การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประชาชนในจังหวัดชัยภูมิ

ผู้แต่ง

  • วัชรมน จันรอง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • วัชรินทร์ ชาญศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุมาลี บุญเรือง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

หลักพุทธธรรม, การส่งเสริมการมีส่วนร่วม, การเลือกตั้ง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาการมีส่วนร่วมทางการเมือง 2. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผล 3. นำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรม รูปแบบการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 19 รูปหรือคน การสนทนากลุ่มเฉพาะ นักวิชาการหรือผู้ปฏิบัติงานด้านต่าง ๆ จำนวน 9 รูปหรือคน และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัยพบว่า 1. การมีส่วนร่วมทางการเมือง โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 2. ปัจจัยที่ส่งผล พบว่า 1. ความรู้สึกมีสมรรถนะทางการเมือง มีนัยสำคัญทางสถิติระดับ 0.01 2. หลักอปริหานิยธรรม 7 มีนัยสำคัญทางสถิติระดับ 0.01 3. การประยุกต์หลักพุทธธรรมหลักอปริหานิยธรรม 7 พบว่า 1. การหมั่นประชุมกันอย่างสม่ำเสมอ 2. พร้อมเพียงกันประชุมทุกครั้ง 3. การเคารพในประเทศชาติบ้านเมือง ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ 4. การให้ความเคารพและรับฟังความคิดเห็นของผู้ใหญ่ 5. การปฏิบัติตามข้อบังคับ 6. การให้เกียรติสตรี คำนึงถือศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ 7. การน้อมนำหลักธรรมในพระพุทธศาสนามาประยุกต์ในการมีส่วนร่วมทางการเมือง

References

กรมการปกครอง. (2550). พัฒนาการการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.

เขมานันท์ ขบวนฉลาด. (2564). การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรมเพื่อการบริหารจัดการขององค์การบริหารส่วนตำบลประทัดบุ อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์. วารสารมหาจุฬาคชสาร. 12(1), 133 - 142.

พระครูเกษมวัชรดิตถ์ (เกษม ฐิติสมฺปนฺโน). (2567). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในการเลือกตั้งท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 6(1), 138 - 153.

พระมหาเอกกวิน ปิยวีโร (อะซิ่ม). (2564). การนำหลักพุทธธรรมาภิบาลไปประยุกต์ใช้ในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช (ดุษฏีนิพนธ์ปรัชญาดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภูริวัจน์ ปุณยวุฒิปรีดา. (2563). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน: แนวคิด หลักการและการส่งเสริม. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ. 5(2), 384 - 400.

สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2549). การเมืองไทย. กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.

สุกัญญาณัฐ อบสิณ. (2564) การพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในการเลือกตั้งทั่วไปของจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุภาพร อิ่มโพ และคณะ. (2567). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนที่มีผลต่อการออกไปใช้ สิทธิเลือกตั้งท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานี. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 7(5), 107 - 119.

โสภณ สุพงษ์. (2563). การมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชนในเทศบาล ตำบลกันทรอม อำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 3(9), 12 - 24.

Yamane, T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis (3 rd ed.). New York: Harper and Row.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-10-21

How to Cite

จันรอง ว., ชาญศิลป์ ว., & บุญเรือง ส. . (2024). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประชาชนในจังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 6(3), 145–146. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/3913