รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียงร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์
คำสำคัญ:
คุณภาพชีวิต, รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิต, สื่อสังคมออนไลน์, การวิจัยและพัฒนา, หลักเศรษฐกิจพอเพียงบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพและแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียงร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียงร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ และ 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบที่พัฒนาขึ้น การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา แบ่งการวิจัยเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ทำการสำรวจและวิเคราะห์เอกสาร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ประชาชน จำนวน 352 คน ระยะที่ 2 ทำการพัฒนารูปแบบ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน ระยะที่ 3 ทำการทดลองรูปแบบ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ประชาชน จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิต แบบสอบถามคุณภาพชีวิต แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อรูปแบบ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที ผลการวิจัยพบว่า ปัจจุบันประชาชนมีความพึงพอใจด้านสุขภาพอยู่ในระดับปานกลาง มีความพึงพอใจด้านรายได้อยู่ในระดับน้อย ต้องการพัฒนาคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตมีคุณภาพอยู่ในระดับมากที่สุด มี 4 องค์ประกอบ คือ 1) หลักการและทฤษฎี 2) วัตถุประสงค์ของรูปแบบ 3) กิจกรรมพัฒนาคุณภาพชีวิต จำนวน 4 ขั้น ได้แก่ ขั้นบอกให้เขารู้ ขั้นทำให้เขาดู ขั้นดูเขาทำ และขั้นแนะนำให้เขาสำเร็จ 4) การวัดและประเมินผล หลังการใช้รูปแบบพบว่า มีความเห็นอยู่ในระดับมากที่สุด โดยคะแนนเฉลี่ยหลังการใช้รูปแบบสูงกว่าก่อนการใช้รูปแบบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีความพึงพอใจต่อรูปแบบอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กรมประชาสัมพันธ์. (2566). การนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในชีวิต. สืบค้น 26 ตุลาคม 2566 จาก http://www.prd.go.th/th/content/category/detail/id/31/iid/227020.
กัตติกา แก้วมณี. (2560). การเปิดรับสื่อสังคม การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจ ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กัลยาณมิตร. (2566). ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ. สืบค้น 10 พฤศจิกายน 2566 จากhttp://kalyanamitra.org/th/article_detail.php?i=23002.
คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2566). โรค NCDs คืออะไร. สืบค้น 20 ตุลาคม 2566 จาก http://www.med.cmu.ac.th/web/news-event/news/hilight-news/3830/.
จันทกานต์ พันเลียว. (2566). แนวทางการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตในสังคมผู้สูงอายุ ตำบลหนองหว้า อำเภอเบญจลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
เดโช แขน้ำแก้ว. (2565). มโนทัศน์คุณภาพชีวิตที่ปรากฎในโลกสมัยใหม่. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(3), 800-812.
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ.2566-2570). (2565, 1 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. 139 ตอนพิเศษ 258 ง. หน้า 1-143.
พระณัฐวุฒิ พันทะลี พระธัญวัฒน์ จิรวฑฺฒโน และพระครูอโศกสุธรรมวงษ์. (2564). วิถีชีวิตใหม่ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิทยาการจัดการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 2(3), 53-65.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พุทธวิธีแก้ปัญหาเพื่อศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
พศิน อินทรวงศ์. (2565). ว่าด้วยคุณภาพชีวิต 5 ประการ. สืบค้น 27 ตุลาคม 2567 จาก http://dmh.go.th/news/ view.asp?id=2467.
วนิชญา ชัยยา และพระมหาบุญไทย ปุญฺญมโน. (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนไทยในศตวรรษที่ 21 ตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาท. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 27(2), 181-194.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2550). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ 21 เซ็นจูรี.
องค์การบริหารส่วนตำบลพังขว้าง. (2566). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2566-2570). สืบค้น 17 ธันวาคม 2566 จาก http://www.phangkhwang.go.th/index/load_data/?doc=13218.
อดิศักดิ์ จำปาทอง และศชากานท์ แก้วแพร่. (2564). แนวทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดลำปาง. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 15(2), 235-267.
อนรรฆ อิสเฮาะ. (2562). คุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสะกอม อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
เอกณรงค์ เรืองรัตน์. (2561) ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมและแนวทางการส่งเสริม การจัดทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายในครัวเรือนของคนทำงาน ในเขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร. การศึกษาค้นคว้าอิสระบัญชีมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
UNESCO Principal Regional Office for Asia and the Pacific. (1993). Quality of life improvement programmes (Appeal Training Materials for Continuing Education Personnel, Volume IV). UNESCO.
Zhan, L. (1992). Quality of Life: Conceptual and measurement issue. Journal of Advanced Nursing, 17(7), 795-800.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เป็นทัศนะ ลิขสิทธิ์ และความรับผิดชอบของผู้เขียนเจ้าของผลงาน


