การศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอนไม่ตรงวิชาเอก  สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 3

Pawirat Thariworn; Chuankid  Masena; Sawettaporn Tangwancharoen

Authors

Pawirat Thariworn Master of Education program, Department of Educational Administration Ubon Ratchathani Rajabhat University
Chuankid Masena Doctor of Education Program in Educational Administration Ubon Ratchathani Rajabhat University
Sawettaporn Tangwancharoen Master of Education program, Department of Educational Administration Ubon Ratchathani Rajabhat University

Keywords:

teaching management efficiency, major mismatch school teachers

Abstract

The purposes of this research were to 1) Study the teaching management efficiency of the major mismatched schoolteachers 2) compare the effectiveness of teaching management of the major mismatched school teachers that were classified by teaching conditions, work experiences, and school sizes. and 3) study the suggestions for developing teaching management of the major mismatched schoolteachers. The samplings in this research were 336 teachers in Ubon Ratchathani primary educational service area office 3., obtained by stratified random sampling. The target group was school administrators and teachers, totaling 6 people. The research tools were the questionnaire that has 5 levels of estimation scale with 52 items. The reliability for the entire version was .99, and the form was a structured interview with 4 questions. The statistics used to analyze data were percentage, mean, standard deviation, t-test, F-test, and content analysis. The findings indicated that 1) the teaching management efficiency of the major mismatch schoolteachers was at a moderate level. 2) The teachers that had different work experiences and school sizes have the opinion of the teaching management efficiency of the major mismatch schoolteachers are in different statistics .01 levels. 3) The developing teaching management of the major mismatch schoolteachers as follows: 3.1) The curriculum and course content should take a meeting and check out the use of curriculum and course content continually. 3.2) The teaching and learning should be motivated, encourage teachers, and support teachers for making the learning materials. 3.3) The learning atmosphere should support the budget for decorating the classroom and environment in the classroom for teaching and learning. 3.4) Measurement and evaluation should have manuals to guide teachers to study and understand, and technology should be introduced to help in the work.

References

โกสินทร์ ทินนญาโณ (ชินสุข), พระ. (2556). ปัญหาการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนวิโรจน์ผดุงศาสน์วัดมิ่งเมือง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหามกุฏราชวิทยาลัย.

จีระพันธุ์ พลูพัฒน์. (2552). การศึกษาหลักสูตรประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

จำเนียร ศิลปะวานิช. (2553). หลักและวิธีการสอน. กรุงเทพฯ: เจริญรุ่งเรืองการพิมพ์.

เชาว์ อินใย. (2543). การดำเนินงานและปัญหาการประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ธนพงศ์ ดีเลิศ. (2564). ประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิเขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.

นารินทร์ มานะการ. (2560). ปัญหาและแนวทางแก้ปัญหาการจัดการเรียนการสอนรายวิชาภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษาของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 7. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

นงค์ณภัส ปาแก้ว. (2557). การนำเสนอแนวทางการพัฒนาสมรรถนะในการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาของครูประถมศึกษาที่ไม่มีวุฒิทางการศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยหลักสูตร. กรุงเทพฯ: สุวีริยาลาส์น.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2545). ชุดฝึกอบรมครู ประมวลสาระหลักการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานปฏิรูปการศึกษา.

ปริยัติธรรมากร ฐานวโร (ทิพมาลา). (2558). สภาพการจัดการเรียนการสอนของครูสอนบาลี ในสำนักเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

ปรียาพร วงษ์อนุตรโรจน์. (2543). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.

พันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์, วัลลภา เทพหัสดิน ณ อยุธยา และทิพยรัตน์ สีเพชรเหลือง. (2543). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ในระดับปริญญาตรี. รายงานวิจัยเอกสาร. กรุงเทพฯ: ทบวงมหาวิทยาลัย.

รชากานต์ เคนชมภู. (2558). ผลกระทบจากครูผู้สอนสอนไม่ตรงวิชาเอกต่อผลการทดสอบการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กรณีศึกษา โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ จังหวัดชัยภูมิ. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ลักขณา ไชยฤทธิ์. (2561). รูปแบบการพัฒนาทักษะการสอนของครูตามหลักพุทธบริหารการศึกษา โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วราภรณ์ ศุนาลัย. (2535). หลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ: สหมิตรการพิมพ์.

วนิดา ประคัลภ์กุล. (2558). แนวทางการส่งเสริมประสิทธิภาพการใช้ครูประถมศึกษาที่สอนไม่ตรงวิชาเอก. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2551). การจัดการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ.

วาณี คมขำ. (2555). การศึกษาปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการใช้หลักสูตรภาษาไทยระดับชั้นประถมศึกษาของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2556). กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการสอนภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

สงัด ชะนะชัย. (2558). การพัฒนาคุณภาพการบริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

สงัด อุทรานันท์. (2557). การจัดการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมคิด สร้อยน้ำ. (2552). หลักการสอน. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

สุพัตรา คำโพธิ์. (2560). การศึกษาการจัดการเรียนการสอนวิชาภาษาไทยของครูระดับประถมศึกษาที่สำเร็จการศึกษาไม่ตรงวิชาเอก จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพิน บุญชูวงศ์. (2538). หลักการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 3. (2565). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2565. กลุ่มนโยบายและแผน.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). รายงานผลการศึกษา สถานภาพการผลิตและพัฒนาครูในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

เสาวลักษณ์ รัตนวิชช์. (2551). หลักการและกระบวนการจัดการเรียนการสอนที่ได้ผล: Paper presented at the โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการ"พัฒนาอาจารย์ด้านการจัดการเรียนการสอน ประจำปี 2551. มหาวิทยาลัยบูรพา.

อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2550). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

อุษณีย์ ภารการ. (2559). การศึกษาการบริหารโรงเรียนขนาดเล็กที่ครูไม่ครบชั้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

อรทัย มูลคำ และสุวิทย์ มูลคำ. (2549). ก้าวเข้าสู่ลู่การเลื่อนวิทยฐานะผู้บริหารสถานศึกษา ผู้บริหารการศึกษาและศึกษานิเทศก์. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

อรรณพ จีนะวัฒน์. (2559). การพัฒนาตนของผู้ประกอบวิชาชีพครู. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(2), 1379 – 1395.

Hollins, E. (2011). Teacher Preparation for Quality Teaching. Journal of Teacher Education, 62(4), 395-407.

Hough, J. B., & Duncan, J. K. (1970). Teaching: Description & analysis. New York: Addison – Wesley Publishing.

Lewis, A. J. & A. (1972). Supervision for Improved Instruction. New York: McGraw-Hill.

Saraceno, J. B. (2002). The role of teachers in the redesign of a large comprehensive high school A case study. Dissertation Degree of Doctor of Education, Fordham University.

Sharp, C. E. (2008). Small School Leadership: A Q Method Study of Elements of Leadership Specific to a Small School Setting. Dissertation Degree of Philosophy in Leadership & Change Program, Antioch University.

Sanford, N. (1970). The implication of persionality studies for curriculum and personal planning. Personality Factors on the College Campes, The University of Texas.