ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและวัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของบุคลากรการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคในพื้นที่จังหวัดสกลนคร

Thanaphat Malaikrong; Lamai Romyen

Authors

Thanaphat Malaikrong Major of Public Administration Program, Faculty of Management Science, Sakon Nakhon Rajbhat University
Lamai Romyen Major of Public Administration Program, Faculty of Management Science, Sakon Nakhon Rajbhat University

Keywords:

Transformational leadership;, Organizational culture;, Organizational citizenship behavior;, Provincial electricity authority

Abstract

The purposes of this research were to study 1) To study the level of transformational leadership Organizational Culture and Organizational Membership Behaviors of Provincial Electricity Authority Personnel in Sakon Nakhon Province 2) To study the influence of transformational leadership on good membership behavior of the Provincial Electricity Authority Personnel Organization in Sakon Nakhon Province. 3) To study the influence of organizational culture on good membership behavior of PEA Personnel Organization in Sakon Nakhon Province. The sample group was Personnel under the Provincial Electricity Authority, Sakon Nakhon Province, totaling 216 persons were stratified sampling using a questionnaire as a tool for data collection. and the statistics used to analyze the data were frequency Percentage, mean, standard deviation, Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. The research revealed these results: 1) Transformative Leadership of Provincial Electricity Authority Executives in Sakon Nakhon Province Overall, the organizational culture of the Provincial Electricity Authority in Sakon Nakhon Province was at a high level ( = 4.20). The overall level was at a high level ( = 4.01) and good organizational membership behavior of PEA personnel in Sakon Nakhon Province. Overall, it was at a high level ( =3.90). 2) The variables of transformational leadership could jointly predict the level of good organizational membership behavior of PEA personnel in the area. Sakon Nakhon Province was 49.90% (R2Ad่j=.499) with a statistical significance at the .05 level. Considering the subcomponents, cognitive stimulation (β=.330) and motivational stimulation (β=.159) were excluded for ideological influence. and taking into account individuality 3) Organizational culture variables could jointly predict the level of good organizational membership behavior of PEA personnel in Sakon Nakhon Province at 47.80 percent (R2Adj=.478) with statistical significance at the .05 level when considering the sub-components. It was found that the unified culture (β=.458) and the communal culture (β=.190) except the adaptive culture and mission culture.

References

กรรัตน์ อยู่ประสิทธิ์. (2562). อิทธิพลของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับบรรยากาศส่งเสริมนวัตกรรมของทีมงานที่มีต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กร.การค้นคว้าอิสระ บธ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

กาญจนาพร พันธ์เทศ. (2560). วัฒนธรรมองค์การและคุณภาพชีวิตในการทำงานที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การและประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานธนาคารภาครัฐแห่งหนึ่ง. รายงานการวิจัยสาขาวิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์. ปทุมธานี: วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

การไฟฟ้าส่วนภูมิภาคจังหวัดสกลนคร. (2563). สรุปผลการดำเนินงานการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคจังหวัดสกลนคร ปี 2563. สกลนคร: การไฟฟ้าส่วนภูมิภาคจังหวัดสกลนคร.

เกริกเกียรติ ต่อกิจไพบูลย์. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงความพึงพอใจในงานกับพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การ. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

คงกฤช วุฒิสุชีวะ. (2563). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การผ่านการรับรู้วัฒนธรรมองค์การและการกำกับตนเองของข้าราชการทหาร สังกัดกองพลทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน. รายงานการวิจัย. ปทุมธานี: คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรังสิต.

จันจิราภรณ์ ปานยินดี. (2562). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง และการรับรู้บรรยากาศองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การในกิจการเสื้อผ้าสำเร็จรูป จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

จิราพรรณ สุดลาภา. (2565). วัฒนธรรมองค์การ และภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่ส่งผลต่อการบริหารมุ่งผลสัมฤทธิ์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ รป.ม. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนตร.

เจตน์สฤษฎิ์ วินัยธรรม และประพันธ์ ชัยกิจอุราใจ. (2564). การรับรู้วัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของข้าราชการครู สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

ชาญณรงค์ เศวตาภรณ์. (2553). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลองค์การของหน่วยงานสถานีตำรวจนครบาล. วิทยานิพนธ์ รป.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.

เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2556). การจัดการสมัยใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: บริษัท เซ็นทรัล เอ็กเพลส จำกัด.ประทุม ฤกษ์กลาง. (2539). ยุทธศาสตร์การสร้างความผูกพันต่อองค์การ. วารสารสำนักบริหาร, 36 (1), 22-26.

ปองใจ ปากเมย. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสัมฤทธิผลการบริหารงานบุคคลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธํ์รป.ม. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

พัชรา วาณิชวคิน. (2560). การพัฒนาภาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา = Leadership Development: Theroies, Best Practices and Case Study. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.

มัลลิกา ต้นสอน. (2546). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็กซ์เบอร์เน็ท จํากัด.

มาลิณี ศรีไมตรี. (2562). อิทธิพลของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมองค์การ ความพึงพอใจในการทำงาน ความผูกพันต่อองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรม การเป็นสมาชิก ที่ดีขององค์การของพนักงานในสถานประกอบการวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม (ภาคการผลิต) เขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ บธ.ด. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2550). มนุษยสัมพันธ์: พฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เรียมใจ คูณสมบัติ. (2554). ภาวะผ้นําการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารที่ส่งส่งผลต่อวัฒนธรรมองค์การที่พึงประสงค์ของสถานศึกษา อําเภอคลองหลวง สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (เทคโนโลยีการบริหารการศึกษา). ปทุมธานี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ศิริพร นาคสุวรรณ. (2548). การพัฒนาโมเดลความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสัมพันธตอองคกรของครูโรงเรียนอาชีวเอกชน. วิทยานิพนธ วท.ม. ชลบุรี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.

สรชัย พิศาลบุตร. (2556). การวิจัยทางธุรกิจ = Business research. กรุงเทพฯ: บริษัท วิทยพัฒน์.

สิริอร วิชชาวุธ. (2549). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.

อภิญญา ดีประทีป และคณะ. (2560). พฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การภายหลังการควบรวมธนาคารจากปัจจัยด้านวัฒนธรรมองค์การ การสื่อสารในองค์การ และการมอบอำนาจในองค์การ ที่ส่งผ่านความเครียดในบทบาทหน้าที่. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 7, 120-135.

อามีนุดดีน จะปะเกีย. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การของบุคลากร ในศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ (ศอ.บต.). วิทยานิพนธ์ บธ.ม. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

Avolio. B.J. and Bass. B.M. (1999). Imploring Organizational Effectiveness Through Transformational Leadership. California : Consulting Psychologists Press.

Bass , B.M .(1985). Leadership and performance beyond expectation. New York: Free Press.

Bass, B.M . (1990). From Transactional to Transformational Leadership: Learning to share the vision. Organization Dynamic, 3 : 19-36.

David Parker (2007). Textual Criticism and Theology. England: University of Birmingham.

Denison, Daniel R. (1990). Corporate culture and organizational effectiveness. New York: John Wiley Publisher.

LePine, J. A., A. Erez., and D. E. Johnson. (2002). “The nature and dimensionality of organizational citizenship behavior: A critical review and meta-analysis”. Journal of Applied Psychology. 87 (1), pp. 52–65.

Mowday, R. T., Porter, L. W. & Steers, R. W. (1982). Employee - Organizational Linkage: The Psychology of Commitment Absenteeism and Turnover. New York: Academic Press.

Organ, D. W. (1988). Organizational Citizenship Behavior: The Goods Soldier Syndrome. Lexington, MA: Lexington.