lives. It has received more attention in both the public and private sectors of countries worldwide. This is partly due to changing demographic and socioeconomic trends, such as more women working outside the home. Or the workforce's average age (ageing workforce). However, suppose organisations want to attract and retain talented human capital to stay with the organisation for a long time. In that case, it is necessary to manage personnel to have an excellent work-life balance. Otherwise, personnel may feel unhappy with their lives. And leave the organisation to seek better choices for one's life by applying Buddhist principles to adjust life balance appropriately.

References

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2545). บริหารเวลาเพื่อความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.ธวัชชัย พืชผล. (2553). เวลาคือโชค. กรุงเทพฯ: Dดี.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 34). กรุงเทพฯ: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพพระธรรมปิฎก.

พัชรี แช่มช้อย. (2560). การบริหารเวลาเชิงพุทธบูรณาการ (ดุษฎีนิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสน์ศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุรีพร พึ่งพุทธคุณ. (2549). การบริหารจัดการเวลา (Time Management). กรุงเทพฯ: เอ็กซ์เปอร์เน็ท.

สุรีพร พึ่งพุทธคุณ. (2551). ทักษะการบริหารเวลา Managing time. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

Downs, L.J. (2008). Time Management Training. Maryland: Victor Graphics, Inc.

Downloads

Published

2024-05-01

How to Cite

Ninlaphat, W., Rungruang, Y., & Chaiariyamethee, N. (2024). BUDDHIST METHODS FOR CREATING WORK-LIFE BALANCE. Academic Journal of Political Science and Public Administration, 6(2), 152–162. Retrieved from https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/2172

Issue

Section

Academic Article

Categories