การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองภาคพลเมืองในจังหวัดชลบุรี โดยประยุกต์ตามหลักพุทธธรรม

ผู้แต่ง

  • ประสาน เจริญศรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ธัชชนันท์ อิศรเดช มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วมทางการเมือง, หลักอปริหานิยธรรม, จังหวัดชลบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาสภาพปัญหาของการส่งเสริม
2. เพื่อสังเคราะห์การส่งเสริม ตามหลักพุทธธรรม และ 3. เพื่อนำเสนอการประยุกต์ใช้การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองภาคพลเมืองตามหลักพุทธธรรมในจังหวัดชลบุรี วิธีดำเนินการวิจัยใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสานวิธี ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ และวิธีวิจัยเชิงปริมาณ โดยการสัมภาษณ์แบบเชิงลึก 24 รูปหรือคน และเก็บแบบสอบถาม จำนวนทั้งสิน 400 ชุด จากประชากรในพื้นจังหวัดชลบุรี วิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย พบว่า 1. สภาพปัญหามีการแบ่งประชุมแต่ละชุมชนไม่พร้อมกัน รวมถึงไม่มีเวลาเข้าร่วมประชุม มีข้อจำกัดที่จะเข้าถึงผู้นำ ขาดความตระหนักถึงหน้าที่ในการมีส่วนร่วมและไม่กล้าแสดงออกในทางการเมือง 2. สังคมที่ใช้หลักอปริหานิยธรรม จะทำให้ประชาชนได้รับรู้ข้อมูลได้ครบถ้วนเพื่อจะได้มีความเห็นไปในทิศทางเดียวกัน เคารพกฎกติกาสังคม รู้บทบาทหน้าที่ของตน เคารพความเท่าเทียมกันของมนุษย์ ตลอดถึงการมีพระสงฆ์เป็นหลักช่วยสืบทอดพระพุทธศาสนา ส่วนค่าเฉลี่ยระดับการปฏิบัติเกี่ยวกับการส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองภาคพลเมือง ในจังหวัดชลบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.62 ประกอบด้วย กิจกรรมทางการเมือง ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.80 การกำหนดคุณลักษณะผู้นำ ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.74 การบริหารท้องถิ่น ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.61 และการกำหนดนโยบาย ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.33 ตามลำดับ 3. การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองภาคพลเมืองตามหลักพุทธธรรม พบว่า มีการประชุมกันเป็นประจำนำเสนอปัญหาที่เกิดขึ้นในท้องถิ่น ส่งเสริมให้สมาชิกปฏิบัติตามมติที่ประชุม กิจกรรมทางการเมืองมีความสำคัญในการส่งเสริมความเข้มแข็งของการเมืองภาคพลเมือง ควรเปิดให้ประชาชนเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เพื่อพัฒนาท้องถิ่นสร้างความร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐต่อไป

References

ไทยพีบีเอส. (2562). โอฬาร ถิ่นบางเตียว ชี้เลือกตั้ง 62 เป็นศึกท้าทาย “ตระกูลคุณปลื้ม”. สืบค้น 18 ธันวาคม 2562, จาก https://news.thaipbs.or.th/content/278572.

ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์ และชัยณรงค์ เครือนวน. (2557). โครงสร้างอำนาจและการกระจุกตัวของความมั่งคั่งในท้องถิ่น : กรณีศึกษาจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก โครงสร้างอำนาจและการสะสมทุนในจังหวัดแห่งหนึ่ง. ภายใต้ชุดโครงการวิจัย “สู่สังคมไทยเสมอหน้า การศึกษาโครงสร้างความมั่งคั่งและโครงสร้างอำนาจเพื่อการปฏิรูป”. กรุงเทพฯ: มติชน.

ชุมพล เพ็งศิริ. (2563). การส่งเสริมความเข้มแข็งการเมืองภาคประชาชนในจังหวัดนครราชสีมา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นครินทร์ แก้วโชติรุ่ง. (2556). รูปแบบและหลักการของการปกครองในพระไตรปิฎก (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวินัยธรอธิษฐ์ สุวฑฺโฒ (สุขพานิช). (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนในจังหวัดเพชรบุรี (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สติธร ธนานิธิโชติ. (2555). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาความเป็นพลเมืองเพื่อปฏิรูปประเทศไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 10(1), 104-121.

สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2546). การเมืองไทย แนวความคิด และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สิริพัฒน์ ลาภจิตร. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจมีส่วนร่วมของประชาชนในการสนับสนุนการบริหารงานองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสนอ อัศวมันตา. (2557). รูปแบบการบริหารจัดการตามหลักอปริหานิยธรรมขององค์การบริหารส่วน จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อุดร จันทวัน. (2557). พระพุทธศาสนากับการปกป้องคุ้มครองสิทธิมนุษยชน (สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา) พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Lee, J.C. (1974). Essential of Psychological Testing (3rd ed.) New York: Harper & Row Publishers.

Myron, W. (19971). Political Participation: Crisis of the Political Process, in Crisis on Sequences in Political Development. Princeton: Princeton University.

Yamane, T. (1967). Statistic: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-02-16

How to Cite

เจริญศรี ป., อิศรเดช ธ., & ฉัตรช่อฟ้า อ. (2024). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองภาคพลเมืองในจังหวัดชลบุรี โดยประยุกต์ตามหลักพุทธธรรม. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 6(1), 49–64. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/2249