ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง

พระครูกิตติญาณวิสิฐ  (ธนา กิตฺติญาโณ)

ผู้แต่ง

พระครูกิตติญาณวิสิฐ (ธนา กิตฺติญาโณ) วัดสามขาว จังหวัดอ่างทอง

คำสำคัญ:

ปัจจัยของการพัฒนา, การมีส่วนร่วมทางการเมือง, ประชาชน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เพื่อศึกษาระดับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง และปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง รูปแบบการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 19 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาและการสนทนากลุ่มเฉพาะจำนวน 8 รูปหรือคน การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.930 เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในจังหวัดอ่างทอง ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 400 ตัวอย่าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย พบว่า ระดับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทองโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง จากปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน ทั้ง 4 ด้าน นำมาวิเคราะห์ทางสถิติ ตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับ การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนมี 4 ด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ 0.01 ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ 0.01 ได้แก่ ด้านความมีอิสระทางความคิด
ด้านการตรวจสอบและวิพากษ์วิจารณ์การดำเนินงานของรัฐ ด้านการตื่นตัวทางการเมือง ด้านการสนับสนุนจากภาครัฐและฝ่ายการเมือง เป็นเป็นปัจจัยที่เป็นตัวกำหนด การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดอ่างทอง

References

จิราภรณ์ ดำจันทร์. (2560). การเปลี่ยนผ่านเป็นประชาธิปไตยที่ไม่ตั้งมั่น: ความล้มเหลวของการทำให้เป็น ประชาธิปไตยในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐกร วิทิตานนท์. (2557). หลักรัฐธรรมนูญเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: บริษัทวี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

พระเมธาวินัยรส (สุเทพ ปสิวิโก). (2564). อิทธิพลของพรรคการเมืองที่มีผลต่อการตัดสินใจของประชาชนในการเลือกตั้งทั่วไปในเขตกรุงเทพมหานคร (ปรัชญาดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2559). ประชาธิปไตยไทยในทศวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ บริษัท ซัน แพค เก็จจิ้ง (2014) จํากัด.

ศุภรัตน์ รัตนมุขย์ และยงยุทธ พึ่งวงศ์ญาติ. (2541). ความสามารถในการพัฒนาประชาธิปไตยระดับ หมู่บ้านในจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: ศึกษาเฉพาะกรณีบทบาทของคณะกรรมการหมู่บ้าน (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สำนักงานจังหวัดอ่างทอง กลุ่มงานข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). ข้อมูลทั่วไปจังหวัดอ่างทอง. อ่างทอง: สำนักงานจังหวัดอ่างทอง.

Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper & Row.