การสื่อสารการเกษตรภายใต้มิติการหลอมรวมสื่อ
คำสำคัญ:
การสื่อสารการเกษตร, การถ่ายทอดเทคโนโลยี, หลอมรวมสื่อบทคัดย่อ
บทความวิชาการมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสารการเกษตรภายใต้มิติการหลอมรวมสื่อ บทความชี้ให้เห็นถึงการสื่อสารการเกษตรทั้งด้านกระบวนการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น การสร้างความเข้าใจร่วมกัน และการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ตั้งแต่ผู้ผลิต นักวิจัย ผู้กำหนดนโยบาย ผู้บริโภค ผู้ถ่ายทอดข้อมูลความรู้เทคโนโลยี และนโยบายทางการเกษตรจากแหล่งต่าง ๆ ไปสู่เกษตรกรหรือจากเกษตรกรไปสู่ผู้กำหนดนโยบาย เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงพฤติกรรม ทัศนคติ และการปฏิบัติอย่างยั่งยืน ปัจจุบันการสื่อสารภายใต้มิติการหลอมรวมสื่อการบูรณาการระหว่างสื่อดั้งเดิมกับสื่อใหม่ที่เปิดโอกาสให้ผู้ใช้สามารถเป็นทั้งผู้รับสารและผู้ผลิตสาร สร้างการมีส่วนร่วมของเกษตรกรอย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะในกลุ่มเกษตรกรรุ่นใหม่ การสื่อสารภายใต้มิติการหลอมรวมสื่อจึงเน้นการนำเสนอด้วยเรื่องเล่าที่เข้าใจง่าย ใช้ภาพประกอบและเทคนิคมัลติมีเดีย เพื่อเพิ่มแรงบันดาลใจและสร้างภาพลักษณ์ที่ทันสมัยให้กับอาชีพเกษตรกรรม ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการสื่อสาร ได้แก่ ความน่าเชื่อถือของผู้ส่งสาร ความเข้าใจของผู้รับสาร เนื้อหาที่สอดคล้องกับบริบท ช่องทางที่เข้าถึงง่าย และค่านิยมของชุมชน สำหรับแนวทางการพัฒนาการสื่อสารการเกษตรภายใต้มิติการหลอมรวมสื่อนั้นควรการส่งเสริมบทบาทของผู้นำชุมชน พัฒนาสื่อให้สอดคล้องกับกลุ่มเป้าหมาย สนับสนุนสถานศึกษาและองค์กรท้องถิ่นเป็นศูนย์กลางการสื่อสาร และส่งเสริมงานวิจัยด้านนี้อย่างต่อเนื่องเพื่อขับเคลื่อนภาคเกษตรกรรมไทยสู่ความยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
คณะทำงานพัฒนาหลักสูตร. (2560). แนวการศึกษาชุดวิชาการสื่อสารเพื่อการพัฒนางานส่งเสริมการเกษตร. กรมส่งเสริมการเกษตร และมหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช.
ณรัฐ รัตนเจริญ. (2566). หน่วยที่ 7 สื่อในงานส่งเสริมการเกษตร. เอกสารการสอน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ทิพย์ภาศิริ แก้วเทศ. (2565). การสร้างคอนเทนต์บนภูมิทัศน์สื่อใหม่ในยุคดิจิทัล. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 11(2), 92-201.
บำเพ็ญ เขียวหวาน และ เจนณรงค์ เทียนสว่าง. (2561). รายงานการวิจัยเรื่อง การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อ การผลิตข้าวของเกษตรกรในจังหวัดกำแพงเพชร.
สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประยุทธ วรรณอุดม. (2561). ปัจจัยที่ทำให้สื่อสารเพื่อลดการใช้สารเคมีการเกษตรในประเทศไทยไม่ประสบความสำเร็จ. วารสารวิชาการราชภัฏเชียงราย,
(2), 1–12.
พีรญา รัตนจันท์วงศ์, กิตติมา ชาญวิชัย และอัจฉรา ศรีพันธ์. (2567). "รูปแบบการสื่อสารเพื่อการพัฒนาเกษตรกร ปราดเปรื่องรุ่นใหม่จังหวัดเชียงราย." วารสาร
วิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(2), 43–58.
เพชร ทวีวงษ์. (2566). การสื่อสารเพื่อการส่งเสริมและพัฒนาการเกษตรที่ยั่งยืน. วารสารเกษตร มสธ., 5(1), 13–22.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ./(27 ธันวาคม 2553)./Technology Readiness Levels: ระดับความพร้อมของเทคโนโลยีสู่อุตสาหกรรม.
https://www.nstda.or.th/home/knowledge_post/technology-readiness-levels/
Atinaf, M., Molla, A., & Anteneh, S. (2021). Towards a resilient information system for agriculture extension information service: An
exploratory study. arXiv preprint arXiv:2108.09748. สืบค้นจาก https://doi.org/10.48550/arXiv.2108.09748
Berlo, D. K. (1960). The Process of Communication: An Introduction to Theory and Practice. New York: Holt, Rinehart, and Winston.
Jenkins, H. (2006). Convergence culture: Where old and new media collide. New York:
NYU Press.
Suebsombut, P., Sureephong, P., Sekhari, A., Chernbumroong, S., & Bouras, A. (2023). Chatbot Application to Support Smart
Agriculture in Thailand. arXiv. https://arxiv.org/abs/2308.02524
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
