ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในประเทศไทย
คำสำคัญ:
ส่วนประสมทางการตลาด, พฤติกรรมการซื้อ, พฤติกรรมผู้บริโภค, ผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในประเทศไทย โดยใช้กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริโภคที่เคยซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมในประเทศไทย จำนวน 400 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามออนไลน์ที่ผ่านการพิจารณาความสอดคล้องของเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบพหุคูณ และการวิเคราะห์การถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านบุคลากรหรือพนักงาน และด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพ มีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกกับพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมโดยรวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดด้านช่องทางการจัดจำหน่าย และด้านกระบวนการบริการ ไม่มีความสัมพันธ์และผลกระทบกับพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมโดยรวม
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2567). ข้อมูลทางการปกครองทั่วประเทศ. สืบค้น 1 ตุลาคม 2567 จาก https://dopa.go.th/news/cate1/view10445.
จาตุรงค์ จรัสตระกูล, อดิลล่า พงศ์ยี่หล้า และพาชิตชนัต ศิริพานิช. (2561). พฤติกรรมการซื้อและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์เครื่องทำความเย็นที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม: การศึกษาเปรียบเทียบระหว่างผู้บริโภคไทยและเยอรมนี. วารสารสุทธิปริทัศน์, 32(102), 165-181.
ชนากานต์ อุณาพรหม, วลีรัตน์ แสงไชย, ศุภกานต์ โสภาพร และธนดล อามาตพล. (2566). ทัศนคติด้านส่วนประสมทางการตลาดของผู้บริโภคต่อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษา ตำบลโพนงาม อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 13(1), 178-193.
ไทบาวท์, อลิซ เอ็ม และคาลกินส์, ทิม. (2551). การสร้างแบรนด์ของ Kellogg: Kellogg on branding (ปฏิพล ตั้งจักรวรานนท์, ผู้แปล). เอ็กซเปอร์เน็ท.
ประชาชาติธุรกิจ. (2566). Gen Z ในไทย 36% นิยมซื้อผลิตภัณฑ์รักษ์โลก. สืบค้น 1 กรกฎาคม 2568 จาก https://www.prachachat.net/d-life/news-1211909
วัชระ เวชประสิทธิ์. (2564). อิทธิพลของส่วนประสมการตลาดที่มีต่อความตั้งใจใช้บรรจุภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของผู้ประกอบการร้านอาหารในจังหวัดเพชรบุรี โดยมีความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมเป็นตัวแปรกำกับ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 11(2), 90-100.
วันทยา เฉลิมพลวรรณคดี และสมบัติ ธำรงสินถาวร. (2563). ปัจจัยด้านการตลาดเพื่อสิ่งแวดล้อม แรงจูงใจระดับบุคคลและปัจจัยด้านสังคม ที่ส่งผลต่อความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภค. วารสารบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 9(1), 1-20.
วุฒิชัย เขียวมา. (2566). อิทธิพลของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดสีเขียวต่อการตัดสินใจเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาผลิตภัณฑ์ SCG Green Choice. การค้นคว้าอิสระวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). ผลสํารวจพฤติกรรมและมุมมองของผู้บริโภคที่มีต่อปัญหาความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมและแนวโน้มความสนใจลงทุนด้าน ESG. สืบค้น 15 พฤศจิกายน 2567 จาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-econ/business/Pages/ESG-consumer-z3337.aspx
สัญชัย ลั้งแท้กุล และเจษฎา นกน้อย (2568). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของประชาชนในจังหวัดสงขลา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 14(2), 175–188.
สิริพัฒนัญ ชินเศรษฐพงศ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภค. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุนีรัตน์ ปิ่นตุรงค์. (2563). ทัศนคติและพฤติกรรมต่อการตลาดเพื่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในประเทศไทย. สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ออตแมน, แจกเกอลีน เอ. (2554). Green marketing: พิมพ์เขียวการตลาดวิถีวัณณ์โลก (วีระ มานะรวัยสมบัติ, ผู้แปล). เออาร์ไอพี.
Ahmed, R. R., Streimikiene D., Qadir H. & Streimikis, J. (2023). Effect of green marketing mix, green customer
value, and attitude on green purchase intention: evidence from the USA. Environmental Science and Pollution Research, 30, 11473–11495. จาก https://www.studocu.com/vn/u/59914327?sid=01715004441.
Bloom, B. S., Hastings, J. T., & Madaus, G. F. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. McGraw-Hill.
Etzel, M. J., Walker, B. J., & Stanton, W. J. (2007). Marketing (14th ed). McGraw-Hill/Irwin.
Grunert, S. C., & Juhl, H. J. (1995). Values, environmental attitudes, and buying of organic foods. Journal of Economic Psychology, 16, 39–62.
Hoang Duc, B., & Do Ba, K. (2017). Business responses to climate change: Strategies for reducing greenhouse gas emissions in Vietnam. Asia Pacific Business Review, 23(4), 596–620. https://doi.org/10.1080/13602381.2016.1212557
Kaur, M., & Bhatia, A. (2018). The impact of consumer awareness on buying behavior of green products. International Journal of Scientific Research and Management, 6(4), 250–255.
Kotler, P. (2000). Marketing management: The millennium edition. Prentice Hall.
Rogers, E. M. (1973). Mass media and interpersonal communication. In I. de Sola Pool & W. Schramm (Eds.), Handbook of communication. Rand McNally.
Rahbar, E. & Abdul Wahid, N. (2011). Investigation of green marketing tools’ effect on consumers’ purchase behavior. Business Strategy Series, 12(2), 73–83. https://doi.org/10.1108/17515631111114877.
Yamane, T. (1967). Elementary sampling theory. Prentice-Hall.
Yeung, A. S., Han, F., & Lee, F. L. M. (2016). Reciprocal relations between Chinese students’ beliefs of competence, effort goal, and academic achievement. In R. B. King & A. B. I. Bernardo (Eds.), The psychology of Asian learners: A festschrift in honor of David Watkins (pp. 319–336). Springer. https://doi.org/10.1007/978-981-287-576-1_20.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เป็นทัศนะ ลิขสิทธิ์ และความรับผิดชอบของผู้เขียนเจ้าของผลงาน
