กระบวนการตั้งชื่ออาหารในภาษาไทยถิ่นเหนือตามแนว ทฤษฎีอรรถศัพท์

ผู้แต่ง

  • กฤษดา มั่นเหมาะ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
  • ชัชวดี ศรลัมพ์ คณะศิลปศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คำสำคัญ:

หน่วยศัพท์, ทฤษฎีอรรถศัพท์, ภาษาไทยถิ่นเหนือ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ เป็นการศึกษากระบวนการตั้งชื่ออาหารในภาษาไทยถิ่นเหนือ ซึ่งศึกษาและวิเคราะห์ด้านโครงสร้าง ความหมายและความสัมพันธ์ของความหมายตามแนวทฤษฎีอรรถศัพท์ ผลการวิจัยพบว่าโครงสร้างของการตั้งชื่ออาหารแบ่งเป็น 2 โครงสร้าง ได้แก่ โครงสร้างการตั้งชื่ออาหารแบบตรง และโครงสร้างการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบ ในโครงสร้างแบบแรก เป็นโครงสร้างที่ขึ้นต้นด้วยคำที่มีความหมายเกี่ยวกับส่วนผสมอาหาร วิธีการทำอาหาร ชนิดของอาหาร ลักษณะของอาหาร และชื่อเฉพาะของอาหาร ส่วนโครงสร้างแบบที่สองหรือโครงสร้างการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบ จะแยกออกเป็น 2 โครงสร้างย่อย คือ โครงสร้างการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบสมบูรณ์ และโครงสร้างการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบบางส่วน โดยพบความเปรียบ 8 ความเปรียบ ได้แก่ ความเปรียบมนุษย์ ความเปรียบอาการมนุษย์ ความเปรียบอวัยวะของมนุษย์ ความเปรียบสิ่งเหนือธรรมชาติ ความเปรียบสัตว์ ความเปรียบเวลา ความเปรียบจำนวนนับ และความเปรียบตำแหน่งของสถานที่

         ในด้านความสัมพันธ์ทางความหมายในการตั้งชื่ออาหารนั้น จำแนกประเภทของความสัมพันธ์ตามแนวทางการวิเคราะห์ของทฤษฎีอรรถศัพท์ โดยผู้วิจัยแยกอาหารออกเป็น 3 กลุ่ม คือ กลุ่มอาหารคาว กลุ่มอาหารว่าง และกลุ่มอาหารหวาน พบว่ามีกระบวนของความสัมพันธ์ทางความหมายที่ใช้ในการตั้งชื่ออาหาร 2 กระบวนการ ได้แก่ กระบวนการตั้งชื่ออาหารแบบตรง และกระบวนการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบ ซึ่งกระบวนการแรก พบความสัมพันธ์ทางความหมายแบบการจัดกลุ่มในอาหารทั้งสามประเภท ส่วนกระบวนการตั้งชื่ออาหารแบบเปรียบเทียบ ความสัมพันธ์ทางความหมายจะเป็น 2 แบบ คือ การจัดกลุ่มและการมีความหมายตรงข้าม โดยหน่วยศัพท์จะจัดอยู่ใน 3 วงความหมาย ได้แก่ วงความหมายสิ่งมีชีวิต วงความหมายสิ่งไม่มีชีวิต และวงความหมายสิ่งเหนือธรรมชาติ ตามลำดับ

เอกสารอ้างอิง

กัญญนัช ชะนะจิตร. (2560). การสร้างคำและความหมายของสแลงในเฟซบุ๊ก [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).

โกสินทร์ ปัญญาอธิสิน. (2552). การศึกษาคำเรียกการทำอาหารในภาษาไทยถิ่นเหนือตามแนวอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์ [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).

ชัชวดี ศรลัมพ์. (2561). อรรถศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2562). ของกิ๋นคนเมือง: รวมบทความเรื่องอาหารในล้านนา. สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นันทนา วงษ์ไทย. (2563). ภาษาและความหมาย (พิมพ์ครั้งที่ 3). เค.ซี.อินเตอร์เพรส.

มินยดา อนุกานนท์. (2560). 13 ภูมิปัญญาไทยโบราณ ที่ใช้จัดการปูนาอย่างได้ผล.https://www.rakbankerd.com/agriculture/hilight-view.php?id=29&s=tblheight

รัตนา จันทร์เทาว์, และเชิดชัย อุดมพันธ์. (2560). ชื่ออาหารท้องถิ่นอีสานและภาคใต้: มุมมองด้านอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่, 9(1), 63-89.

ศศิธร สินถาวรกุล. (2547). วิถีการกินและความเชื่อของคนไทยที่สะท้อนจากชื่ออาหารไทย ที่ใช้ในเทศกาลงานพิธีแบบดั้งเดิม [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).

สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. (2550). พจนานุกรมภาษาล้านนา (พิมพ์ครั้งที่ 2).

สุริยา รัตนกุล, คุณหญิง. (2555). อรรถศาสตร์เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหิดล.

อนัตตยา คอมิธิน. (2548). การศึกษาการตั้งชื่ออาหารในภาษาไทยตามแนวทฤษฎีอรรถศาสตร์ปริชาน [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).

อุดม รุ่งเรืองศรี. (2534). พจนานุกรมล้านนา-ไทย. ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Cruse, D. A. (1986). Lexical Semantics. Cambridge University Press.

Riemer, N. (2016). The Routledge Handbook of Semantics. Routledge.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

มั่นเหมาะ ก. ., & ศรลัมพ์ ช. (2022). กระบวนการตั้งชื่ออาหารในภาษาไทยถิ่นเหนือตามแนว ทฤษฎีอรรถศัพท์. วารสาร มจร ภาษาและวัฒนธรรม, 2(2), 19–33. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/JMLC/article/view/1422

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย