CIVIC REPUBLICANISM AND COSMOPOLITAN CITIZENSHIP
Keywords:
Civic Republicanism, Citizenship, Cosmopolitan CitizenshipAbstract
This academic article had the objective to study civic republicanism and cosmopolitan citizenship by collecting information from academic documents, articles, textbooks related to citizenship issues, including related electronic media, and using concepts and theories to analyze. It was found that the concept of civic republicanism is often used as a theoretical starting point in criticizing the limitations of liberal democracy as a political ideology and it is less popular than liberalism, because of the victory of liberal democracy and politics in the parliamentary system. But the concept of republican citizenship also played an important role in political development as well as counterbalancing or balancing various forms of thinking that providing to stable democratic governance. Many conceptions of citizenship status may be appropriate for citizens in a particular society or in the context of the different society and the different citizenship characteristics may be defined differently by society. It makes the attractiveness of republican thought focuses on the principle that "citizens" must focus on the common good. The interests of specific groups must be subordinated to the interests of the public.
References
ณัชชาภัทร อุ่นตรงจิตร. (2554). รัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พลอยใจ ปิ่นตบแต่ง. (2566). รัฐธรรมนูญนิยมและความเป็นพลเมืองไทยในฐานะส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ภูมิปัญญาสาธารณรัฐนิยมสมัยใหม่สากล (ค.ศ. 1885–1932).วารสารสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 53(2), 236-59.
วิทยากร เชียงกูล. (2550). อธิบายศัพท์สังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สายธาร.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2558). ความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สุเทพ คำเมฆ และ พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. (2565). การศึกษาความเป็นพลเมืองผ่านมุมมองทางสังคมวิทยาการเมือง. วารสารจันทรเกษมสาร, 28(1), 78-92.
Ahmad, F. et al. (2012). Social citizenship: Rights, participation, and responsibilities of young people. Asian Social Science, 8(5), 132.
Almond, G. A. & Verba, S, eds. (1980). The civic Culture Revisited. London: SAGE.
Cornwall, A. & Coelho, V. S. (2006). Space for Change? Representation, Inclusion and Voice in New Democratic Arenas. London: Zed books.
Delanty, G. (2002). Two conceptions of cultural citizenship: A review of recent literature on culture and citizenship. The global review of ethnopolitics, 1(3), 60-66.
Dewey, J. (1975). Moral Principles in Education. London: Fever and Simons.
Drucker, F. P. (1993). Post-Capitalist Society. Oxford: Butterworth-Heinmann.
Faulks, K. (2000). Citizenship. New York: Routledge.
Gunew, S. (2004). Haunted nations: The colonial dimensions of multiculturalism. London & New York: Routledge.
Heywood, A. (2007). Politics. (Third Edition). New York: PALGRAVE MACMILLAN.
Marshall, T.H. (1950). Citizenship and Social Class. Cambridge: Cambridge University Press.
Procacci, G. (2004). Governmentality and Citizenship. In Kate Nash and Alan Scott (Eds.), The Blackwell companion to political sociology, State University of Milan (Italy), (pp.342-351). Milan: Blackwell Publishing Ltd.
Turner, B. S. (1990). Outline of a Theory of Citizenship. Sociology, 24(2), 189-217.
UNESCO. (2024). Global citizenship and peace education. Retrieved February 5, 2024, from https://www.unesco.org/en/global-citizenship-peace-education.
Wieling, H. J. (1974). AN Sherwin-White, The Roman Citizenship, 2. Aufl. Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Romanistische Abteilung, 91(1), 414-418.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2024 Academic Journal of Political Science and Public Administration
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.