ยุทธศาสตร์ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน

วรพจน์ ก้องเสนาะ

ผู้แต่ง

วรพจน์ ก้องเสนาะ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ยุทธศาสตร์, ระเบียงเศรษฐกิจ, การพัฒนาอย่างยั่งยืน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. ศึกษาสภาพแวดล้อมภายในและภายนอกของระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน 2. ศึกษายุทธศาสตร์ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน 3. นำเสนอยุทธศาสตร์ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออกกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน การวิจัยใช้วิธีผสมผสานคือ เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมาย ผู้บริหารส่วนราชการ ผู้นำชุมชน และประชาชน ในจังหวัดชลบุรี

ผลการวิจัยพบว่า 1. ต้องมีการกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาพื้นที่ ตั้งแต่เริ่มต้นและระหว่างดำเนินโครงการและรับฟังความเห็นของประชาชน 2. ต้องดำเนินการอย่างบูรณาการทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน เพื่อให้เกิดการยอมรับและให้การสนับสนุน 3. การกำหนดนโยบายที่ชัดเจน ให้เป็นอุตสาหกรรมอย่างยั่งยืน องค์ความรู้ใหม่ คือ ประชาชนได้รับการยกระดับคุณภาพชีวิต ด้านเศรษฐกิจ ด้านโครงสร้างพื้นฐานคมนาคม และด้านการพัฒนาเมือง

References

กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2565). แผนสิ่งแวดล้อมในพื้นที่เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (ระยะที่ 2) พ.ศ. 2565-2569. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

จังหวัดชลบุรี. (2566). รายงานภาวะเศรษฐกิจการคลัง. สืบค้น 15 มกราคม 2567, จาก https://ww2.chonburi.go.th/news_report/showList?cid=16

ชคัตตรัย รยะสวัสดิ์. (2559). การจัดการทรัพยากรธรรมชาติเพื่อการพัฒนาพื้นที่ด้วยกระบวนการแบบมีส่วนร่วม. วารสารราชพฤกษ์, 14(3), 42-48.

ชิสณุพงศ์ พงศ์สินโชติ และคณะ. (2560). การจัดการความรู้เชื่อมโยงกระบวนการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้สู่การจัดการดินและนำตามแนวพระราชดำริเพื่อเป็นฐานการพัฒนาเศรษฐกิจของเครือข่ายป่าชุมชน อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ณัฐพร ยงวงศ์ไพบูลย์. (2564). รูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมเหล็กไทยสู่การเป็นอุตสาหกรรมสีเขียวอย่างยั่งยืน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 9(4), 1580-1593.

ณัฐวรรธน์ สุนทรวริทธิโชติ. (2556). การศึกษาสภาพปัญหาสิ่งแวดล้อมในเขตตำบลสามบัณฑิต: กรณีศึกษา ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของประชาชน (รายงานวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

นงนุช อักษรพิมพ์ และ จุฑารัตน์ ชมพันธุ์. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลสำเร็จต่อการดำเนินงานระบบมาตรฐานการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO 14001: 2015) และระบบมาตรฐานการจัดการอาชีวอนามัยและความปลอดภัย (ISO 45001: 2018) ของบริษัทจำหน่ายรถยกแห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้ ชลบุรี. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 18(2), 18-35.

พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535. (2535, 29 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 109 ตอนที่ 37 หน้า 1-47.

อภิญญา ดิสสะมาน. (2558). แนวทางแก้ไขปัญหาความขัดแย้งด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยสันติวิธี. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 11(2), 60-75.