Phu Tai: Ethnic Group in Isan Society
Keywords:
Phu Tai, Ethnic Groups, Isan Society, Belief, Tradition and CultureAbstract
This academic article was to analyze the history of Phu Tai ethnic group living in the Northeast region of Thailand in way of life, beliefs, traditions and wisdom, languages, customs and cultures.
The results showed that Phu Tai ethnic group had the unique way of life, culture and traditions, beliefs, languages, and wisdom that are different from the others. Their ancestors lived in Sip Song Chau Tai or Twelve Tai Cantons area. This area was not a very fertile forest. It is also a territory that overlaps in the administration of 3 parties; China, Luang Prabang, and Yuan. During the war, the army tended to pass through Sip Song Chau Tai, which negatively affected Phu Tai people. Even though Phu Thai people are peaceful, they evacuated to settle in the new areas such as Muang Wang, Muang Kham Kerd, and Muang Kham Muan in the Lao People's Democratic Republic. After the rebellion of Chao Anuwong in Vientiane, King Nang Klao Chao Yu Hua (or King Rama III) commanded to suppress Chao Anuwong rebellion in Vientiane. When the rebellion was completed, the army forcibly occupied Phu Tai people in Laos across Mekong river to locate in northeastern Thailand where the present areas of Sakon Nakhon province, Nakhon Phanom province, Kalasin province, and Mukdahan province are. But Phu Tai people still have inherited traditions and culture that showed uniqueness in specific group, such as dress custom, beliefs, language, and specialty wisdom.
References
เกรียงไกร หัวบุญศาล. (2554). ภูไทหรือผู้ไท: ชนเผ่าไทยแห่งสิบสองจุไทในประเทศไทย. ค้นจาก https://www.oknation.net/post/detail/634f46ddd2cac986f524de41
จิตรกร โพธิ์งาม. (2536). โลกทัศน์ของซาวบรู บ้านเวิกบึก อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ไทยคดีศึกษา), มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ดารารัตน์ เมตตาริกานนท์ และอัครยา สังข์จันทร์. (2546). การสำรวจสถานภาพองค์ความรู้เบื้องต้นจากงานวิจัยเกี่ยวกับวิถีชีวิตทางสังคมและวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ในภาคอีสาน พ.ศ. 2500-2545. มหาวิทยาลัยขอนแก่น, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.
นวรัตน์ บุญภิละ. (2559). อัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ของชาวผู้ไท กรณีศึกษา บ้านนายูง ตำบลนายูง อำเภอศรีธาตุ จังหวัดอุดรธานี. วารสารพื้นถิ่นโขง ชี มูล, 2(2), 137-156.
ประตูสู่อีสาน. (2558). ชนเผ่าภูไท. ค้นจาก https://www.isangate.com/new/11-paothai/137-paothaipoothai.html
ปุณชญา ศิวานิพัทน์ และราชันย์ นิลวรรณาภา. (2562). โครงสร้างที่มาและความหมายของคำเรียกชาติพันธุ์ในอีสาน. ดำรงวิชาการ, 18(2), 61-94.
พชร สุวรรณภาชน์. (2544). โลกทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย: เพลงโคราช. มหาวิทยาลัยมหิดล, สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท.
ภัททิยา ยิมเรวัต. (2544). ประวัติศาสตร์สิบสองจุไท. สร้างสรรค์.
ยุทธนา การแช. (2560). ความเชื่อของชาวผู้ไท. ค้นจาก https://sites.google.com/site/prayfakalasin007/02-raks/s-prapheni-sakhay
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน). (2566). กลุ่มชาติพันธุ์: ภูไท. ค้นจากhttps://www.sac.or.th/databases/ethnic-groups/ethnicGroups/81
สำนักงานศิลปวัฒนธรรม. (2560). พิธีเหยาของชาวผู้ไท. ค้นจาก https://www.silpa-mag.com/history/article_13717
สิริยาพร สาลีพันธ์. (2554). บทบาทศูนย์วัฒนธรรมบ้านภูไทในการอนุรักษ์และเผยแพร่วัฒนธรรมภูไทเรณูนคร ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงทางสังคม. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (วัฒนธรรมศึกษา), มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุเนตร ศรีหาคลัง, จิรโชค วีระสย, รังสรรค์สิงหเลิศ และบุญสม ยอดมาลี. (2562). การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม: ภาษาและการแต่งกายของชาวภูไทเรณูนครในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 9(3), 705-715.
อภิวุฒิ แก้วทรง. (2561). วัฒนธรรมและประเพณีของชาวภูไท. ค้นจาก http://en.npu.ac.th/wisdom/?p=109
อมรา พงศาพิชญ์. (2547). มนุษย์กับวัฒนธรรมในสังคมและวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 9). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2536). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม: แนวทางศึกษาวิเคราะห์และวางแผน. คลังนานาวิทยา.
สุริยา สมุทคุปติ์ และพัฒนา กิติอาษา. (2544). ยวนสีคิ้วในชุมชนทางชาติพันธุ์: เรื่องเล่าความทรงจำและอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยวนในจังหวัดนครราชสีมา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี, สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม.
Damrongsakul, S. (2011). The role of traditional rituals in cultural maintenance and tourism in a Phu Tai village. Journal of Mekong Societies, 7(1), 73-98.
Keyes, C. F. (1979). Ethnic adaptation and identity: the Karen on the Thai frontier with Burma. Philadelphia: Institute for the Study of Human Issues.
Rattanapetch, W., Yodmalee, B., & Paengsoi, K. (2012). Adaptive models of folk masseurs to Isan social change. Editorial Advisory Board, 31(1), 121-124.
Saenprai, N., Mangkhang, C., Kerdtep, A., & Phuwanatwichit, T. (2022). Moon Mang Phutai: Textile wisdom of Phutai ethnicity in the Sakon Nakhon Basin area to cultural tourism. International Journal of Multidisciplinary in Management and Tourism, 6(1), 33-46.
Suwannapruk, M., Langkulanont, B., Kahaban, N., Sridakeaw, N., & Dononbao, A. (2022). Survey and recommendations for utilization on vernacular houses of the Phu-Tai Ethnic Group in Kalasin province. Asian Journal of Traditional and Innovative Arts and Textiles, 1(3), 57-82.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Doctor of Philosophy in Social Sciences Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.