ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความภักดีในพรรคการเมืองผ่านการเลือกตั้งปี พ.ศ. 2566 กรณีศึกษาพรรคก้าวไกลและพรรคเพื่อไทย
คำสำคัญ:
ปัจจัยที่มีอิทธิพล, ความภักดีในพรรคการเมือง, การเลือกตั้งปี พ.ศ. 2566บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความภักดีในพรรคการเมือง กรณีศึกษาพรรคก้าวไกลและพรรคเพื่อไทยผ่านการเลือกตั้งปี พ.ศ. 2566 โดยเชื่อมโยงรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรคการเมือง สถิติการเลือกตั้ง การตลาดทางการเมือง การสื่อสารทางการเมือง และระบบความจงรักภักดีในกลุ่มเพื่อสร้างบริบทของการศึกษา ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี โดยเก็บข้อมูลเชิงปริมาณผ่านแบบสอบถามและวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนาและอนุมาน พร้อมสัมภาษณ์เชิงลึกนักวิเคราะห์การเมือง นักยุทธศาสตร์พรรค และประชาชน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งในประเทศไทยที่สนใจพรรคการเมืองทั้งสองพรรคและมีประสบการณ์ลงคะแนนเลือกตั้งปี พ.ศ. 2566 โดยใช้วิธีการสุ่ม เพื่อให้ได้ตัวแทนจากประชาชนที่หลากหลายและสะท้อนภาพรวมของความภักดีในพรรคการเมือง ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ จะใช้วิธีการสถิติขั้นพื้นฐาน เช่น การวิเคราะห์ความถี่, การวิเคราะห์ความสัมพันธ์, และการทดสอบสมมติฐาน โดยใช้ซอฟต์แวร์ทางสถิติ สำหรับการวิเคราะห์สมการเชิงโครงสร้าง เพื่อทดสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างตัวแปรต่าง ๆ ส่วนในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ จะใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา หรือการวิเคราะห์ธีม เพื่อแยกแยะข้อมูลที่ได้รับจากการสัมภาษณ์ และตีความหมายของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับความภักดีในพรรคการเมือง
ผลการวิจัยพบว่าปัจจัยทั้งสามมีอิทธิพลต่อความภักดีในพรรคการเมือง โดยปัจจัยทางการเมืองภายในประเทศส่งผลโดยตรงต่อการรับรู้และการตัดสินใจของประชาชน ขณะที่การตลาดทางการเมืองและการสื่อสารทางการเมืองที่มีประสิทธิภาพช่วยเสริมสร้างการรับรู้และการมีส่วนร่วม สิ่งเหล่านี้จะส่งเสริมความภักดีทางการเมืองผ่านการลงคะแนนเลือกตั้งครั้งถัดไป การเข้าร่วมกิจกรรม การสนับสนุนทางการเงิน และการเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับพรรคการเมือง ซึ่งช่วยเสริมสร้างความผูกพันในระยะยาวและเสริมความมั่นคงของกระบวนการทางการเมืองโดยรวม ทั้งนี้ สมการเชิงโครงสร้างสะท้อนความสัมพันธ์ซับซ้อนของปัจจัยต่างๆ ที่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นและความภักดีในระบบการเมือง
References
พรชัย วัฒนานันท์. (2563). การใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการเผยแพร่ข้อมูลทางการเมืองและผลกระทบต่อความภักดีทางการเมือง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พี.เอ็น.เอ.
วัชรพล บุญรอด. (2559). การสื่อสารทางการเมืองและการสร้างความภักดี. กรุงเทพฯ: สถาบันการสื่อสารการเมือง.
ศราวุธ สุขสวัสดิ์. (2558). การใช้สื่อในยุคดิจิทัลและผลกระทบต่อการตัดสินใจทางการเมือง. สถาบันวิจัยทางการเมือง.
สมชาย สุขสวัสดิ์. (2563). การสนับสนุนทางการเงินจากประชาชนและผลกระทบต่อความภักดีในพรรคการเมือง. สถาบันการศึกษาทางการเมือง.
สุพรรณี อัมระนันท์. (2560). ผลกระทบของความโปร่งใสในการดำเนินงานของรัฐบาลต่อความภักดีในพรรคการเมือง. สำนักพิมพ์วิจัยและพัฒนา.
อภิชาติ พลวิชัย. (2017). ผลกระทบของการใช้โซเชียลมีเดียในกลยุทธ์การตลาดทางการเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันสื่อสารมวลชน.

Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
หมวดหมู่
License
Copyright (c) 2025 วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.