เยาวชนกับการพัฒนาการเมือง

พระครูวิโรจน์กาญจนเขต (นัทกฤต ทีปังกโร); พระมหาสมบัติ สมปญฺโญ

ผู้แต่ง

พระครูวิโรจน์กาญจนเขต (นัทกฤต ทีปังกโร) วัดอุทยาน จังหวัดนนทบุรี
พระมหาสมบัติ สมปญฺโญ วัดอุทยาน จังหวัดนนทบุรี

คำสำคัญ:

เยาวชน, การพัฒนาการเมือง, การเลือกตั้ง

บทคัดย่อ

เมื่อการเมืองเข้าสู่โหมดของการหาเสียง สร้างคะแนน สร้างความนิยมของพรรคการเมืองต่าง ๆ ทุกพรรค ด้วยการชูนโยบายเพื่อขจัดวงจรอุบาทว์ คือ “เจ็บ จน โง่” ในยุคที่ผู้คนทั้งหลายที่อายุเกินครึ่งศตวรรษไปแล้ว น่าจะเคยได้ยินคำว่า “ศึกษาดี มีเงินใช้ ไร้โรคา พาให้สุขสมบูรณ์” ต่อมาก็มาถึงยุคพัฒนา “คนเป็นศูนย์กลาง” ตลอดจนใช้เครื่องมือเป็นกลยุทธ์ในการหาเสียง บัตรคนจน บัตรทอง โครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค ฯลฯ และตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับแรก ๆ ที่เด่นชัด คือ การพัฒนาเศรษฐกิจจะเป็นจุดเริ่มต้น ต่อมายังเพิ่มด้านสังคม

References

กฤติยา ยั่งยืน (2549). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิต นักศึกษา ในวิกฤตการณ์ทางการเมืองยุคปลายรัฐบาลทักษิณ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

โกวิทย์ พวงงาม. (2545). การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน. สังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 10(1), 129-139.

ชญาน์ทัต เอี้ยวฉาย. (2555). แนวคิดประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมทางการเมืองในเรื่องสั้นรางวัลพานแว่นฟ้า พ.ศ. 2545-2551. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 5(2), 31-56.

นารีวรรณ กลิ่นรัตน์. (2550). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของชนชั้นกลางไทยในกระแสโลกาภิวัตน์ (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครอง). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2528). อธิบายความหมายการมีส่วนร่วมทางการเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พิษณุ เสงี่ยมพงษ์. (2556). ลักษณะประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Townsend, R.S. (1967). Political Participation in Communist China. Berkley and Los Angeles: University of California Press.