ปัจจัยที่ส่งเสริมจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชน ในจังหวัดสมุทรปราการ

พระมหาสมบัติ ธนปญฺโญ; เติมศักดิ์ ทองอินทร์; จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์

ผู้แต่ง

พระมหาสมบัติ ธนปญฺโญ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
เติมศักดิ์ ทองอินทร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ปัจจัยที่ส่งเสริม, จิตสำนึกทางการเมือง, เด็กและเยาวชน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นต่อจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการ และศึกษาปัจจัยที่ส่งเสริมจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการ รูปแบบการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 19 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาและการสนทนากลุ่มเฉพาะจำนวน 8 รูปหรือคน การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.984 เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรปราการ จำนวน 397 ตัวอย่าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการศึกษา พบว่า ระดับความคิดเห็นต่อจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการการโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก .ปัจจัยที่ส่งเสริมจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการปัจจัยที่ส่งเสริมจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการ มีความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงกับกลุ่มตัวแปรอิสระ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และสามารถสร้างสมการทำนายเชิงเส้นตรงได้ ซึ่งจากการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุคูณ สามารถคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคุณได้ โดยตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับ ปัจจัยที่ส่งเสริมจิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ 0.01 ได้แก่ ด้านความรู้ทางการเมือง (x1) ด้านความเข้าใจทางการเมือง (x2) ด้านทัศนคติทางการเมือง (x3) ด้านการมีส่วนร่วมทางการเมือง (x4) เป็นปัจจัยที่เป็นตัวกำหนด จิตสำนึกทางการเมืองของเด็กและเยาวชนในจังหวัดสมุทรปราการ y

References

ณรงค์ พึงพานิช. (2562). การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนในจังหวัดตาก. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 5(1), 170-183.

ธานินท์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

เนตรชนก ตระกูลมาลี. (2558). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนเขตเทศบาลตาบลสระยายโสม อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(2), 183-191.

พระมหาเอกกวิน ปิยวีโร (อะซิ่ม). (2564). การนำหลักพุทธธรรมาภิบาลไปประยุกต์ใช้ในการส่งเสริมการมีส่วนร่วม ทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช(ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2559). ประชาธิปไตยไทยในทศวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). ข้อมูลพื้นฐาน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรปราการ. สืบค้น 23 กุมภาพันธ์ 2565, จาก http://www.obec.go.th/เว็บไซต์-สพม-ในสังกัด.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2559). เยาวชนกับการมีส่วนร่วมประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.