การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย
คำสำคัญ:
การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืน, บนพื้นฐานภูมิปัญญา, ภูมิปัญญาท้องถิ่นบทคัดย่อ
การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย ประกอบด้วย 1) การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่น ไทยด้านการขจัดความยากจน ภาครัฐนําภูมิปัญญาท้องถิ่นมาช่วยแก้ไขปัญหาขจัดความยากจน มุ่งเน้นการพัฒนาคนเพื่อเป้าหมายส่วนรวมโดยใช้ทรัพยากรอย่างสมดุล 2) การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยด้านการขจัดความหิวโหย มุ่งเน้นการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นภาคเกษตรในการสนับสนุนให้เกิดความมั่นคงทางอาหาร ส่งเสริมภูมิปัญญาอาหาร ความมั่นคงทางอาหาร และอาชีพของชุมชนท้องถิ่น 3) การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยด้านการมีสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีภาครัฐส่งเสริมการแพทย์พื้นบ้าน การแพทย์แผนไทย และการแพทย์ทางเลือกด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ 4) การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยด้านการศึกษาที่เท่าเทียม ภาครัฐส่งเสริมศึกษาให้เกิดความเสมอภาคอย่างเท่าเทียมกัน กําหนดหลักสูตรด้านวิชาการเพื่อการส่งเสริมการประกอบอาชีพของคนยากจน และการเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของแต่ละท้องถิ่นที่มีอยู่เดิม โดยเฉพาะภูมิปัญญาจากปราชญ์ชาวบ้านเพื่อนําไปสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์ให้สามารถจําหน่ายสร้างรายได้ ส่งต่อความรู้ ทักษะชีวิตและความสามารถจากรุ่นไปสู่รุ่น และ5) การพัฒนาสังคมอย่ายั่งยืนบนพื้นฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยด้านความเท่าเทียมทางเพศ ภาครัฐมีแผนขับเคลื่อนการส่งเสริมความเท่าเทียมระหว่างเพศส่งเสริมให้มีความรู้ความเข้าใจและตระหนึกถึงความสําคัญของความเท่าเทียมระหว่างเพศที่นําไปสู่การมีค่านิยม วัฒนธรรม พฤติกรรม และแนวทางปฏิบัติในการสร้างความเท่าเทียม
ระหว่างเพศ การปรับทัศนคติทั้งเพศหญิงและชาย
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาสตรี พ.ศ. 2560-2564. กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว.
จันทมร สีหาบุญลี. (2566). การแก้ไขปัญหาความยากจนในบริบทของไทย. สํานักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
ตรีพูลศักดิ์ เอกโรจนกุล. (2567). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
เทิดชาย ช่วยบํารุง. (2554). ภูมิปัญญาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นเชิงสร้างสรรค์. สถาบันพระปกเกล้า.
ปวิธ ตันสกุล, เยี่ยมดาว ณรงคะชวนะ และสุขุมาล กล่ําแสงใส. (2567, 15 กันยายน). การส่งเสริมภูมิปัญญาอาหาร ความมั่นคงทางอาหาร และอาชีพของชุมชนท้องถิ่น. https://management.wu.ac.th/
พัลลภา ปีติสันต์. (2561). การสร้างคุณค่าให้กับชุมชน (ท้องถิ่น) ด้วยเศรษฐกิจพอเพียง. สถาบันพระปกเกล้า.
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2567, 15 กันยายน). ขจัดความหิวโหย. https://soc.swu.ac.th/
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2567). การพัฒนาภูมิปัญญาไทสุขภาพวิถีไท. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สํานักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2567). การส่งเสริมสนับสนุนการใช้และการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ การแพทย์แผนไทย การแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือกอื่น ๆ. สํานักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ.
สํานักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ. (2567, 15 กันยายน). SDGs คืออะไร มารู้จัก 5 เป้าหมายแรกจากมิติสังคม. https://www.nxpo.or.th/th/8081/
สํานักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2567). เป้าหมายที่ 2 ยุติความหิวโหย บรรลุความมั่นคงทางอาหาร และยกระดับโภชนาการ และส่งเสริมเกษตรกรรมที่ยั่งยืน. สํานักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อภิชัย พันธเสน. (2560). เศรษฐกิจพอเพียง : พระอัจฉริยภาพ และพระกรุณาธิคุณของในหลวงรัชกาลที่ 9 (พิมพ์ครั้งที่ 2). มหาวิทยาลัยรังสิต.
อรทัย ภูบุญลาภ. (2566, 15 กันยายน). การพัฒนาที่ยั่งยืน” ต้องไม่ทําให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม. https://nida.ac.th/sustainable-development-social-overlap/
Midgley, J. (2014). Social Welfare in Global Context. universities inCalgary.
Rahman, M. T. (2018). Pembangunan Berbasis Masyarakat. Universitas Islam Jakarta.
Hasan, A. A., and others. (2019). Pemberdayaan Masyarakat BerbasisPertanian Melalui Pembuatan Nugget Jantung Pisang Dengan Substitusi Kacang Tanah di Desa Molamahu, Kecamatan Pulubala, Kabupaten Gorontalo, Provinsi Gorontalo. j. abdimas gorontalo,2(1), 35-40.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการมนุษย์และสังคม มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
