ความคิดเห็นของผู้บริโภคที่มีต่อการบริโภคน้ำกระชาย ในสถานการณ์ COVID-19 ในเขตมีนบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ความคิดเห็นผู้บริโภค, น้ำกระชาย, ไวรัสโคโรนา (โควิด 19)บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของผู้บริโภค และศึกษาพฤติกรรมการบริโภคน้ำกระชายเพื่อป้องกันโควิด ประชากร คือ ประชาชนในเขตมีนบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ จำนวน 400 คน ใช้การเลือกตัวอย่างแบบบังเอิญ (accidental sampling) ใช้สถิติบรรยาย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย
ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่าระดับความคิดเห็นของผู้บริโภคที่ดื่ม
น้ำกระชายเพื่อป้องกันโควิดพบว่า กระชายมีสารที่ทำหน้าที่ยับยั้งการเจริญเติบโตของไวรัสโควิด 19 ได้ สูงเป็นอันดับแรก ส่วนพฤติกรรมการบริโภคน้ำกระชายเพื่อป้องกัน
โควิดพบว่า เหตุผลของการดื่มน้ำกระชายเพื่อป้องกัน COVID-19 คิดเป็นร้อยละ 49.5 ระยะเวลาในการบริโภคน้ำกระชายพบว่า ผู้บริโภคเพิ่งเริ่มต้นดื่ม คิดเป็นร้อยละ 48 และสูตรที่กลุ่มตัวอย่างรับประทานมากที่สุด คือ น้ำกระชายผสมน้ำผึ้งมะนาว คิดเป็นร้อยละ 59
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. (2565). กระชายยอดยาสมุนไพร หยุดโรคระบาดจากไวรัส & เสริมภูมิคุ้มกันชีวิต. https://dmh.go.th/news/view.asp?id=2420
ชวภณ พุ่มพง และทัศพร ชูศักดิ์. (2565). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาสมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุในตำบลทองเอนอำเภอ อินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 17(2), 89-103.
ซาฟียะห์ สะอะ. (2562). กระชายเหลือง: ราชาแห่งสมุนไพรที่ขึ้นชื่อว่าโสมไทย. วารสารวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหาร, 49(4), 16-21.
นุศราพร เกษมสมบูรณ์ และบังอร ศรีพานิชกุลชัย. (2008). สถานการณ์และแนวโน้มการบริโภคผลิตภัณฑ์กระชายดำ. วารสารเภสัชศาสตร์อีสาน, 4(11), 81-92.
ปริญญาภรณ์ ธนะบุญปวง และ สุริยา คีรีนิล. (2564). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการตัดสินใจเลือกใช้สมุนไพรในการรักษาโรคของผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังในอำเภอ สามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิจัยเพื่อการส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิต, 1(2), 52-63.
ปาลิกา เวชกุล, วิริญญา เมืองช้าง, และ จุฑารัตน์ ภูบรรทัด (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้พืชสมุนไพร พื้นบ้านในการดูแลสุขภาพเบื้องต้นของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ตำบลแม่ไร่ อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. Rajabhat Chiang Mai Research Journal, 22(3), 159-173.
พิมพา หิรัญกิตติ. (2556). การวิจัยการตลาด. (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักงาน Diamond In Business World.
วิริญญา เมืองช้าง. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเองของประชาชนในอำเภอแม่ใจจังหวัดพะเยา [วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุวภี กลีบบัว, เจริญศรี ยอมเจริญ, และ อรพินธ์ สุชาติ. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแล สุขภาพตนเองของประชาชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. Journal of Legal Entity Management and Local Innovation, 7(1), 195-209.
อัญชลี จูฑะพุทธิ. (2556). กระชายดำ: สมุนไพร champion product. วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 11(1), 4-15.
William, G. C. (1997). Teknik Penarikan Sampel (Terjemahan). UI-Press.
Woradet, S., Chaimay, B., Salaea, R., & Kongme, Y. (2015). Factors Associated with Herbal Used Behavior towards Self Care among Village Health Volunteers in Krung La District, Phatthalung Province. Journal of Health Science, 24(1), 50-59.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารวิชาการมนุษย์และสังคม มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
