แนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1

ผู้แต่ง

  • ธิติวุฒิ หลิ่มเทศ สาขาวิชาการบริหารศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • ดวงพร อุ่นจิตต์ สาขาวิชาการบริหารศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการเรียนรู้วิถีใหม่, ผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา, สำนักงานเขตพื้นที่ ประถมศึกษาลำปาง เขต 1

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการบริหารจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1 และ 2) ศึกษาแนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1 การวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูจำนวน 197 คน ได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามเกี่ยวกับแนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา และแบบบันทึกการสนทนากลุ่ม สำหรับรวบรวมข้อคิดเห็นจากผู้ทรงคุณวุฒิ และแบบตรวจสอบความเหมาะสมของแนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ ที่ใช้เพื่อประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางที่เสนอวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และดัชนีความต้องการจำเป็น ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการจำเป็นสูงสุดคือด้านการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ รองลงมาคือการพัฒนา การวางแผน การบริหารหลักสูตร การรับฟังเสียงสะท้อน การประเมินผล และการพัฒนาครูตามลำดับส่วนแนวทางการบริหารจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ประกอบด้วย 7 ด้าน 34 แนวทาง ซึ่งสามารถประยุกต์ใช้ในการวางแผนและยกระดับคุณภาพการจัดการศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาสได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เอกสารอ้างอิง

กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2562). ความคิดเชิงบวก เมล็ดพันธุ์แห่งความเจริญปรับโครงสร้างการศึกษาไทย. สืบค้น 28 เมษายน 2567 จาก https://www.eef.or.th/250-2/.

ณัฐพัชร์ บุญเกตุ. (2564). การบริหารการจัดการเรียนรู้ในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 2. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(8), 69–80.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. (2553, 22 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127 ตอนที่ 45 ก. หน้า 1-3.

พลชัย ชุมปัญญา. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการวิถีใหม่ตามหลักธรรมาภิบาลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ภูษิมา ภิญโญสินวัฒน์. (2563). จัดการเรียนการสอนอย่างไรในสถานการณ์โควิด-19: จากบทเรียนต่างประเทศสู่ การจัดการเรียนการสอนของไทย. ทีดีอาร์ไอ. สืบค้น 28 เมษายน 2567 จาก https://tdri.or.th/2020/05/examples-of-teaching-and-learning-in-covid-19-pandemic/.

วัลยา แซ่ตั้ง และทวีศิลป์กลุ นภาดล. (2566). การบริหารคุณภาพการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่. วารสารบริหารการศึกษา มศว, 20(38), 96-109.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1. (2566). แนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียน. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1.

เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่: ผลกระทบจากการแพร่ระบาด COVID-19. คุรุสภาวิทยาจารย์, 2(1), 1–10.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-29

รูปแบบการอ้างอิง

หลิ่มเทศ ธ., & อุ่นจิตต์ ด. (2025). แนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 1. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 5(4), 1568–1580. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/JMSSNRU/article/view/5048