การบูรณาการนโยบายสาธารณะแบบธรรมวิทยา เพื่อการแก้ไขปัญหาการทุจริต

บทคัดย่อ

บทความวิชาการฉบับนี้เป็นการศึกษาถึงนโยบายสาธารณะที่เกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาการทุจริตโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานโยบายสาธารณะ สภาพปัญหา อุปสรรคที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาการทุจริตของประเทศไทยโดยนำแนวทางการบูรณาการนโยบายสาธารณะกับหลักพุทธธรรมตามแนวทางธรรมวิทยามาปรับใช้สร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนให้มีทัศนคติหรือค่านิยมการป้องกันการทุจริต ซึ่งสอดคล้องกับบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยที่บัญญัติให้รัฐต้องส่งเสริม สนับสนุน และให้ความรู้แก่ประชาชนถึงอันตรายที่เกิดจากการทุจริตและประพฤติมิชอบทั้งในภาครัฐและภาคเอกชน และจัดให้มีมาตรการและกลไกที่มีประสิทธิภาพ เพื่อป้องกันและขจัดการทุจริตและประพฤติมิชอบดังกล่าวอย่างเข้มงวด รวมทั้งกลไกในการส่งเสริมให้ประชาชนรวมตัวกันเพื่อมีส่วนร่วมในการรณรงค์ให้ความรู้ ต่อต้าน หรือชี้เบาะแส โดยได้รับความคุ้มครองจากรัฐ และให้รัฐต้องส่งเสริมให้ประชาชนและชุมชนมีความรู้ความเข้าใจ และมีส่วนร่วมในการตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ การต่อต้านการทุจริตและประพฤติมิชอบรวมทั้งการตัดสินใจทางการเมือง และได้จัดทำแผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติประเด็น (21) และแผนแม่บทบูรณาการป้องกันปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบ ระยะ 20 ปี ขึ้นเพื่อขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหาการทุจริตให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น โดยจากการศึกษาพบปัญหาและอุปสรรคการสร้างแนวคิดการต่อต้านการทุจริตให้เข้าถึงจิตใจทัศนคติและค่านิยมของประชาชนเพื่อให้เกิดการตื่นตัวและรังเกียจการทุจริตได้อย่างแท้จริง ส่งผลให้การแก้ไขปัญหาการทุจริตยังไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร จึงจำเป็นต้องปรับปรุงนโยบายและแผนกลยุทธ์ต่าง ๆ โดยการนำหลักธรรมมาบูรณาการเพื่อจัดทำเป็นนโยบายสาธารณะแบบธรรมวิทยา ให้หน่วยงานภาครัฐนำไปปฏิบัติการแก้ไขปัญหาการทุจริตให้มีประสิทธิภาพสูงสุดและสร้างความไว้วางใจเกิดการมีส่วนร่วมของประชาชนให้ตรวจสอบถ่วงดุลการใช้อำนาจรัฐตามแนวนโยบายต่อไป