ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์ ที่มีต่อทักษะพื้นฐานการเล่นแชร์บอลของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2

์Nikom Anakard; Manoonpong Chaiyaphan; Narapat Rattanapirun

Authors

์Nikom Anakard Faculty of Education and Arts, Suvarnabhumi Institute of Technology
Manoonpong Chaiyaphan Faculty of Education and Arts, Suvarnabhumi Institute of Technology
Narapat Rattanapirun Independent Scholar

Keywords:

Chairball, Davies' Practical Skill, Basic Chairball Skills

Abstract

This research aimed to 1) compare the basic skills in chairball for students before and after using Davies' practical skill instructional model, 2) compare the basic skills in chairball for students after using Davies' practical skill instructional model with a passing criterion of 70 percent, and 3) investigate the satisfaction levels of students regarding learning the basic skills using Davies' practical skill instructional model. The samples of the research were 24 Prathom Suksa 2 students, Sarasas Witaed Bangbon School, which were selected through simple random sampling in the first semester of the academic year 2023. The research tools included 1) a lesson plan, 2) a practical skill assessment form, and 3) a satisfaction questionnaire. The statistics used for data analysis were percentages, mean, standard deviation, and t-test.

The results showed that 1) the basic skills in chairball for students after using Davies' practical skill instructional model was higher than before using at a statistical significance level of .05. 2) the basic skills in chairball for students after using Davies' practical skill instructional model was higher than the 70 percent criterion at a statistical significance level of .05. and 3) the overall satisfaction of the students regarding learning the basic skills using Davies' practical skill instructional model was high level.

References

กฤธยากาญจน์ โตพิทักษ์. (2563). การประเมินการปฏิบัติ : แนวคิดสู่การปฏิบัติ. พิษณุโลก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

โกศล เกตุกัน, ระพีพัฒน์ เดือนเพ็ญศรี และสิราวรรณ จรัสรวีวัฒน์. (2565). ผลการเรียนพลศึกษาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยประยุกต์ใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(1), 423–435.

คำพาง ศรีท้าวปากดี, นิตยา ทองจันฮาด, ประพันธ์ศักดิ์ เดชศรี, ศิรินธร จัตุชัย และกาญจนา แวงวรรณ. (2566). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์สําหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(4), 887–898.

ชัยวัฒน์ อันปัญญา. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ที่ส่งผลต่อทักษะพื้นฐานกีฬาฟุตซอลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ทิพรัตน์ ไตรศิริสาคร. (2555). การสร้างแบบทดสอบทักษะกีฬาแชร์บอลเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา โรงเรียนสังกัดสำนักงานเทศบาลเมืองสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตรการสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นุชรินทร์ สมศรี. (2564). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตกระบี่.

บาล ชะใบรัมย์ และอมรเทพ วันดี. (2565). การเปรียบเทียบรูปแบบการสอนของเดวีส์ และการสอนแบบปกติที่มีต่อทักษะการเคลื่อนไหวของเด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเทศบาล 3 จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 19(1), 1–10.

บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

พัชชิราภรณ์ ฮาดดา. (2565). การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดของเดวีส์ เพื่อส่งเสริมทักษะพื้นฐานกีฬาเทเบิลเทนนิสของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ภูมิสิทธิ์ สัจจหทยาศรม. (2561). ผลการเปรียบเทียบการจัดการเรียนรู้แบบสาธิต กับการจัดการเรียนรู้แบบสาธิตรกับการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อความรู้ และทักษะการรํากระบี่กระบองของนักศึกษาโปรแกรมวิชาพลศึกษา. ใน รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติ “ครุศาสตร์ศึกษา ครั้งที่ 1” วันที่ 29 มีนาคม 2561 (หน้า 1110–1120). กำแพงเพชร: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางต้องรู้และควรรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สำหรับการจัดการเรียนรู้ ปีการศึกษา 2564 ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (Covid-19). สืบค้นจาก http://academic.obec.go.th/images/official/ 1622514876_d_1.pdf

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). แนวปฏิบัติการวัดและการประเมินผลการเรียนรู้ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร.

สมจัด ประทัยงาม, นพเรศวร์ ธรรมศรัณยกุล, เฉลิมพล สวัสดิ์พงษ์ และอรธิดา ประสาร. (2562). การพัฒนาทักษะการว่ายน้ำ กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา โดยใช้รูปแบบทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารราชธานีนวัตกรรมทางสังคมศาสตร์. 3(2). 43–52.