การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมือง ในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนในกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • พระชาณรงค์ โชติธมฺโม (ประเสริฐศรี) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุมาลี บุญเรือง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุรพล สุยะพรหม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

หลักพุทธธรรม, ความเป็นพลเมือง, ระบอบประชาธิปไตย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1. เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปในความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย 2. เพื่อศึกษาคุณลักษณะความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย 3. เพื่อนำเสนอการบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนในกรุงเทพมหานคร ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลภาคสนามจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 5 กลุ่ม คือ กลุ่มเยาวชน กลุ่มผู้นำชุมชน กลุ่มนักการเมือง กลุ่มนักวิชาการด้านรัฐศาสตร์ และกลุ่มนักวิชาการด้านพระพุทธศาสนา ด้วยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 25 รูปหรือคน ได้ใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท และการสนทนากลุ่มเฉพาะผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 10 รูปหรือคน

ผลการวิจัย พบว่า 1. สภาพทั่วไปในความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนในกรุงเทพมหานคร พบว่า มีบทบาทและจุดเด่นต่อความเป็นพลเมืองประชาธิปไตยในหลายด้าน คือ การเข้าร่วมในการชุมนุมและการแสดงออกเพื่อแสดงความคิดเห็น มีจุดอ่อน คือ ระบบการศึกษาอาจขาดการสอนเรื่องการเมืองและความเป็นพลเมืองให้เยาวชน ปัจจัยภายนอก ได้แก่ ปัจจัยเศรษฐกิจ 2. ความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย จำนวน 3 องค์ประกอบคือ ด้านพลเมืองที่มีความรับผิดชอบ ประกอบด้วย การปฏิบัติตามกฎหมาย พลเมืองที่มีความรับผิดชอบจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายที่มีอยู่ในสังคม และรู้จักแจ้งความเมื่อเห็นการละเมิดกฎหมาย ด้านการเป็นพลเมืองที่มีส่วนร่วม เป็นกระบวนการที่สำคัญและสามารถทำได้โดยมีการรับผิดชอบและมีความรับรู้ในหลายด้าน 3. การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ด้านจักขุมา สามารถดำเนินการได้โดยตรงผ่านกิจกรรมและการพัฒนาทักษะที่เป็นประโยชน์ได้ ด้านวิธูโร ได้แก่ การศึกษาและการอบรม ให้เสริมสร้างความรู้และทักษะพื้นฐานเกี่ยวกับการเป็นพลเมืองประชาธิปไตยในระดับชั้นเรียน ด้านนิสสยสัมปันโน สร้างสังคมที่มีความสงบและเชื่อมโยงกันอย่างดี สอนให้เยาวชนเข้าใจและเคารพความแตกต่างระหว่างบุคคล รวมถึงวัฒนธรรมและศาสนาที่แตกต่างกัน

References

กรณัฐ ระงับทุกข์. (2564). การพัฒนาความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไปในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดวงใจ เขมวิรัตน์ และคณะ. (2556). การศึกษาความเป็นพลเมืองดีของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ. (2555). ความเป็นพลเมืองในประเทศไทย (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

ประสิทธิ์ สันติกาญจน์. (2552). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

พระครูสังฆรักษ์ภูวนน ธีรวฑฺฒโน (เริ่มศรี). (2565). ภาวะผู้นำตามหลักทุติยปาปณิกสูตรของผู้บริหารโรงเรียนการกุศลของวัด ในพระพุทธศาสนา จังหวัดขอนแก่น. Journal of Modern Learning Development, 7(3), 210-221.

พระมหาวัฒนะชัย ชยวฑฺฒโน. (2565). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำตามหลักทุติยปาปณิกสูตรของผู้บริหาร โรงเรียนพระปริยัติธรรม จังหวัดหนองคาย. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, 8(2), 1-13.

วีรชัย อนันต์เธียร์. (2557). กลยุทธ์การพัฒนาจริยธรรมสำหรับเยาวชนไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศิวพร เจี่ยสกุล. (2564). กรอบแนวคิดใหม่ : การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475. วารสารวิชาการไทยวิจัยและการจัดการ, 2(1), 87-94.

สาลินี รักกตัญญู. (2564). การส่งเสริมบทบาทของนักการเมืองสตรีท้องถิ่นเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตภาคเหนือตอนบน (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-02-16

How to Cite

โชติธมฺโม (ประเสริฐศรี) พ., บุญเรือง ส., & สุยะพรหม ส. (2024). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมือง ในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 6(1), 95–109. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/2360