MEASUREMENT OF SERVICE MARKETING MIX ANALYSIS OF HOTEL BUSINESS IN MUEANG DISTRICT, UDON THANI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to analyze measurement of marketing mix of hotel business in Mueang District, Udon Thani Province. The sample group consisted of 316 guests staying at De Princess Luxury Boutique Hotel, Mueang District, Udon Thani Province. The Sample size determination conducted through the parameter estimation, and Cluster Sampling. The research instrument used for data collection is Five-point-rating scale questionnaires. The discrimination ranges from 0.21 to 0.55, the reliability of the survey is 0.835. The data analysis was by Exploratory Factor Analysis: EFA, and Confirm Factor Analysis: CFA. The results indicated that measurement of market mix of hotel business has 6 components and 26 indicators as stated below. Room Quality (safety and good service) measured with 6 indicators. Room Worthiness (good environment and friendly staff) measured with 5 indicators. Service efficiency measured with 4 indicators. Skilled staff measured with 4 indicators. Hotel location (convenient transportation and good service) measured with 3 indicators. Promotion measured with 4 indicators. Reasonable price measured with 2 indicators. Each components from 1-6 have reliability of measurement structure equal 0.86, 0.80, 0.83, 0.79, 0.82 and 0.68 respectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละเรื่องเป็นความคิดเห็นของผู้เขียนบทความแต่ละท่าน
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). เข็มทิศท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ชมัยพร แก้วรอด. (2558). พฤติกรรมและระดับความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการเลือกใช้บริการโรงแรมระดับ 4-5 ดาวในเขตตำบลป่าตอง อำเภอเมือกะทู้ จังหวัดภูเก็ต.วิยานิพนธ์ ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พูลพงศ์ สุขสว่าง. (2560). โมเดลสมการโครงสร้าง. พิมพ์ครั้งที่ 2. ชลบุรี: เอ.พี. บลูปริ้นท์.
โพสต์ทูเดย์. (2561). รายได้จากการท่องเที่ยวเมืองรองจังหวัดอุดรธานี. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.prachachat.net/tourism/news-263966.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: เพชรจรัสแสงธุรกิจ.
ศุภกฤต ปิติพัฒน์. (2561). ตัวแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุความเป็นเมืองน่าอยู่ในภาคตะวันออก เฉียงเหนือตอนบน. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 10(1). 78-90.
สุดาดวง เรืองรุจิระ. (2557). หลักการตลาด. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: ยงพลเทรดดิ้ง.
สุนทรีย์ ศิริจันทร์. (2561). พฤติกรรมผู้บริโภคที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกใช้บริการที่พักแบบโฮสเทล ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
โสภิตา รัตนสมโชค. (2558). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการ (7Ps) ที่มีอิทธิพลต่อความ พึงพอใจในการใช้บริการรถไฟฟ้าเฉลิมพระเกียรติ (บีทีเอส) ของประชากรในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Kotler, P. (1997). Marketing Management: Analysis, Planning, Implementation and Control (14th Global ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
________. (2003). Marketing Management. (11th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice – Hall.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2004). Principles of marketing. (17th ed.). United States of America: Pearson Education.
McCarthy, E. J. (1971). Basic marketing: A managerial approach (4th ed.). Homewood, IL: Irwin.
Thai Standard Industrial Classification. (2552). การจัดประเภทมาตรฐานอุตสาหกรรม(ประเทศไทย). สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2563, จากhttps://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/vgnew_th/d8a88846bfef391bbf9602fe0ba18d1b.pdf.