SITUATIONS, DESIRABLE CONDITION AND NEEDS THE OF SCHOOL INTERNAL SUPERVISION DEVELOPMENT IN DITITAL UNDER THE SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE NAKHON PHANOM
Main Article Content
Abstract
Internal communication is crucial in leading educational institutions towards their goals in the ever-evolving digital era, fostering efficiency and effectiveness in school management. The purposes of this study were (1) to examine current and desirable situations internal communication within digital-era schools. (2) to assess the needs for internal communication within digital-era schools. The sample group consisted of 173 individuals, including school administrators, academic management team leaders, and teachers, selected using stratified random sampling criteria. The study employed two instruments: (1) A questionnaire assessing the current state of internal communication within digital-era schools, with an index of congruence between .60-1.00, discriminant power between .52-.90, and overall reliability of .99. (2) A questionnaire evaluating the desired state of internal communication within digital-era schools, with an index of congruence between .60-1.00, discriminant power between .60-.89, and overall reliability of .95. Statistical analysis included percentages, means, standard deviations, and prioritization of necessary requirements using the Modified Priority Needs Index (PNIModified).
The results revealed that (1) the current conditions questionnaire regarding internal communication within digital-era schools is generally at a high level, while the desired state of internal communication is at the highest level. (2) The results of the needs assessment regarding internal communication within digital-era schools are ranked from highest to lowest average values in the following areas: community-based learning communication, mentor-teacher communication, online communication, advisory communication, and clinical communication, respectively.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารครุศาสตร์เล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยนครพนม และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กุลกาญจน์ สุวรรณรักษ์. (2562). การนิเทศการสอนในยุค 4.0. กรุงเทพฯ : คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ
บ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
จุไรรัตน์ สุดรุ่ง. (2559). การนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
จริยา ศรีชนะ. (2563). การพัฒนาแนวทางการนิเทศภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา
เขต 27.[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยมหาสารคาม].ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
จริยาภรณ์ เรืองเสน. (2561). แนวทางพัฒนากระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาส สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. วารสารคณะครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร,3(6), 1-13.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). สุวีริยาสาส์น.
พิพัฒน์ ภู่ภีโญ. (2555). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนขนาดเล็กเพื่อการพัฒนาแบบก้าวกระโดด.[วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก,
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
พิมพ์ทอง สังสุทธิพงศ์. (2555). บริบท ปัจจัย และสภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษา โดยใช้ชุมชนแห่งการเรียนรู้
ทางวิชาชีพ ระดับประถมศึกษ ในโรงเรียนเขตเมือง 8 จังหวัดภาคเหนือตอนบน. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยราช
ภัฏเชียงใหม่.ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
พีรยา ทรัพย์หล่ำ. (2562). แนวทางการดำเนินงานนิเทศภายในโรงเรียนของโรงเรียนขนาดเล็กในจังหวัดนครสวรรค์
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 42. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏ
นครสวรรค์].ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
เพิ่มพูล ร่มศรี. (2558). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในที่มีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ดเขต 1. [ วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม].
ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
มุกดา เลขะวิพัฒน์.(2563). ตกผลึกความคิดชีวิตศึกษานิเทศก์ 30 ปี จากหลักการ ทฤษฎี สู่วิถีปฏิบัติ.กรุงเทพฯ :
เลิศไพศาลการพิมพ์.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2553). การนิเทศการสอน: Supervision of Instruction. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: โรงพิมพ์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ช การพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎี กลยุทธ์สู่การปฏิบัติ.
(พิมพ์ครั้งที่ 12). ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรนครปฐม.
วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด และเอกรินทร์ สังข์ทอง. (2557). โรงเรียนแห่งชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการพัฒนาวิชาชีพครู
ที่เน้นผู้เรียนเป็นหัวใจสำคัญ.วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(1),93-102.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2558). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยี: การนำเทคโนโลยีสู่ห้องเรียนและโรงเรียนในศตวรรษที่ 21.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(4), 216-224.
ศิริพร อิ่มชื่น (2565). บทบาทการนิเทศภายในของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 2 . วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(1), 310 –322.
สุนารี ศรเพ็ชร. (2564). แนวทางการพัฒนาการนิเทศภายในโรงเรียนสหวิทยาเขตปรางค์กู่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28,”วรสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 4 (3), 57-58.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเดือนเพ็ญ คงคะจันทร์และคณะ.(2550). Coaching/Mentoring. เอกสารประกอบการฝึกอบรม หลักสูตรนัก
บริหารงานส่งเสริมสุขภาพระดับกลาง. สมุทรสาคร.
สมเกียรติ ทานอกและคณะ. (2556). การพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบพี่เลี้ยง Coaching and Mentoring:
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. (2552). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการนิเทศการศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
Harris ,(A.) (2009). Creative leadership. Journal of Mangement in Edocation.23(1),9-11.