Development and revitalization of arts, culture, music and performing arts Ban Dan Muang KhamKhok Si Suphan District Sakon Nakhon Province
Main Article Content
Abstract
Music and performance are creations of humanity, serving as integral components of art and culture. Each region possesses unique musical and performance art traditions that reflect the beliefs, customs, rituals, and ways of life of ethnic groups, either developed independently or passed down through cultural diffusion. These traditions are often adapted to suit the context of local communities. This study aims to: 1) Explore the music, performance, and cultural arts of Ban Dan Muang Kham, Khok Si Suphan District, Sakon Nakhon Province. 2) Develop and revitalize the music, performance, and cultural arts of Ban Dan Muang Kham, Khok Si Suphan District, Sakon Nakhon Province. The research involves a sample group consisting of five cultural experts, ten practitioners, and thirty general informants interviewed during the study. The research spans from October 2023 to September 2024. The tools used include structured and unstructured interviews, participant and non-participant observation, with findings presented in a descriptive analytical format.
The research results found that 1) Arts, culture, music, and performances, Ban Dan Muang Kham, Khok Si Suphan District, Sakon Nakhon Province Arts, culture, music, and performances The Dan Muang Kham Phu Thai drum dance is used in ceremonies. It has its own unique identity. The unique dress, including the drum dance, plays an important role in religious ceremonies and various traditions. 2) Development and restoration of arts, culture, music, and performances, Ban Dan Muang Kham, Khok Si Suphan District, Sakon Nakhon Province, by collecting data on arts, culture, various ceremonies, merit-making ceremonies, and lifestyles. The development of drum parade songs and dance design performances have been developed. Of the villagers of Dan Muang Kham
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารครุศาสตร์เล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยนครพนม และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กมลรัตน์ หล้าสุวงษ์. (2523). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหามงกุฎราชวิทยาลัย.
กิ่งแก้ว อัตถากร. (2519). คติชนวิทยา. กรุงเทพฯ: หน่วยศึกษานิเทศก์กรมการฝึกหัดครู.
โครงการสร้างสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน. (2540). สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน เล่มที่ 23: โดยพระราชประสงค์ใน
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: โครงการสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน.
ธีระพงษ์ โสดาศรี. (2537). บทบาทของสำนักงานหมอลำ ในอำเภอเมืองในจังหวัดขอนแก่น. มหาสารคาม:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2543). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
ปราณี วงษ์เทศ. (2525). ดนตรีบ้านพื้นเมือง. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
พรรณี ช. เจนจิต. (2538). จิตวิทยาการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ แกรมมี จำกัด.
พิทยวัฒน์ พันธะศรี. (2554). มโหรี: ความอยู่รอดและการเปลี่ยนแปลงของมโหรีในสังคมเขมร. [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎี
บัณฑิต] มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2543). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษา
และจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ศิริวรรณ แก้วเพ็งกรอ. (2551). ภูมิปัญญาพื้นบ้านเพื่อสืบสานและพัฒนารูปแบบการแสดงดนตรีของชาวผู้ไทจังหวัดกาฬสินธุ์
[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สกุณา พันธุระ. (2554). การศึกษาดนตรีผู้ไทย ตําบลหนองห้าง อําเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สาร สาระทัศนานันท์. (2534). ฮีตสิบสองคองสิบสี่. เลย: เมืองเลยการพิมพ์.
แสง จันทร์งาม. (2534). ศาสนศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2544). การศึกษาสังคมและวัฒนธรรม: แนวความคิด วิธีวิทยา และทฤษฎี. ขอนแก่น: ภาควิชาสังคมวิทยา
และมานุษยวิทยา คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุรศักดิ์ พิมพ์เสน. (2532). การทำแคน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒมหาสารคาม.
สุรจิตต์ จันทรสาขา. (2532). รวมเผ่าไทยมุกดาหาร. ม.ป.ท.
อภิศักดิ์ โสมอินทร์. (2540). ครอบครัวกับการเปลี่ยนแปลง กรณีชาติพันธุ์ลาว. ใน บุญพา มิลินทสูต, สุรางค์ จันทร์กลั่น, และ
วินัย วรวัตร์(บ.ก.), วัฒนธรรมกับการพัฒนา: ทางเลือกของสังคมไทย (หน้า 69-88). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา
สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
สุภางค์ จันทวานิช. (2542). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา พงศาพิชญ์. (2535). สังคมและวัฒนธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Robbins, Stephen P. (2003). Organizational Behavior 10th ed. New Jersey: Prentice-Hall.