การพัฒนาแบบวัดสัมพันธภาพเชิงรักษาสำหรับผู้ให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยา

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดสัมพันธภาพเชิงรักษาสำหรับผู้ให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยา ผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ โดยในการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลด้วยวิธีสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้เชี่ยวชาญทางการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยา จำนวน 3 ท่าน และการสนทนาแบบกลุ่มจากนักศึกษาที่กำลังศึกษาในระดับปริญญาเอก สาขาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ จำนวน 8 คน และนำข้อมูลเชิงคุณภาพมาสร้างเป็นแบบวัดสัมพันธภาพเชิงรักษาสำหรับผู้ให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยา ในการวิจัยเชิงปริมาณได้ตรวจสอบคุณภาพแบบวัดกับกลุ่มตัวอย่างผู้ให้คำปรึกษา จำนวน 50 คน ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือด้วยการหาค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาด้วยวิธีหาค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่างข้อคําถามกับวัตถุประสงค์

ผลการศึกษาวิจัยพบว่า แบบวัดสัมพันธภาพเชิงรักษามีข้อคำถามที่มีคุณภาพอยู่ในเกณฑ์ทั้งหมด โดยมีองค์ประกอบหลัก 3 ด้าน คือ (1) ด้านความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง (2) การยอมรับทางบวกอย่างไม่มีเงื่อนไข และ(3) ความสอดคล้องในตนเอง ในการตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาของแบบวัด ได้ค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่างข้อคําถามกับวัตถุประสงค์ อยู่ที่ระหว่าง 0.66 - 1.0 การตรวจสอบค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดทั้งฉบับได้เท่ากับ 0.915 ค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดด้านความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเท่ากับ 0.846 การยอมรับทางบวกอย่างไม่มีเงื่อนไขเท่ากับ 0.869 และความสอดคล้องในตนเองเท่ากับ 0.815 ตามลำดับ ดังนั้น แบบวัดสัมพันธภาพเชิงรักษานี้มีความเที่ยงตรงสอดคล้องกับวัตถุประสงค์สามารถนำไปใช้วัดสัมพันธภาพ     เชิงรักษาได้