การบริหารจัดการแบบร่วมมือ: ทางออกของนโยบายสาธารณะ ในยุคแห่งความเปลี่ยนแปลง

ปิยากร หวังมหาพร

ผู้แต่ง

ปิยากร หวังมหาพร หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม

คำสำคัญ:

การบริการจัดการแบบร่วมมือ, นโยบายสาธารณะ, ยุคการเปลี่ยนแปลง

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กระบวนการแก้ไขปัญหาสาธารณะด้วยการบริหารจัดการแบบร่วมมือ โดยศึกษาถึงกระบวนการแก้ไขปัญหาสาธารณะด้วยการบริหารจัดการแบบร่วมมือ ปัญหาและแนวทางการบริหารจัดการแบบร่วมมือ ผลการศึกษาพบว่า การบริหารจัดการแบบร่วมมือมีศักยภาพในการแก้ไขปัญหาสาธารณะที่ซับซ้อน โดยการเปิดโอกาสให้ทุกภาคส่วนมีส่วนร่วม ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและข้อมูลที่หลากหลาย ซึ่งนำไปสู่การแก้ไขปัญหาที่ครอบคลุมและยั่งยืน อย่างไรก็ตาม การบริหารจัดการแบบร่วมมือยังคงเผชิญกับอุปสรรคหลายประการ เช่น ความไม่เท่าเทียมกันของอำนาจและทรัพยากร ความแตกต่างของวัฒนธรรมและค่านิยม และการขาดความไว้วางใจ ซึ่งอาจนำไปสู่ความขัดแย้งและการดำเนินงานที่ไม่ราบรื่น บทความนี้ได้เสนอแนะแนวทางการบริหารจัดการแบบร่วมมือที่มีประสิทธิภาพ เพื่อแก้ไขปัญหาและอุปสรรคดังกล่าว เช่น การสร้างกลไกการมีส่วนร่วมที่เท่าเทียมกัน การส่งเสริมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น การสร้างความโปร่งใส และการใช้เทคโนโลยีเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ นอกจากนี้ บทความนี้ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์ เพื่อให้การทำงานร่วมกันเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและบรรลุเป้าหมายที่วางไว้

เอกสารอ้างอิง

ฐานเศรษฐกิจ. (2564). ชุมชนเมืองมาย ชูหลักเศรษฐกิจหมุนเวียนสู่ชุมชนเชิงนิเวศ ต้นแบบ ECO CITY. สืบค้น 12 มกราคม 2568 จาก https://www.thansettakij.com/lifestyle/487186.

เทศบาลเมืองศรีราชา. (2565). โครงการสายด่วนห่วงใย เทศบาลฯใส่ใจดูแลประชาชน หรือ Smart Help Call Center. สืบค้น 13 มกราคม 2568 จาก https://www.srirachacity.go.th/news-detail?hd=1&id=6772.

ปิโยรส ศรีคำน้อย. (2563). การรับรู้ของประชาชนที่มีต่อโครงการพัฒนาสนามบินอู่ตะเภาและเมืองการบินภาคตะวันออกในอำเภอบ้านฉาง จังหวัดระยอง. งานนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์และความมั่นคง มหาวิทยาลัยบูรพา. https://buuir.buu.ac.th/bitstream/1234567890/9966/1/60920325.pdf.

พัชราภา ตันตราจิน. (2563). การจัดการปกครองแบบร่วมคิดร่วมทำ (Collaborative Governance): ปัจจัยที่มีผลต่อการสร้างและนำไปปฏิบัติ. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 8(1), 139-162. https://ojs.lib.buu.ac.th/index.php/poleco/article/view/7275.

มรรยาท อัครจันทโชติ และดวงกมล ชาติประเสริฐ. (2561). การเล่าเรื่องแบบทรานส์มีเดียในการคัดค้านโครงการก่อสร้างเขื่อนแม่วงก์. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 12(2), 85-114. https://ww2.dpu.ac.th/commarts/journal/upload/issue/uMgYkKSTjC.pdf.

มูลนิธิสืบนาคะเสถียร. (2566). PM 2.5 ในประเทศไทย: ทำความเข้าใจปัญหาและผลกระทบ. สืบค้น 1 เมษายน 2568 จาก https://www.seub.or.th/bloging/knowledge/2023-116/.

รตา อนุตตรังกูร. (2558). ยุทธวิธีตามช่องทางระบบการเมืองปกติของขบวนการคัดค้านโครงการเขื่อนแม่วงก์. วารสาร วิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 4(2), https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NBJ/article/view/253109.

วสันต์ เหลืองประภัสร์. (2563). การอภิบาลบนฐานของความร่วมมือ: สภาวะสังคมไร้ศูนย์กลาง การแตกกระจายในระบบบริหารราชการแผ่นดิน และแสวงหาตัวแบบใหม่ในการขับเคลื่อนภารกิจของรัฐ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

ศิเรมอร ยงพานิช. (2568). การบริหารกิจการบ้านเมืองแบบร่วมมือกัน: แนวคิดและการประยุกต์ใช้ในการจัดการภาครัฐ. Journal for Developing the Social and Community, 12(1), 387-400. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/view/285871/187718.

ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ. (2561). Traffy Fondue: แอปพลิเคชันแจ้งและติดตามปัญหาเมือง. สืบค้น 13 มกราคม 2568 จาก https://www.nectec.or.th/innovation/innovation-mobile-application/application-traffyfondue.html.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2559). วิกฤตจราจรติดขัด: ผลกระทบต่อเศรษฐกิจ & วิถีชีวิตคนกรุงเทพฯ (ฉบับเต็ม). สืบค้น 13 มกราคม 2568 จาก https://www.thansettakij.com/business/96083.

ศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ และอลงกต สารกาล. (2560). ว่าด้วยแนวคิดการบริหารจัดการปกครองท้องถิ่นบนฐานเครือข่ายความร่วมมือ. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 1(2), 82-103. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/Lawpol_Journal/article/view/244498/165750.

สหประชาชาติใน ประเทศไทย. (2565). สาเหตุและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ. สืบค้น 1 เมษายน 2568 จาก https://thailand.un.org/th/174652-สาเหตุและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ.

สันต์ชัย รัตนะขวัญ. (2566). การปรับเปลี่ยนบทบาทของรัฐ: ข้อจำกัดและความท้าทายภายใต้แนวคิดการบริหาร กิจการสาธารณะแนวใหม่. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 9(8), 1685- 1703. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jsa-journal/article/view/264412.

สัญญาศรณ์ สวัสดิ์ไธสง. (2567). การจัดการภาครัฐแนวใหม่: มุ่งสู่ผลลัพธ์ที่ประชาชนสัมผัสได้. วารสารการบริหาร การจัดการ และการพัฒนาที่ยั่งยืน, 2(3), 746-756. https://so15.tci-thaijo.org/index.php/jamsd/article/view/479.

สุดาพร จิรานุกรสกุล. (2559). Trash Hero’ อาสาสมัครเก็บขยะจากทะเล เริ่มที่คิด คุย แล้วลุยเลย!. สืบค้น 13 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.creativecitizen.com/trash-hero/.

เอสซีจี นิวส์ ชาแนล. (2564). เมืองมาย จ.ลำปาง ชุมชนเศรษฐกิจหมุนเวียน ต้นแบบชุมชนเชิงนิเวศ ECO CITY. สืบค้น 12 มกราคม 2568 จาก https://scgnewschannel.com/th/scg-news/my-city-lampang-province-circular-economy-community-eco-community-model/.

Bianchi, C. Nasi, G., & Rivenbark, W. C. (2021). Implementing collaborative governance: models, experiences, and Challenges. Public Management Review, 23(11), 1581-1589.https://doi.org/10.1080/14719037.2021.1878777.

Jianyi, D., & Phucharoen, T. (2023). How Should College Physical Education (CPE) Conduct Collaborative Governance? A Survey Based on Chinese Colleges. International Journal of Sociologies and Anthropologies Science Reviews, 3(4), 195–204. https://doi.org/10.60027/ijsasr.2023.3072.

Petrik, K. (2010). Deliberation and Collaboration in the Policy Process: A Web 2.0 Approach. JeDEM - eJournal of eDemocracy and Open Government, 2(1), 18-27. https://doi.org/10.29379/jedem.v2i1.14.

Zadek, S. (2006). The Logic of Collaborative Governance: Corporate Responsibility, Accountability, and the Social Contract. Corporate Social Responsibility Initiative Working Paper No. 17. Cambridge, MA: John F. Kennedy School of Government, Harvard University.