The Behavior Interfere with Drugs Among Youth in Sanamchaeng Sub–district, Banmi District, Lop Buri Province
Keywords:
drug-related behavior among youth, drugs and youth, drugs and youth, drugs in Sanamchaeng Sub-districtAbstract
This research was a cross-sectional survey aimed at studying the level of knowledge about substance abuse, factors influencing substance abuse-related behaviors, comparing differences between personal characteristics and substance abuse-related behaviors, as well as examining the relationship between knowledge about substance abuse and factors influencing substance abuse-related behaviors among youth in Sanamchaeng sub-district, Banmi district, Lop Buri province. The research utilized questionnaires as the research instrument. The study population consisted of youths aged over 15 but under 18, totaling 176 individuals, with 152 completed questionnaires returned, accounting for 86.3 percent. Data analysis employed descriptive statistics including frequencies, percentages, means, and standard deviations. Inferential statistics such as t-test, F-test, pairwise comparison using Scheffe's method, and Pearson's correlation coefficient were also utilized.
The results of the research revealed that the majority of young people had a fair understanding of drugs in general (46.1%). The factors influencing drug-related behavior among youth were found to be at a low level (μ = 1.98 , σ = 0.46). Moreover, the analysis of the differences in drug-related behavior among youth classified by personal attributes revealed that youth with different genders and highest educational levels had significant different effects on drug use behavior at .05 level. In addition, when analyzing the relationship between drug knowledge and factors influencing drug-related behaviors, it was found that drug knowledge had a very low negative correlation with drug-related behaviors among youth (r = -0.20, p-value = 0.01) and factors influencing overall behavior found that there was a low positive correlation with drug-related behavior among youth (r = 0.35, p-value = 0.001).
References
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2560). พระราชบัญญัติ ส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ.
และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความ
มั่นคงของมนุษย์.
กานต์ชัญญา แก้วแดง. (2555). การเสริมสร้างการเรียนรู้การใช้ทักษะชีวิตเพื่อป้องกันสารเสพติดโดยการ
มีส่วนร่วมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.
คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2565). แผนปฏิบัติการด้านการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: กระทรวงยุติธรรม.
คณะกรรมการกฤษฎีกา. (2544). ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการป้องกันเจ้าหน้าที่ของรัฐมิให้เกี่ยวข้องกับยาเสพติด (ฉบับที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
จิราพร เพชรดา. (2554). ปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อพฤติกรรมเบี่ยงเบนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ตอนต้น : กรณีศึกษาจังหวัดนครนายก. นครนายก: สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดนครนายก.
จุฬาลักษณ์ สะตะ. (2553). การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนักเรียน นักศึกษากลุ่มเสี่ยงของวิทยาลัยการอาชีพเลิงนกทา : ภายใต้โครงการค่ายเยาวชนต้นกล้าสายใยรักในการ แก้ไขปัญหายาเสพติด (กรมทหารราบที่ 16 ค่ายบดินทรเดชา จังหวัดยโสธร). ยโสธร: วิทยาลัยการอาชีพเลิงนกทา.
ซูไมยะห์ ลาเต๊ะ, สุวรรณี เวาะมิ, สูไวบะห์ มะยาซิง, อับดุลคอลิก อัรรอฮีมีย์, และ สวัสดิ์ ไหลภาภรณ์. (2564). การจัดการปัญหายาเสพติดในชุมชน กรณีศึกษา : ชุมชนบาราเฮาะ ตำบลบาราเฮาะ อำเภอเมือง จังหวัดปัตตานี. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
ธัญรัศม์ ทองสุข, และ ทิพย์วัลย์ สุรินยา. (2563, ธันวาคม). ความรู้เกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษ การสนับสนุนทางสังคมกับทักษะชีวิตในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของทหารกองประจำการ สังกัดกรมทหารต่อสู้อากาศยานรักษาพระองค์ กองทัพอากาศ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ, 8, 142-158.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2543). รวมบทความ การวิจัย การวัดและประเมินผล (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุรฉัตร จันทร์แดง. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเสี่ยงต่อยาเสพติดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนดงหลวงวิทยา อำเภอดงหลวง จังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ปริญญา
รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ปกรณ์ ลิ้มโยธิน, เจตน์สฤษฎิ์ สังขพันธ์, เก็ตถวา บุญปราการ, ชิดชนก เชิงเชาว์, และ อภิรักษ์ จันทวงศ์. (2564 ). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยครอบครัว ปัจจัยความรู้ และปัจจัยกลุ่มเพื่อนกับพฤติกรรมเสี่ยง ใช้สารเสพติดในการจำแนกกลุ่มเพศชายและเพศหญิงของเยาวชนไทย ในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. เอกสารเสนอต่อการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12 วันที่ 26 มิถุนายน 2564, สงขลา.
พิชเยศ ชูเมือง. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเสพยาเสพติดของผู้ต้องหาคดียาเสพติด : กรณีศึกษาในพื้นที่จังหวัดสงขลา. สารนิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ไพบูลย์ มุทุสิทธิ์, ดาบตำรวจ. (2566, กุมภาพันธ์ 12). ผู้บังคับหมู่ สถานีตำบลภูธรบ้านหมี่ อำเภอบ้านหมี่
จังหวัดลพบุรี. สัมภาษณ์.
ยอดชาย ภูพานไร่. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมเกี่ยวข้องกับยาเสพติดของนักเรียนระดับมัธยม ศึกษาในพื้นที่ อำเภอห้วยเม็ก จังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
รอซีดะห์ มะสะแม. (2554). การใช้ยาเสพติดของผู้ติดสารเสพติดของศูนย์บำบัดรักษายาเสพติด จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ลาวัลย์ นาคดิลก. (2561, มกราคม-เมษายน). แนวทางการพัฒนาพฤตินิสัยของเยาวชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 12(1), 163-172.
โลน่า โมลิกา. (2550). การมีส่วนร่วมของอาสาสมัครสาธารณสุขในการป้องกัน และแก้ไขปัญหายาเสพติดในชุมชน. วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศุภร ชินะเกตุ. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ สังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมพร เทพสิทธา. (2542). บทบาทขององค์กรเอกชนในการแกไขปัญหาเยาวชน. กรุงเทพฯ: จิรรัชการพิมพ์.
สุจิตตา ฤทธิมนตรี, และ มานพ คณะโต. (2557, เมษายน–มิถุนายน). พฤติกรรมเกี่ยวข้องกับยาเสพติดผิดกฎหมายในวัยรุ่น และผลกระทบด้านสุขภาพ. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชนมหาวิทยาลัย ขอนแก่น, 2(2), 141-151.
สุวพันธุ์ คะโยธา, และ วุธิพงศ์ ภักดีกุล. (2561, กันยายน-ธันวาคม). ปัจจัยเสี่ยงต่อการใช้สารเสพติดและปัจจัยที่มีผลต่อการป้องกันยาเสพติดของเยาวชน ในโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตเทศบาลนครสกลนคร. วารสารโรงพยาบาลสกลนคร, 21(3), 84-95.
อาภาศิริ สุวรรณานนท์, และคนอื่น ๆ. (2550). ปัจจัยด้านบุคคลที่มีผลต่อการติดยาเสพติดซ้ำ. กรุงเทพฯ: สำนักงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด.
Spiegler, M.D., & Guevremont, D.C. (1998). Contemporary behavior therapy. (3rd ed.). Pacific Grove, CA : Brooks/Cole.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.