วัจนกรรมการตอบการแสดงความผิดหวังในภาษาไทย : กรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากัน

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อต้องการศึกษากลวิธีทางภาษาที่ผู้พูดภาษาไทยใช้ในวัจนกรรมการตอบการแสดงผิดหวังกรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันและพิจารณาผลของปัจจัยเรื่องความสนิทของคู่สนทนาและสถานการณ์การตอบการแสดงความผิดหวังที่มีผลเสียหรือไม่มีผลเสียต่อผู้ฟังที่มีต่อกลวิธีทางภาษาที่ใช้ในวัจนกรรมการตอบการแสดงความผิดหวังกรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากัน ผู้วิจัยเก็บข้อมูลจากแบบสอบถามแบบเติมเต็มบทสนทนาชนิดให้เขียนตอบ (Written Discourse Completion Task ; WDCT) โดยกลุ่มตัวอย่างผู้พูดภาษาไทยที่ใช้ในงานวิจัยมีจำนวน 400 คน แบ่งเป็นเพศชาย 200 คน (แบ่งเป็นนิสิตนักศึกษาชายในมหาวิทยาลัยจำนวน 100 และบุคคลที่ทำงานแล้วเพศชายจำนวน 100 คน) และเพศหญิง 200 คน  (แบ่งเป็นนิสิตนักศึกษาหญิงในมหาวิทยาลัยจำนวน 100 และบุคคลที่ทำงานแล้วเพศหญิงจำนวน 100 คน)    

             ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างผู้พูดภาษาไทยเลือกใช้กลวิธีทางภาษาในวัจนกรรมการตอบการแสดงความผิดหวังกรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันจำนวนทั้งสิ้น 5 กลวิธี เรียงลำดับความถี่จากมากไปหาน้อยได้ดังนี้ (1) กลวิธีทางภาษาแบบประนีประนอม (ร้อยละ 64.36)  (2) กลวิธีทางภาษาแบบโน้มน้าว (ร้อยละ 14.35)  (3) กลวิธีทางภาษาแบบหยอกล้อ (ร้อยละ 12.11)  (4) กลวิธีทางภาษาแบบประชดประชัน (ร้อยละ5.00)  และ (5) กลวิธีทางภาษาแบบกล่าวตรงไปตรงมา (ร้อยละ 4.18)

               ส่วนผลการวิจัยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีทางภาษาที่ผู้พูดภาษาไทยใช้ในวัจนกรรมการตอบการแสดงความผิดหวังกรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันกับปัจจัยเรื่องความสนิทของคู่สนทนาและสถานการณ์การตอบการแสดงความผิดหวังที่มีผลเสียหรือไม่มีผลเสียต่อผู้ฟังพบว่าปัจจัยเรื่องความสนิทของคู่สนทนาและสถานการณ์การตอบการแสดงความผิดหวังที่มีผลเสียหรือไม่มีผลเสียต่อผู้ฟังมีผลต่อการเลือกใช้กลวิธีทางภาษาในวัจนกรรมการตอบการแสดงความผิดหวังของผู้พูดภาษาไทยกรณีคู่สนทนาที่มีสถานภาพเท่ากัน  ผลการวิจัยข้างต้นสะท้อนให้เห็นถึงการหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าและการพูดอ้อมในการ

สนทนาของคนไทย