การวิเคราะห์ความเชื่อเรื่องโหราศาสตร์กับวิถีชีวิตคนไทยกับแนวคิดสัญวิทยา

ผู้แต่ง

  • วรางคณา นิยมฤทธิ์ -
  • ปัณณทัต โรจนมนต์

คำสำคัญ:

โหราศาสตร์ไทย, ความเชื่อ, สัญวิทยา

บทคัดย่อ

บทความวิชาการฉบับนี้กล่าวถึงการวิเคราะห์ความเชื่อเรื่องโหราศาสตร์กับวิถีชีวิตคนไทยโดยใช้แนวคิดสัญวิทยาที่ปรากฏอยู่ในวิถีชีวิตของคนไทย ได้แก่ ศิลปะและวัฒนธรรมไทย พิธีกรรมต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงกับศาสนาที่มีผลต่อการตัดสินในชีวิตประจำวัน เช่น การหาฤกษ์ยาม การทำบุญเสริมดวง การสวดมนต์ข้ามปี  การบูชาพระประจำวันเกิด เป็นต้น  โหราศาสตร์ไม่ได้เป็นเพียงศาสตร์การพยากรณ์เท่านั้นแต่เป็น "ระบบสื่อความหมายที่อิงกับวัฒนธรรม" (Cultural sign system)  ดังนั้น การเข้าใจโหราศาสตร์ผ่านสัญญะศาสตร์ จะช่วยทำให้เข้าใจว่า ดวงดาว ราศี และเรือนภพ นั้นคือ “ภาษา” ของความเชื่อ ซึ่งสะท้อนโครงสร้างทางสังคม อัตลักษณ์ และอุดมการณ์ในแต่ละยุคสมัย  โหราศาสตร์ไทย (Thai Astrology) ถือเป็นศาสตร์ที่ใช้พยากรณ์อนาคตโดยอาศัยสถิติและการโคจรของดาวบนท้องฟ้า ซึ่งเชื่อมโยงกับระบบของ สัญญะ (Semiotic system) อันสะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และจักรวาลผ่านการสื่อความหมายของดวงดาว เวลา และเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน โดยอธิบายผ่านสัญลักษณ์ต่าง ๆ ได้แก่ ราศี ดาวเคราะห์ ธาตุ และเรือนชะตา  นอกจากนี้ โหราศาสตร์ไทยยังมีอิทธิพลและบทบาทในงานศิลปะและวัฒนธรรมไทย ทั้งภาพวาด และงานแกะสลักที่แสดงถึงดวงดาวและจักรราศี รวมถึงการใช้สัญลักษณ์ทางโหราศาสตร์ในเรื่องเล่าต่าง ๆ จึงอาจกล่าวได้ว่าโหราศาสตร์ไทยได้รับการยอมรับในสังคมไทย ทั้งในแง่ของชีวิตประจำวัน ด้านการเมืองและสังคม โหราศาสตร์ไทยเป็นมรดกทางภูมิปัญญาที่สะท้อนถึงวิถีชีวิตและความเชื่อของคนไทยอย่างลึกซึ้ง และยังคงมีอิทธิพลอย่างต่อเนื่องแม้สังคมจะมีการเปลี่ยนผ่านไปเป็นสังคมแบบดิจิทัลแล้วก็ตาม

เอกสารอ้างอิง

กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม. (2563). สวัสดีตามวัน : พระประจำวันเกิด. สืบค้น ตุลาคม 24, 2567 จาก https://www.finearts.go.th/main/view/29958

กันยา สุวรรณแสง. (2542). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: อักษรพิทยา.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). ลายแทงนักคิด. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.

ธนกฤต ก้องเวหา. (2567). ความเชื่อเรื่องสีมงคลประจำวันในงานประพันธ์ของสุนทรภู่. สืบค้น พฤษภาคม 24, 2568 จาก https://www.silpa-mag.com/culture/article_134762

สุชา จันทร์เอม. (2524). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

ณิชมน สาริพันธ์, จรัส ลีกา, พระมหาไพรฑูรย์ สิริธมฺโม, และพระมหาจิณกมล อภิรตโน (เป็นสุข). (2564).

โหราศาสตร์กับการดำเนินชีวิต. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(4), 57-68.

นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว. (2545). สรรพปัญญาจากตำราดาว. นิตยสารสารคดี. สืบค้น กันยายน 25, 2567 จาก

https://www.sarakadee.com/feature/2002/01/wisdom_stars.htm

วิไลรัตน์ ยังรอต และธวัชชัย องค์วุฒิเวทย์, (2559). ถอดรหัส ภาพผนัง พระจอมเกล้า-ขรัวอินโข่ง. กรุงเทพฯ: มิวเซียมเพรส.

ไทวาด. (2567). หมู่ดาวในคำกลอน. สืบค้น กันยายน 25, 2567 จาก https://www.facebook.com/photo/?

fbid=976350870945328&set=a.598341522079600

ธนภัทร์ ลิ้มหัสนัยกุล. (2565). วัดสายตา. สืบค้น กันยายน 25, 2567 จาก https://readthecloud.co/wat-boromniwas#:~:text

Barthes, R. (1957). Mythologies. Translation 1972 by Jonathan Cape Ltd. New York: The Noonday Press.

Peirce, Charles S. (1955). Philosophical Writings of Peirce. Selected and Edited with an Introduction by Justus Buchler. New York: Dover

Publication.

Saussure, Ferdinand de. (1959). Course in General Linguistics. Edited by Charles Bally and Albert Sechehaye in Collaboration with Albert

Riedlinger. Translated with an Introduction and Notes by Wade Baskin. NewYork: McGrawhill 1966.

Smith and Jane I. (2003). Myth, Meaning, and Semiotics in Contemporary Astrology. Journal of Contemporary Religion, 18(2).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

นิยมฤทธิ์ ว., & โรจนมนต์ ป. (2025). การวิเคราะห์ความเชื่อเรื่องโหราศาสตร์กับวิถีชีวิตคนไทยกับแนวคิดสัญวิทยา. วารสารร่มยูงทอง, 3(2), 117–130. สืบค้น จาก https://so08.tci-thaijo.org/index.php/romyoongthong/article/view/5438

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ