พุทธวิธีส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองให้แก่เยาวชนของสถาบันการศึกษาในจังหวัดเพชรบูรณ์

พระมหาพิสุทธิ์  สิทฺธิเมธี; อนุภูมิ  โซวเกษม; อภิญญา  ฉัตรช่อฟ้า

ผู้แต่ง

พระมหาพิสุทธิ์ สิทฺธิเมธี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
อนุภูมิ โซวเกษม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

พุทธวิธี, การกล่อมเกลาทางการเมือง, สถาบันการศึกษา, เยาวชน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการกล่อมเกลาทางการเมืองให้แก่เยาวชนของสถาบันการศึกษา 2. เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการกล่อมเกลาทางการเมืองให้แก่เยาวชนของสถาบันการศึกษา และ 3. เพื่อนำเสนอพุทธวิธีส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองให้แก่เยาวชนในจังหวัดเพชรบูรณ์ ดำเนินการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 18 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาและการสนทนากลุ่มเฉพาะ จำนวน 9 รูปหรือคน เพื่อยืนยันองค์ความรู้ที่ได้หลังจากการสังเคราะห์ข้อมูล และการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถาม เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ เยาวชนของสถาบันการศึกษาในจังหวัดเพชรบูรณ์ อายุระหว่าง 15 - 17 ปี จำนวนทั้งสิ้น 396 คน ใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .936 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัยพบว่า 1. สถาบันการศึกษามีบทบาทสำคัญในการปลูกฝังความรู้ด้านสิทธิและหน้าที่ของพลเมืองผ่านหลักสูตรและกิจกรรมเสริม เช่น การศึกษาดูงานและค่ายอบรม เพื่อให้เยาวชนเข้าใจระบบการเมืองและส่งเสริมการคิดวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล 2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกล่อมเกลาทางการเมือง ได้แก่ องค์กรทางการเมือง (50.0%) สถาบันการศึกษา (39.6%) และกลุ่มเพื่อน (20.0%) โดยหลักอิทธิบาท 4 มีผลต่อกระบวนการเรียนรู้ โดยเฉพาะด้านจิตตะ (65.7%) และวิริยะ (27.3%) 3. พุทธวิธีส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองให้แก่เยาวชนในจังหวัดเพชรบูรณ์ ได้แก่ ฉันทะ (ความพอใจเรียนรู้การเมือง) วิริยะ (ความมุ่งมั่นศึกษา) จิตตะ (สนใจติดตามข่าวสาร) และวิมังสา (ค้นคว้าและเข้าใจความหลากหลายทางการเมือง) เพื่อพัฒนาเยาวชนให้เป็นพลเมืองที่มีคุณภาพ

เอกสารอ้างอิง

กัญญรัตน์ เกียรติสุภา. (2567). บทบาทเยาวชนกับการมีส่วนร่วมในระบอบประชาธิปไตย.สืบค้น 5 มกราคม 2567, จาก http://www.thailandchonburi.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538788666.

ดอนล่าร์ เสนา. (2560). การพัฒนาภาวะผู้นำตามหลักพุทธธรรมของผู้บริหารองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดพิษณุโลก. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2) (ฉบับพิเศษ), 183 - 194.

พรรชรนันท์ สายจันดี และคณะ. (2565). การรับรู้ทางการเมือง การกล่อมเกลาทางการเมือง และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของเยาวชนในประเทศไทย. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 6(2), 26-40.

พระบุญเพ็ง สิทธิวงษา. (2562). การใช้หลักอิทธิบาท 4 ในการบริหารจัดการท้องถิ่นของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลสีออ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(5), 2460-2480.

พระมหาบรรจง ติสรโณ (ศรีสุข). (2560). ศึกษาการประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาทธรรม 4 ในการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนปริยัติคุณรสวิทยา อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 4(7), 50-61.

พระศิลาศักดิ์ สุเมโธ (บุญทอง) และบุญฤทธิ์ เพ็ชรวิศิษฐ. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างการกล่อมเกลาทางการเมืองกับวัฒนธรรมทางการเมือง. วารสารปัญญาปณิธาน, 4(1), 33-49.

พัชรี ศิลารัตน์. (2557). การใช้หลักอิทธิบาท 4 ในการส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด พ.ศ. 2556. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 5(2), 29 – 38.

พิชิต กันยาวรรณ และธรรมนิตย์ วราภรณ์. (2560). การกล่อมเกลาทางการเมือง และวัฒนธรรมทางการเมืองที่ส่งผลต่อประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมของประชาชนในเขตพื้นที่ขององค์การบริหารส่วนตำบล ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(2), 177-189.

สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเพชรบูรณ์. (2564). ข้อมูลพื้นฐานด้านการศึกษา: ข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษาจังหวัดเพชรบูรณ์ ประจำปี พ.ศ. 2564. เพชรบูรณ์: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเพชรบูรณ์.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.