MANAGEMENT APPROACH FOR DEVELOPING THE EFFECTIVENESS OF COMMUNITY ENTERPRISE IN MODERN TRADE BUSINESS MANAGEMENT MODEL, A CASE STUDY OF LOEI PROVINCE, THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to study basic information, problems, obstacles, and operations of community enterprises in Loei Province; 2) to assess the effectiveness of operations. And the results of operations of community enterprises in Loei Province; 3) to study the relationship between basic data of community enterprise groups affecting operational effectiveness and operational results of community enterprises, and 4) to study the guidelines for management development to Increase the effectiveness of community enterprises in a modern trade business management model. The nature of data analysis is quantitative research. And qualitative the research tool was a questionnaire. Conversation record form and interview form Collects data from production and service groups. The statistics used in the data analysis were percentage, mean, and standard deviation. The t-test statistics, the F-test statistics for one-way ANOVA analysis, and the Pearson correlation coefficient found the effectiveness in the overall operation. There was a high level of effectiveness in both groups. The production group ( =3.64) and the service group (
=3.65). The results of operations were effective in both groups as well. Product production group (
=3.65) and service group (
=3.66) Community enterprise direction of product production group and service group There was a statistically significant correlation at the 0.05 level. From group discussions and interviews, Community enterprise groups have adopted a modern trade business management model. To be applied in operation; as a result, the operation is more effective.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละเรื่องเป็นความคิดเห็นของผู้เขียนบทความแต่ละท่าน
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2548). คู่มือการจดทะเบียนวิสาหกิจชุมชนและเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2561, จาก http://www.sceb.doae.go.th/myweb_Sceb40.
ขจรศักดิ์ วงศ์วิราช และ บุญฑวรรณ วิงวอน (2563). อิทธิพลของภาวะการเป็นผู้ประกอบการ การบูรณาการองค์ความรู้ และนวัตกรรมที่มีต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในพื้นที่ภาคเหนือตอนบน. วารสารศิลปะการจัดการ, 4(2), 308-324.
ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร, และ อุทิศ สังขรัตน์. (2556). แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในเขตลุ่มทะเลสาบสงขลา. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2563, จาก http://fs.libarts.psu.ac.th/research/abstract/54.
ธนินท์รัฐ รัตนพงศ์ภิญโญ. (2559). ความสำเร็จของธุรกิจท้องถิ่นด้วยการจัดการนวัตกรรมและการประยุกต์ใช้สื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 36(3), 113-125.
เธียรธวัช สุขะ. (2563, 1 กันยายน). นักวิชาการส่งเสริมการเกษตรชำนาญการ. อำเภอนาด้วง จังหวัดเลย. สัมภาษณ์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2549). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยSPSS. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ.
นฤมล ญาณสมบัติ และ เมธารัตน์ จันตะนี. (2562). การจัดการการค้าสมัยใหม่ในยุคดิจิทัล. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 21(2), 209-218.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. 2562. “สวัสดิการสังคมของเด็กและเยาวชน: ความเหลื่อมล้ำ การเข้าถึง และโอกาส.” รัฐสภาสาร, 67(2), 99-115.
ปิยะดา พิศาลบุตร. (2561). กลยุทธ์การบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดปราจีนบุรี. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 8(1), 105-120.
มนัสชนก อริยะเดช และ บุษกรณ์ ลีเจ้ยวะระ. (2563). Journal of Modern Learning Development, 5(5), 102.
เรวดีพานิช. (2559). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 36(3), 79-93.
ลักขณา อินทร์บึง ภูวนิดา คุนผลิน และ พจ ตู้พจ (2564). การจัดการสู่ความเข้มแข็งของวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(3), 235-251.
วิมลสิริ กูกขุนทด และคณะ. (2563). การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนสู่ความสำเร็จ: กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนกลุ่มผู้ผลิตและพัฒนาการแปรรูปกล้วยตำบลระหาน อำเภอบึงสามัคคี จังหวัดกำแพงเพชร. ใน การประชุมวิชาการการพัฒนาชุมชน ท้องถิ่นและสังคมระดับชาติ (CSD สัมพันธ์) ครั้งที่ 19 “นวัตกรรมการพัฒนาสู่ความยั่งยืน” หน้า 671-678. ลำปาง: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพัตรา คำแหง, ศิวารัตน์ ณ ปทุม และ ปริญ ลักษิตามาศ. (2561). การตลาดสมัยใหม่ของผู้ประกอบการใหม่บนพื้นฐานประเทศไทย 4.0. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 12(29).
สันติ ป่าหวาย, อนันต์ ธรรมชาลัย และ สานิต ศิริวิศิษฐ์กุล. (2561). แนวทางการจัดการเพื่อเพิ่มประสิทธิผลของธุรกิจนำเที่ยวในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 12(พิเศษ) 115-133.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร สำนักวิชาการ. (2561). การส่งเสริมและพัฒนาวิสาหกิจชุมชนจากภาครัฐ. เอกสารวิชาการอิเล็กทรอนิกส์. สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2563, จาก http://www.parliament.go.th/library.
อัมพร เจือจันทร์ และวรนุช แบบนา. (2562). การพัฒนาศักยภาพและการเรียนรู้เชิงธุรกิจของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 3(2), 13-24.
Kotas, M. (2015). Key success factors for social services organizations in Poland. Management, 19(2), 122-135.
Pal, P., and Dey, P. (2013). Process intensification in lactic acid production by three Stage membrane integrated hybrid reactor system. Chemical Engineering and Processing: Process Intensification, 64(2), 1-9.
Wronka, M. (2013). Analyzing the success of social enterprises-critical success factors Perspective. Retrived June 1, 2020, from http://www.toknowpress.net/ISBN/978-961-6914-02-4/papers/ML13-296.pdf
