พุทธวิธีสื่อสารของคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนนทบุรี

ผู้แต่ง

  • ธิติวุฒิ หมั่นมี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • เติมศักดิ์ ทองอินทร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุรพล สุยะพรหม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

พุทธวิธีสื่อสาร, การส่งเสริม, การมีส่วนร่วม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอพุทธวิธีสื่อสารของคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนนทุบรี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้บริหารและเจ้าหน้าที่สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง นักวิชาการด้านรัฐศาสตร์ นักวิชาการด้านพุทธศาสนา ประชาชน ด้วยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 19 รูปหรือคน โดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบทและการวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยการแจกแบบสอบถามจากประชาชนกลุ่มตัวอย่างในจังหวัดนนทุบรี จำนวน 400 คน และการสนทนากลุ่มเฉพาะผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 10 รูปหรือคน

ผลการวิจัยพบว่า พุทธวิธีสื่อสารของคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนนทบุรี พบว่า 1. ด้านการออกเสียงเลือกตั้ง ประชาชนมีความกระตือรือร้นในการทำงานเพื่อส่วนร่วม 2. ด้านการดำเนินการเลือกตั้ง ประชาชนทำหน้าที่ของตนเองด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใสในการมีส่วนร่วมในการสังเกตุการณ์ 3. ด้านการรณรงค์เลือกตั้ง ประชาชนให้ความสำคัญในการรณรงค์เลือกตั้งเสมอ 4. ด้านการเลือกตั้ง ประชาชนให้ความสำคัญในการไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งทุกครั้ง มีอัธยาศรัยไมตรีที่ดีเมื่อมีการไปเลือกตั้ง 5. ด้านการตัดสินใจทางการเมือง ประชาชนมีส่วนร่วมตัดสินใจทางการเมืองด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส ร่วมปฏิเสธกฎหมายเลือกตั้งที่ไม่ยุติธรรมด้วยวาจาที่ไพเราะ

References

นันทนา นันทวโรภาส. (2563). สื่อสารการเมือง: ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ (พิมพ์ครั้งที่ 3). พระนครศรีอยุธยา: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ปิยะฉัตร ใหม่แก้ว. (2552). รูปแบบ เนื้อหา วิธีการนำเสนอ และวาทกรรมในรายการเปิดบ้านพิษณุโลก (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพวรรณ ปุริมาตร. (2563). พลวัตทางการเมืองกับการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภูสิทธ์ ขันติกุล.(2553). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

วรัญญา ประเสริฐ. (2560). การสื่อสารทางการเมืองในรายการนายกฯ พบประชาชน. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

วิทยา จิตรมาศ และคณะ. (2552). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน: กรณีศึกษาการเลือกตั้งนายกหรือสมาชิกสภา องค์การบริหารส่วนตำบล จังหวัดนครราชสีมา (รายงานการวิจัย). นครราชสีมา: วิทยาลัยนครราชสีมา.

เสถียร เชยประทับ. (2540). การสื่อสารกับการเมือง: เน้นสังคมประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสมอ จุ่นเจริญ. (2547). ระดับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลจังหวัดชลบุรี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยปทุมธานี.

เสรี วงษ์มณฑา. (2540). การประยุกต์ทฤษฎีในการสื่อสาร ในเอกสารการสอนชุดวิชาหลักและทฤษฎีการสื่อสาร หน่วยที่ 9-15. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย

สุโขทัยธรรมาธิราช.

Deutsch, K.W. (1966). The Nerves of Government: Models of Political Communication and Control. With a New In trod. New York: Free Press.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-05-01

How to Cite

หมั่นมี ธ., ทองอินทร์ เ., & สุยะพรหม ส. (2024). พุทธวิธีสื่อสารของคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 6(2), 89–102. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/2392