BUDDHIST METHODS OF COMMUNICATION FOR CREATING POLITICAL POPULARITY AMONG PEOPLE OF LOCAL POLITICIANS IN LAMPANG PROVINCE

Authors

  • Patchareeya Fongchanta Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Termsak Thong-In Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Surapon Suyaprom Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Buddhist Methods of Communication, Political Popularity, VacãSucarita

Abstract

Objectives of this dissertation were: 1. To study the political popularity among people of local politicians in Lampang Province, 2. To study the factors that affected the political popularity among the people of local politicians in Lampang Province, and 3. To study Buddhist communication methods for promoting the political popularity among the people of local politicians in Lampang Province, conducted by the mixed research methods. The qualitative research data were collected by interviewing 18 key informants and 8 participants in the focus group discussion. The data were analyzed by content descriptive interpretation. The quantitative research using questionnaires to collect data from 398 samples and the data were analyzed by the frequency, percentage, mean, standard deviation, and multiple regression analysis.

The findings were as follows. 1, The political popularity among the people towards local politicians in Lampang Province consists of the image of a political party, the image of leaders, and the main approach of political parties. 2, Factors affecting political popularity among people toward local politicians in Lampang Province were found that, the communication and Vacisucarita, affecting political popularity among people toward local politicians in Lampang Province statistical significance at 0.01. 3. Buddhist methods of communication to create political popularity among the people of local politicians in Lampang province was found that: Vacisucarita consists of, 1. musavādā, abstaining from lying and distorting, falsehood. The sender must send a factual message, accurate could be checked, use the right facts and information, adhering to moral principles, precept 5 in verse 4, 2. Pisunavaca, refraining from sarcastic and insulting words, refraining from sarcasm, insulting others, causing damage to others, 3. Parusavaca, accept and listen to other people's ideas. refraining from saying rude words to hurt others, communication using polite, gentle, respectful words, and not affecting others, creating a good image for oneself, and 4. Sampappalapa, refraining from non-sense, communicating with clear, good content, direct and reasons, by using reliable content to support with supporting evidence, through verification, not to speak imaginary, fanciful or exaggerated advertisements.

References

ชญาน์นันท์ อัศวธรรมานนท์ และประทีป พืชทองหลาง, (2561). การสื่อสารธรรมเพื่อการพัฒนาสังคมเชิงสร้างสรรค์, วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, (6) (ฉบับพิเศษ), 268-283.

ชุมพล เพ็งศิริ. (2564). การส่งเสริมความเข้มแข็งการเมืองภาคประชาชนในจังหวัดนครราชสีมา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: พิฆเนศ พริ้นติ้ง เซ็นเตอร์.

ประคอง มาโต. (2564). การส่งเสริมความนิยมทางการเมืองของประชาชนมีต่อนักการเมืองในจังหวัดอุทัยธานี (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระชินกร สุจิตฺโต (ทองดี) . (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารทางการเมืองสำหรับประชาชนจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระนุชิต นาคเสโน (โพวิชัย). (2565). การพัฒนาการสื่อสารทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนาของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา, (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาพิพัฒพงศ์ ฐิตธมฺโม (วงษ์ชาสี). (2564). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารของนักการเมืองไทย (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุมาลี บุญเรือง และสุรพล สุยะพรหม. (2566). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความนิยมทางการเมืองของประชาชนที่มีต่อนักการเมืองในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, (6)3), 99-112.

สุมาลี บุญเรือง. (2564). การพัฒนาการตื่นตัวทางการเมืองของประชาชนในระบอบประชาธิปไตยที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไป (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยามหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อโณทัย วัฒนาพร. (2558). นักการเมืองถิ่นจังหวัดลำปาง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

อเนก เหล่าธรรมทัศน์. (2549). กษิณา-ประชานิยม : ความหมาย ปัญหา ทางออก. นนทบุรี: สถาบัน พระปกเกล้า.

Lasswell, H. D. (1984). The Structure and Function of Communication in Society, The Communication of Idea. New York: Harper and Row Publishers.

Downloads

Published

2024-10-23

How to Cite

Fongchanta, P., Thong-In, T. ., & Suyaprom, S. (2024). BUDDHIST METHODS OF COMMUNICATION FOR CREATING POLITICAL POPULARITY AMONG PEOPLE OF LOCAL POLITICIANS IN LAMPANG PROVINCE. Academic Journal of Political Science and Public Administration, 6(3), 187–201. Retrieved from https://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/3946