การสื่อสารทางการเมืองที่มีอิทธิพลต่อความเป็นสถาบันพรรคการเมืองไทย

วิภาดา วงศ์วาณิชวิริยะ; จิดาภา ถิรศิริกุล; ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร

ผู้แต่ง

วิภาดา วงศ์วาณิชวิริยะ มหาวิทยาลัยสยาม
จิดาภา ถิรศิริกุล มหาวิทยาลัยสยาม
ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร มหาวิทยาลัยสยาม

คำสำคัญ:

การสื่อสารทางการเมือง, ความเป็นสถาบันพรรคการเมือง, พรรคการเมืองไทย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาปัจจัยการสื่อสารทางการเมืองที่มีอิทธิพลต่อความเป็นสถาบันพรรคการเมืองไทย 2. ศึกษาคุณลักษณะของปัจจัยของการสื่อสารทางการเมือง ที่มีอิทธิพลต่อความเป็นสถาบันพรรคการเมืองไทย 3. พัฒนาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการสื่อสารทางการเมือง และการพัฒนาความเป็นสถาบันพรรคการเมืองไทย เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยเชิงคุณภาพเป็นหลัก ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ นักการเมือง นักวิชาการ รวมถึงสื่อมวลชน รวมจำนวน 20 คน สุ่มแบบสถิติเชิงอนุมาน และเสริมด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือ ประชาชนผู้ใช้สิทธิ์เลือกตั้งในปี พ.ศ. 2566 จำนวน 2400 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบมีระบบ และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้สถิติเชิงพรรณนาในการวิเคราะห์ข้อมูล

ผลการศึกษาพบว่า การสื่อสารทางการเมืองมีบทบาทสำคัญต่อความเป็นสถาบันพรรคการเมืองไทย โดยเฉพาะการมีโครงสร้างการสื่อสารภายในที่ชัดเจน การสื่อสารกับประชาชนที่ต่อเนื่อง และเนื้อหาที่สะท้อนอุดมการณ์และจุดยืนของพรรคอย่างชัดเจน ปัจจัยเหล่านี้ช่วยสร้างความน่าเชื่อถือ ความภักดี และความสัมพันธ์ที่มั่นคงระหว่างพรรค สมาชิก และประชาชน นอกจากนี้ พรรคการเมืองที่สามารถปรับตัวและนำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาใช้ในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ จะส่งผลให้พรรคมีความเข้มแข็งและได้รับการยอมรับในฐานะสถาบันทางการเมืองมากยิ่งขึ้น

เอกสารอ้างอิง

นนทรัตน์ สุวรรณพงศ์. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารทางสื่อสังคมออนไลน์ของพรรคการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2562 (การค้นคว้าอิสระ สาขาวิชาการเมืองการปกครอง สำหรับนักบริหาร). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระครูธรรมธรบุญเที่ยง พุทฺธสาวโก (ลักษณ์พลวงค์) และคณะ. (2565). แนวทางการสื่อสารทางการเมืองเพื่อความสมานฉันท์ในสังคมไทย. วารสารวิจยวิชาการ, 5(1), 1–10.

พระครูใบฎีกาวิชาญ ทรงราศี และคณะ. (2565). ยุทธศาสตร์การสื่อสารของพรรคการเมืองไทยในยุคดิจิทัล. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 13(1), 47–58.

พระสังวาน เขมปญฺโญ (สายเนตร) และคณะ. (2565). การสื่อสารทางการเมือง. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(3), 357-368.

พระอธิการแสงอารุณ ชยาภินนฺโท และคณะ. (2565). การสื่อสารทางการเมืองผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ของประชาชนเขต อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา. วารสารวิจยวิชาการ, 5(3), 1–14.

พัททดล เสวตวรรณ และ พระครูอุทัยกิจพิพัฒน. (2565). การสื่อสารทางการเมืองของนักการเมือง. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(2), 377-389.

สุเมธ ตั้งประเสริฐ. (2565). กลยุทธ์และวิธีการสื่อสารของพรรคการเมืองไทยผ่านสื่อสังคมออนไลน์. วารสารรัฐศาสตร์สวนสุนันทา, 5(1), 25–38.

Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons.

Colombier, A. (2024). How Thailand's Move Forward Party's Fandom Strategy Shaped the 2023 General Election. (ISEAS–Yusof Ishak Institute Trends in Southeast Asia, No. 5). Singapore: ISEAS Publishing.

McCargo, D. (2005). Political marketing and party institutionalization in Thailand. Journal of Contemporary Asia, 35(3), 339–362.

Nelson, M. H. (2016). Challenges to party institutionalization in Thailand under the 2017 constitution. Asian Journal of Political Science, 24(2), 193–212.