PROMOTION OF CITIZEN POLITICAL PARTICIPATION IN CHONBURI PROVINCE BY BUDDHA-DHAMMA APPLICATION

Authors

  • Prasan Charonsee Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Thatchanan Isarade Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Apinyar Chatchorfa Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Political Participation, Aparihaniyadhamma, Chonburi Province

Abstract

Objectives of this research article were: 1. To examine the issues related to promoting political participation. 2. To synthesize the promotion of political participation in accordance with Buddha-dhamma. 3. To propose the practical application of promoting citizen political participation in the urban areas of Chonburi Province by Buddha-dhamma application. The research methodology was the mixed methods incorporating both qualitative and quantitative research methods. In-depth interviews were conducted with 24 key informants, and surveys method collected from a total of 400 respondents from the population in Chonburi province. The data were analyzed using statistical methods, including frequency, percentage, mean, and standard deviation.

The research findings indicated the following: 1. Issues related to promoting political participation in the urban areas of Chonburi Province included the fragmentation of community meetings, lack of readiness to attend meetings, difficulties in accessing community leaders, a lack of awareness of their roles in political participation, and a hesitancy to engage in politics. 2. Communities that adhered to Buddha-dhamma tended to have better-informed citizens who share similar perspectives, respect social rules, understand their roles, respect human equality, and prioritize the continuation of Buddhism as a guiding principle. The overall average score for political participation promotion in the urban areas of Chonburi province is high, with an average score of 3.62. This comprises political activities (average score of 3.80), leader characteristics (average score of 3.74), local administration (average score of 3.61), and policy formulation (average score of 3.33). 3.Promoting political participation in the urban areas following Buddha-dhamma involved regular meetings where local issues were discussed, encouraging members to follow the decisions made during these meetings, emphasizing the importance of political activities, and fostering citizen engagement and collaboration with government agencies. These findings suggested that promoting political participation in urban areas could benefit from incorporating Buddha-dhamma and fostering a sense of community and shared responsibility for local administrative organizations.

References

ไทยพีบีเอส. (2562). โอฬาร ถิ่นบางเตียว ชี้เลือกตั้ง 62 เป็นศึกท้าทาย “ตระกูลคุณปลื้ม”. สืบค้น 18 ธันวาคม 2562, จาก https://news.thaipbs.or.th/content/278572.

ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์ และชัยณรงค์ เครือนวน. (2557). โครงสร้างอำนาจและการกระจุกตัวของความมั่งคั่งในท้องถิ่น : กรณีศึกษาจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก โครงสร้างอำนาจและการสะสมทุนในจังหวัดแห่งหนึ่ง. ภายใต้ชุดโครงการวิจัย “สู่สังคมไทยเสมอหน้า การศึกษาโครงสร้างความมั่งคั่งและโครงสร้างอำนาจเพื่อการปฏิรูป”. กรุงเทพฯ: มติชน.

ชุมพล เพ็งศิริ. (2563). การส่งเสริมความเข้มแข็งการเมืองภาคประชาชนในจังหวัดนครราชสีมา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นครินทร์ แก้วโชติรุ่ง. (2556). รูปแบบและหลักการของการปกครองในพระไตรปิฎก (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวินัยธรอธิษฐ์ สุวฑฺโฒ (สุขพานิช). (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนในจังหวัดเพชรบุรี (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สติธร ธนานิธิโชติ. (2555). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาความเป็นพลเมืองเพื่อปฏิรูปประเทศไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 10(1), 104-121.

สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2546). การเมืองไทย แนวความคิด และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สิริพัฒน์ ลาภจิตร. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจมีส่วนร่วมของประชาชนในการสนับสนุนการบริหารงานองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสนอ อัศวมันตา. (2557). รูปแบบการบริหารจัดการตามหลักอปริหานิยธรรมขององค์การบริหารส่วน จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อุดร จันทวัน. (2557). พระพุทธศาสนากับการปกป้องคุ้มครองสิทธิมนุษยชน (สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา) พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Lee, J.C. (1974). Essential of Psychological Testing (3rd ed.) New York: Harper & Row Publishers.

Myron, W. (19971). Political Participation: Crisis of the Political Process, in Crisis on Sequences in Political Development. Princeton: Princeton University.

Yamane, T. (1967). Statistic: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.

Downloads

Published

2024-02-16

How to Cite

Charonsee, P., Isarade, T., & Chatchorfa, A. (2024). PROMOTION OF CITIZEN POLITICAL PARTICIPATION IN CHONBURI PROVINCE BY BUDDHA-DHAMMA APPLICATION. Academic Journal of Political Science and Public Administration, 6(1), 49–64. Retrieved from https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/2249