ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจในการลาออกจากงานของพนักงานบริษัทเอกชนในจังหวัดสกลนคร

ชัยยศ  ณัฐอังกูร; มิ่งสกุล โฮมวงศ; ปูริดา วิปัชชา; อรทัย พันธ์สวรรค์; กชพร จันทร์เรือง; กันย์ทิพา ชวพันธุ์

ผู้แต่ง

ชัยยศ ณัฐอังกูร หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
มิ่งสกุล โฮมวงศ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
ปูริดา วิปัชชา หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
อรทัย พันธ์สวรรค์ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจค้าปลีก คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
กชพร จันทร์เรือง หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจค้าปลีก คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
กันย์ทิพา ชวพันธุ์ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจค้าปลีก คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

คำสำคัญ:

ลาออกของพนักงาน, บริษัทเอกชน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจในการลาออกจากงานของพนักงานบริษัทเอกชนในจังหวัดสกลนคร โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือพนักงานบริษัทเอกชนในจังหวัดสกลนครจำนวน 400 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ ซึ่งมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบ อยู่ระหว่าง .675 - .889 และมีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค อยู่ระหว่าง .715 - .929 วิเคราะห์ผลด้วยสมการถดถอยพหุคุณ ผลการวิจัยด้วยสมการถดถอยพหุคุณ พบว่าด้านค่าตอบแทนและสวัสดิการ ด้านความเท่าเทียม ยุติธรรม ด้านโอกาสและความก้าวหน้าในงาน ด้านนโยบายการบริหาร ด้านลักษณะงาน ด้านความสัมพันธ์กับผู้ร่วมงาน ร่วมกันอธิบาย ความตั้งใจในการลาออกจากงาน ได้ร้อยละ 3.6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (R² = .36, F=3.480, p=.002) โดยที่ ด้านลักษณะงาน มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b= .280) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .005 ด้านความเท่าเทียมยุติธรรมมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b= .115) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .040 อย่างไรก็ตาม ด้านนโยบายการบริหารไม่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b=.077) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .462 ด้านค่าตอบแทนและสวัสดิการไม่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b=-.061) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .440 ด้านความสัมพันธ์กับผู้ร่วมงาน มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b=-.041) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .627 และ ด้านโอกาสและความก้าวหน้าในงานไม่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจในการลาออกจากงาน (b=.022) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .790

References

กฤษนพร ศุกรนันท์, ฤทัยรัตน์ พามา, อุมาพร ไชยจำเริญ. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแนวโน้มการตัดสินใจลาออก ของพนักงานฝ่ายผลิต บริษัท โกลไฟน์ เมนูแฟคเจอร์เรอส์ จำกัด (มหาชน) จังหวัดกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและนวัตกรรม, (2)2, 73-83.

กสิณ วิต๊ะกุล. (2562). ความตั้งใจในการลาออกของพนักงาน: กรณีศึกษาบริษัทอาหารแห่งหนึ่งในประเทศไทย. สารนิพนธ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตร ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

จุฑารัตน์ แสงสุริยันต์ (2549). ปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยด้านองค์กรที่มีความสัมพันธ์กับแนวโน้มการลาออกของพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง. ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต มหาวิยาลัยบูรพา.

ณัชชา ม่วงพุ่ม. ( 2559 ). ความกา้วหน้าและความมั่นคงในการทำงานของลูกจ้างชั่วคราว ในหน่วยงานองค์กรมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาธรรมศาสตร์.

ดาวเดือน โลหิตปุระ และชัยวัฒน์ สมศรี. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของพนักงานบริษัทเอกชนในอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 28(1), 167-178.

นฤมล จิตรเอื้อ, วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2561). การรับรู้ความยุติธรรมในองค์กรที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการทำงานอย่างสร้างสรรค์และผลการปฏิบัติงานเชิงนวัตกรรมผ่านความผูกพันต่อองค์กรด้านจิตใจของอาจารย์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 14(2), 348-380.

ปฐมาวดี หินเธาว์, (2561). ความตั้งใจในการลาออกของพนักงานบริษัทผู้ให้บริการลูกค้าภาคพื้นกับสายการบินแห่งหนึ่ง. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ไพศาล บุญสุวรรณม. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจลาออกจากงานของพนกังานรักษาความปลอดภัยบริษัท จี4 เอส ซีเคียวริต เซอร์วิสเซส (ประเทศไทย). หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

วิธวิทย์ จานเหนือ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะลาออกของพนักงานฝ่ายปฏิบัติการ บริษัท จี สตีล จำกัด(มหาชน). การค้นคว้าอิสระสาขาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศศิ อ่วมเพ็ง. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจลาออกของพนักงานระดับบังคับบัญชา สำนักงานบัญชีกลางบริษัท ปูนซีเมนต์ไทย จากัด (มหาชน). การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุพรรษา พุ่มพวง. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงานโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เขตราษฎร์บูรณะกรุงเทพมหานคร. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

สุวลักษณ์ แสนภักดี. (2560). การลาออกจากงานของพนักงานระดับ ปฏิบัติงานการบริษัทซีพี เซเว่นอีเลฟเว่น จำกัด (มหาชน) ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร. สารนิพนธ์สาขาวิชาการจัดการ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อุษณี โกพลรัตน์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงานและความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานโรงแรมอิมพีเรียล จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

Affect, Absence, Turnover Intentions, and Health Journal of Applied Psychology, 76, 46-53.

Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J. & Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis. 7th Edition, Pearson, New York.

Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. B. (1959). The Motivation to work. New York: John Wiley & Sons, 2nd ed.

Hickman, Craig R. & Michael A. Silva. (1984). Greating Excellence. New York: New American Library,

Mobley, H. H. (1982). Employee turnover case consequences and control. Texas: Addison-Wesley.

Porter, L.W., Lawler, E.E.III, & Hackman, J.R. (1965). Behavior in organizations. U.S.A.: McGraw-Hill

Price L. James. (1977). The Study of Turnover. Administrative Science Quarterly, (23)2, 351-353.

The Standard Wealth. (2566). ผลวิจัยใหม่ Gen Z และ Millennials ยอม ‘ลาออก’ หรือ ‘ว่างงาน’ ถ้าต้องทำงานในบริษัทที่ ‘ไม่มีความสุข’. สืบค้น 6 พฤศจิกายน 2566 จาก https://thestandard.co/gen-z-millennials-rather-quit-jobs-unemployed-than-unhappy-study-data-trends/

Setthakorn, K. (2019). Family Background and Its Impact on Job Embeddedness and Turnover Intention: The Moderating Role of the Number of Dependents and Family Income Level. PSAKU International Journal of Interdisciplinary Research, 8(2), 99–108.

Spector, P.E; S.M. Jex. (1991 February), Relations of Job Characteristics from Multiple Data Source with Employee

Warner, S. R. (1993). Work in Progress toward a New Paradigm for the Sociological, Study of Religion in the U.S. American Journal of Sociology, 98, 44-93.