สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การนิเทศภายในมีความสำคัญอย่างยิ่งที่จะนำพาสถานศึกษาบรรลุเป้าหมายในยุคดิจทัลที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา อันจะก่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการบริหารงานของสถานศึกษาการศึกษาค้นคว้าอิสระครั้งนี้มีวัตถุ
ประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์การนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล (2) ประเมินควาต้องการ
จำเป็นการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา หัวหน้ากลุ่มงานบริหารวิชาการ และครู จำนวน 173 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้เกณฑ์ร้อยละ ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา
มีจำนวน 2 ฉบับ คือ (1) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันของการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง .60-1.00 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง .52-.90 มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .99 (2) แบบสอบถามสภาพที่พึงประสงค์ของการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง .60-1.00 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้vระหว่าง .60-.89 มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .95 สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและจัดลำดับความสำคัญความต้องการจำเป็น โดยใช้สูตร Modified Priority Needs Index (PNIModified)
ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพปัจจุบันของการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล โดยรวมอยู่ในระดับมาก และสภาพที่พึงประสงค์ของการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (2) ความต้องการจำเป็นการนิเทศภายในโรงเรียนยุคดิจิทัล โดยรวมและรายด้านเรียงลำดับค่าเฉลี่ยสูงสุดไปต่ำสุด ได้แก่ ด้านการนิเทศแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ด้านการนิเทศแบบครูพี่เลี้ยง ด้านการนิเทศออนไลน์ ด้านการนิเทศแบบชี้แนะ และด้านการนิเทศแบบคลินิก ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารครุศาสตร์เล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยนครพนม และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กุลกาญจน์ สุวรรณรักษ์. (2562). การนิเทศการสอนในยุค 4.0. กรุงเทพฯ : คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ
บ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
จุไรรัตน์ สุดรุ่ง. (2559). การนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
จริยา ศรีชนะ. (2563). การพัฒนาแนวทางการนิเทศภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา
เขต 27.[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยมหาสารคาม].ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
จริยาภรณ์ เรืองเสน. (2561). แนวทางพัฒนากระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาส สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. วารสารคณะครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร,3(6), 1-13.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). สุวีริยาสาส์น.
พิพัฒน์ ภู่ภีโญ. (2555). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนขนาดเล็กเพื่อการพัฒนาแบบก้าวกระโดด.[วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก,
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
พิมพ์ทอง สังสุทธิพงศ์. (2555). บริบท ปัจจัย และสภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษา โดยใช้ชุมชนแห่งการเรียนรู้
ทางวิชาชีพ ระดับประถมศึกษ ในโรงเรียนเขตเมือง 8 จังหวัดภาคเหนือตอนบน. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยราช
ภัฏเชียงใหม่.ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
พีรยา ทรัพย์หล่ำ. (2562). แนวทางการดำเนินงานนิเทศภายในโรงเรียนของโรงเรียนขนาดเล็กในจังหวัดนครสวรรค์
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 42. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏ
นครสวรรค์].ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
เพิ่มพูล ร่มศรี. (2558). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในที่มีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ดเขต 1. [ วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม].
ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
มุกดา เลขะวิพัฒน์.(2563). ตกผลึกความคิดชีวิตศึกษานิเทศก์ 30 ปี จากหลักการ ทฤษฎี สู่วิถีปฏิบัติ.กรุงเทพฯ :
เลิศไพศาลการพิมพ์.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2553). การนิเทศการสอน: Supervision of Instruction. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: โรงพิมพ์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ช การพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎี กลยุทธ์สู่การปฏิบัติ.
(พิมพ์ครั้งที่ 12). ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรนครปฐม.
วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด และเอกรินทร์ สังข์ทอง. (2557). โรงเรียนแห่งชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการพัฒนาวิชาชีพครู
ที่เน้นผู้เรียนเป็นหัวใจสำคัญ.วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(1),93-102.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2558). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยี: การนำเทคโนโลยีสู่ห้องเรียนและโรงเรียนในศตวรรษที่ 21.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(4), 216-224.
ศิริพร อิ่มชื่น (2565). บทบาทการนิเทศภายในของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 2 . วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(1), 310 –322.
สุนารี ศรเพ็ชร. (2564). แนวทางการพัฒนาการนิเทศภายในโรงเรียนสหวิทยาเขตปรางค์กู่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28,”วรสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 4 (3), 57-58.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเดือนเพ็ญ คงคะจันทร์และคณะ.(2550). Coaching/Mentoring. เอกสารประกอบการฝึกอบรม หลักสูตรนัก
บริหารงานส่งเสริมสุขภาพระดับกลาง. สมุทรสาคร.
สมเกียรติ ทานอกและคณะ. (2556). การพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบพี่เลี้ยง Coaching and Mentoring:
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. (2552). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการนิเทศการศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
Harris ,(A.) (2009). Creative leadership. Journal of Mangement in Edocation.23(1),9-11.